Αποδοτική η αντιπολίτευση του ‘ώριμου φρούτου’…;

Είναι τελικά αποδοτικός ο πολιτισμένος τρόπος αντιπολίτευσης και κατά πόσο ταιριάζει σε χώρες που οι πολίτες έχουν επανειλημμένως αποδείξει ότι υποκύπτουν στον λαϊκισμό κι η μνήμη τους είναι ο ορισμός της βραχύβιάς…;

Δημιουργική ασυδοσία….;

Την εποχή της αμφισβήτησης πάντων και του επαναπροσδιορισμού της μονάδας, σε όλα τα θέματα, πόσο παραγωγικός μπορεί ν’ αποδειχθεί ο συγκερασμός αντίθετων εννοιών…;

Ποιοι θα πάμε στην επόμενη μέρα…;

Καλά τα σχέδια για μια ανανεωμένη χώρα, καλά τα όνειρα για μεταρρυθμίσεις, καλή κι η υιοθέτηση των νέων θέσεων κι απόψεων, της εξέλιξης και της προόδου. Η επόμενη μέρα όμως χρειάζεται και κάποιες αποφάσεις….

Καθείς εφ ω ετάχθη!

Διότι, δεν είναι δυνατόν να τα κάνουμε όλοι, όλα! Κι αυτό πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να το κατανοήσουμε αν θέλουμε να είναι ξεκάθαρο ποιος είναι επαγγελματίας κι από ποιον μπορούμε να ζητάμε εξηγήσεις και ευθύνες φυσικά!

Έλληνες Λουδοβίκοι πολιτικοί, αυτή η μάστιγα…

Διότι, τι να την κάνεις την εξουσία, αν δε μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου… Τι να την κάνεις τη δύναμη αν δεν την ασκήσεις σε άλλους… Τι να τα κάνεις τα λεφτά αν δεν τα επιδείξεις σε όλους… Το μότο των Ελλήνων πολιτικών διαχρονικά…

Όχι! Δε μπορεί στα 15!

Κι επειδή τα τακτοποιήσαμε όλα τα ζητήματα και μπήκαν όλα στη θέση τους, το μόνο που έμεινε να τακτοποιήσουμε είναι να μπορούν τα 15χρονα που νομίζουν ότι το επιθυμούν, ν’ αλλάζουν φύλο…

Ναι, αλλά ΤΙ επενδύσεις; Πείνας...;

Ανάπτυξη, η λέξη κλειδί που μας στοιχειώνει πλέον αφού αποδεικνύεται επανειλημμένως, όνειρο απατηλό δίνοντάς μας ευκαιρία να σκεφτούμε, εννοούμε ‘επένδυση πείνας’ τελικά και τι σημαίνει για τους άνεργους της χώρας

Τέλος τα παιδαρέλια….

Ακόμη ένας μύθος που κατέπεσε, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, είναι ότι παιδαρέλια που απλώς έχουν εξειδικευθεί ή αναγνωρισθεί σε διάφορους τομείς, είναι έτοιμα ν’ αναλάβουν τις τύχες μας…

Κάτι…. αγράμματα παλικάρια….

Η αποθέωση των τεμπέληδων λυκειόπαιδων, κοπανατζήδων των φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, που περνούσαν οριακά τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο, παίρνοντας πτυχίο λόγω βαρεμάρας τελικά….

Φραπε/λονίκη…..

Δουλειές, δεν έχουμε πια…. Βιοτεχνίες, δεν έχουμε πια …. Ανάπτυξη, δεν έχουμε και δε βλέπουμε να ‘ρχεται κιόλας…. Στρατηγική, δεν έχουμε έτσι κι αλλιώς…. Έχουμε όμως μουσείο φραπέ…. και καλαμάκι για σήμα της ΔΕΘ…

Είπαν… ξείπαν….

Κι ενώ άλλες χώρες ρισκάρουν την αποχώρησή τους απ’ την Ε.Ε. λόγω της τήρησης του λόγου που έδωσε ο πρωθυπουργός στο κόμμα του προεκλογικά, εμείς παρακολουθούμε τα καραγκιοζιλίκια να παίρνουν νέες διαστάσεις απ’ τους Έλληνες αριστερούς κυβερνήτες….

Εθνικόφρων μόνο όταν διαλέγει Ελλάδα….

Αγαπάει τη χώρα του, τη στηρίζει, την αναδεικνύει παντοιοτρόπως, δηλώνουμε όλοι υπερήφανοι γι’ αυτόν, μέχρι τη στιγμή που επιλέγει το μέλλον και το καλύτερο για τη ζωή του, από μια διαλυμένη, αγνώμονα χώρα που συνεχίζει ηθελημένα να διαλύεται….

Ποιος θα ορίσει το άριστο….;

Διότι, αν τα 15 χιλιάδες στρέμματα καμένου δάσους είναι μέτρια απώλεια αφού θα μπορούσαν να καούν και 150 χιλιάδες, όπως παλιά, αντιστοίχως, γιατί σε ένα παράλληλο σύμπαν της θρασύτητας και της θεοποίησης της ανικανότητας, να μην οριστεί ο ανίκανος, ως άριστος;

Ότι ζούμε την εποχή της θεοποίησης του τίποτα και της αναγνώρισης του μηδέ

Ο κύκλος των ‘χαμένων’ στελεχών….

Εντάξει, δεν είχε ικανό αριθμό στελεχών για να επανδρώσει τις απαραίτητες θέσεις. Αλλά και τέτοιο ‘χάσιμο’ ατάκας και βλακείας, δεν έχει ματαδεί ο τόπος!

Ο μεγάλος κίνδυνος του εξωδικαστικού!

Ξεκίνησε η αγορά να αισθάνεται ότι θ’ ανασάνει και μόνο με την προσμονή της νέας μορφής ρύθμισης οφειλών που ακούει στο όνομα 'Εξωδικαστικός Μηχανισμός Ρύθμισης Οφειλών' ενώ οι παγίδες είναι πολλές…

Ολοκληρωτισμός: η ‘κουκούλα’ της ανικανότητας….

Με μια δεύτερη, πιο προσεκτική ματιά, είναι εύκολη η διαπίστωση ότι είτε κόκκινη, είτε μαύρη η απολυταρχική διακυβέρνηση, υποστηρίζεται και υλοποιείται από μέτριους έως ανίκανους που απλώς επιβάλλουν αφού δε μπορούν να αναδειχθούν…

Προσέξτε από τι ασφαλίζεστε…..

Κι επειδή πλέον η ιδιωτική ασφάλιση είναι η μόνη λύση για προστασία, πολλές οι διαφημίσεις για επιλογές…. Το θέμα όμως είναι ΤΙ αγοράζει καθένας μ’ αυτά που δίνει…

Επιταχυνόμενη διάλυση διά των…προτύπων….

Υπάρχουν, ο δύσκολος κι ο εύκολος τρόπος, σε όλα. Στη διάλυση, ο ευκολότερος επιτυγχάνεται με τα λάθος πρότυπα….

Περάσαμε τον κάβο…

Παντού υπάρχουν όρια, όντως…. Τι γίνεται όμως όταν ξεπεραστούν; Επανειλημμένως; Με αυξανόμενη συχνότητα; Σε σημαντικά αλλά και καθημερινά θέματα;

Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι απέναντί μας…..

Μπορεί να ισχύσει σήμερα το δόγμα που πληρώσαμε ακριβά ως χώρα αφού τροφοδοτούσε επί δεκαετίες την τακτική των δύο πόλων μετατρέποντας αργά αλλά σταθερά το πολιτικό σύστημα της χώρας σε πελατειακό κι εκπαιδεύοντας τους πολίτες για κομματικά στρατιωτάκια;

Κρατική διάλυση παρά ιδιωτική ανάπτυξη…. ;

Βολεύει η εξομοίωση προς τα κάτω με την κρατικοποίηση της αποτυχίας που εξασφαλίζει το ελάχιστο έναντι της ιδιωτικής ανάπτυξης που όμως προάγει την αριστεία και τον ανταγωνισμό που απαιτούν προσπάθεια και ιδρώτα με κίνητρο την πλουσιοπάροχη αυξανόμενη ανταμοιβή …

Μαζικά κι απρόσωπα ή εξατομικευμένα και προσωπικά….;

Καλό το διαδίκτυο με τις πολλές επιλογές και τις εύκολες συγκρίσεις καλός κι ο γκισές της τράπεζας που ‘πουλάει αναγκαστικά’ ασφάλεια…. Μέχρι να χρειαστεί κάτι και να ξεκινήσει το τρέξιμο και το ψάξιμο της απρόσωπης συμφωνίας…

Όταν το πεζοδρόμιο έρχεται απ’ την πόρτα, η αστική ευγένεια φεύγει απ΄ το παράθυρο

Και να λοιπόν που ήρθε η στιγμή ν αποδειχθεί ότι ένα ακόμη σημείο διαφοράς μεταξύ αριστερών και όλων των υπολοίπων, είναι η παντελής έλλειψη όποιας έννοιας της αστικής ευγένειας….

Ταΐζοντας το τέρας….

Κι όσο λένε ό,τι δείχνουμε πως θέλουμε ν’ ακούμε κι όσο αποδεχόμαστε αυτό που κάποτε μας αηδίαζε, απλώς βοηθάμε στο τάισμα του τέρατος του λαϊκισμού κι απλώς επισπεύδουμε την απόλυτη καταστροφή….

Μέρα – μέρα, πλέον…

Γέλια και μάλιστα τρανταχτά, ακούγονται  πια από κάπου εκεί πάνω, ακόμη και για σχέδια εβδομάδος….

Πολύς ο κατιμάς…

Πήξαμε στη σαβούρα! Γιατί, πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς όλο αυτό το κατακάθι που αποθρασύνθηκε τόσο πλέον, ώστε να εκφράζει τα αηδιαστικότερα των συναισθημάτων του δημοσίως αποδεικνύοντας ότι απλώς ανήκει στην κατηγορία ‘υπάνθρωποι’….

Ούτε κινδυνολόγος, ούτε πιεστικός….

Η λανθασμένη εικόνα για τον πολύτιμο συνεργάτη, ειδικά στις μέρες μας, που είναι ο ασφαλιστικός σύμβουλος, τραβά την προσοχή απ’ την ουσία που είναι η προστασία απ’ τους κινδύνους που μας απειλούν.

Καινοτομία, ναι! Αλλά για ποιον….;

Όταν οι νέοι μιας κοινωνίας έχουν το πάθος και τον ενθουσιασμό να διαδώσουν μια καινοτόμα ιδέα, το μόνο που μένει είναι να βρεθεί το σύνολο εκείνο που θα μπορέσει να κατανοήσει και ν’ ανταποκριθεί….

Χρόνια μας πολλά… Αλλά γιατί…;

24^η φορά για μένα που δέχομαι ευχές τη μέρα της μητέρας και κάθε χρόνο προσπαθώ να θυμηθώ τους λόγους που τις αξίζω κι όχι απλώς ότι τις δικαιούμαι….

‘Όπως να ‘ναι ή όπως πρέπει…;

Στη χώρα του ‘πάμε και βλέπουμε’, του ανύπαρκτου στρατηγικού σχεδιασμού κα ι της επικράτησης των κάθε είδους ‘κολλητών’, πόσο μπορεί το ‘όπως πρέπει’ ν’ αντέχει στην πίεση του ‘όπως να ‘ναι’…. ;

Όταν λέμε αποθρασύνθηκαν…

Απομυθοποίηση, μπορεί να ήταν κι απαραίτητη για πολλούς. Εξομοίωση, σίγουρα λειτούργησε θετικά για πολλούς άλλους. Επαναπροσδιορισμός, αναγκαστικός για την προσαρμογή στα νέα δεδομένα για τους περισσότερους. Κάποιοι όμως, απλώς αποθρασύνθηκαν προκαλώντας ακόμη περισσότερο!

Ασπίδα προστασίας…

Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε ανάγκη από μια ασπίδα προστασίας, ειδικά στις εποχές που ζούμε και ειδικά σε μια διαλυμένη χώρα όπως δυστυχώς η Ελλάδα…

Δε φτάνουν, αλλά περισσεύουν…!!!!

Για όλα υπάρχει εξήγηση φυσικά, απλώς εμείς οι μικροί, ταπεινοί, άσχετοι, είμαστε πολύ απασχολημένοι με τις καθημερινές υποχρεώσεις που μας πνίγουν επειδή δε μας φτάνουν και δεν είδαμε το τεράστιο περίσσευμα…

Και θάνατος στα αποτελέσματα της πολιτικής….

Κάθε φορά που ρίχνουμε το αναθεματισμένο το ψηφοδέλτιο στην κάλπη, εκλέγουμε εκείνους που έχουν ευθύνη ΚΑΙ για τη ζωή ή το θάνατο πολιτών…

Πιστός που γνωρίζει…. όχι οπαδός που βολεύει….

Και φυσικά αποτελούμε τον εύκολο στόχο για όλες τις θρησκείες της γης ως  απελπισμένοι… Το θέμα όμως είναι τι πιστεύουμε κι όχι σε ποια θρησκεία ‘ανήκουμε’….

Ναι, διάολε, είναι το σπίτι μου κ έχει κανόνες….

Κι όμως, μπορείς να κάνεις παρατήρηση για μια απαγόρευση σε μια νεαρή Ελληνίδα επιβάτη αστικού λεωφορείου αλλά όχι σε μια έγχρωμη μετανάστρια διότι κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς ρατσιστής….

Ένας όρθιος, τέσσερις καθιστοί….

Κεντρική λεωφόρος ελληνικής μεγαλούπολης, 10.30 το πρωί, ένας παίρνει καφέ για έξω και τέσσερις κάθονται και τον απολαμβάνουν στις μετακινούμενες κατασκευές του πεζοδρομίου….

Κάποιος μας έφτυσε…

…κι όχι για να μη μας ματιάξει…. Ψάχνουμε ατομικά να δικαιολογήσουμε τα στραβά κι ανάποδα που μας συμβαίνουν σε καθημερινή βάση πλέον θεωρώντας ότι το  θέμα είναι ποιος μας έφτυσε τελικά….

Αδιαφορία, η ασπίδα για την κατάθλιψη….

Για άλλους λόγους ο καθένας, που όμως τελικά μάλλον καταλήγουν στην ίδια πηγή…., προσπαθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα της κατάθλιψης που μας οδηγούν μαθηματικά οι εξελίξεις, μόνο που εμείς βρήκαμε εξαιρετική ασπίδα, την αδιαφορία….

Λευκή απεργία η ‘βουβή’ απάντηση…;

Μήπως τελικά αντιστεκόμαστε με τον τρόπο μας και στον τομέα του ο καθένας με μόνο λάθος ότι οι πρώτοι που δεχόμαστε τ’ αποτελέσματα είμαστε πάλι εμείς οι ίδιοι…;

Ένα καλώδιο..1000 λέξεις…μια νοοτροπία…

Είναι πιο εύκολο να μείνεις απαθής μπροστά σ’ ένα κρεμάμενο καλώδιο παρά να έχεις φροντίσει να μη γίνεις ρεζίλι μαζί με μια ολόκληρη χώρα…. Κι αυτό αποτελεί πλέον την κοσμοθεωρία ορισμένων.

Η πεταμένη κλήση….

Πόσο μπορεί να λειτουργήσει ένα πρόστιμο, ως μέσο συμμόρφωσης σε μια κοινωνία που έχει πάρει απόφαση πως ό,τι κι αν κάνει, θα χρωστάει για πάντα άδικες οφειλές…;

Μοναδικότητα versus κακής διάθεσης…

Έχει τόπους που λες και τους έχει ευλογήσει κάποιος, το ευχάριστο κρατάει καιρό και γεμίζει ενέργεια τους ανθρώπους του…Έχει και τόπους που το παραμικρό κακό, μιζεριάζει τους ανθρώπους και κρατάει καιρό… Ο τόπος είναι οι άνθρωποί του…

Θέλω κι εγώ!!!!!

Εντάξει, το πήρα απόφαση ότι επειδή δεν υπήρξα ποτέ αριστερή, δε θα μπορέσω ν’ απολαύσω ούτε τώρα, που μεσουρανεί η…ιδεολογία, εμμονή, εναπομείνασα αριστεροσύνη, όπως θέλει το χαρακτηρίζει κανείς…. Αλλά αυτό το τελευταίο, το θέλω κι εγώ!

Μόνοι μας μείναμε μόνοι…

Όταν οι μόνες επίσημες επισκέψεις σου ως κράτος είναι συμμετοχή σε διασκέψεις για συζήτηση των αιτημάτων σου για νέα δανεικά κι οι επισκέπτες στη χώρα απλώς την επιλέγουν περνώντας απ’ την περιοχή ή λόγω του αρχαίου της πολιτισμού, απλώς επιβεβαιώνεται ο διεθνής απομονωτισμός…

Ζωή σε αργή κίνηση …

Οδηγούμε, περπατάμε, γελάμε, αντιλαμβανόμαστε, αντιδρούμε, ζούμε τελικά, λες και κάποιος πάτησε το κουμπί του slow motion…

Ξαναζεσταμένος ‘προσβλητικός’ σοσιαλισμός…

Πόσο υγιές είναι να περιμένει ένα πολιτικό σύστημα κι ένας ολόκληρος λαός, εξουθενωμένος κι αποδεκατισμένος, από μια ξαναζεσταμένη κι αποτυχημένη συνταγή, να λειτουργήσει ως πόλος έλξης των απομειναριών ενός διαλυμένου κόμματος…;

Δεν αξίζουμε τόση πρόκληση!!!!!

Όσες κι αν είναι οι ενοχές που μπορεί να έμειναν απ’ την εποχή της επίπλαστης ευημερίας, όσο αδιάφοροι κι αν συνεχίζουμε να είμαστε σε όσα γίνονται εις βάρος μας, όσο κι αν βρίσκουμε όλο και καλύτερες δικαιολογίες για όσα μας συμβαίνουν, τόσο πρόκληση δεν την αξίζουμε!

Η πιο ‘απαραίτητη’ ευχή….

Δώσαμε και πήραμε ευχές και φέτος, ίσως όχι όσες τις προηγούμενες χρονιές αλλά τέλος πάντων, αρκετές…. Για να ισχύσουν όμως, στην κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, υπάρχει και μία ευχή που είναι άκρως απαραίτητη…