Θέλω κι εγώ!!!!!

Εντάξει, το πήρα απόφαση ότι επειδή δεν υπήρξα ποτέ αριστερή, δε θα μπορέσω ν’ απολαύσω ούτε τώρα, που μεσουρανεί η…ιδεολογία, εμμονή, εναπομείνασα αριστεροσύνη, όπως θέλει το χαρακτηρίζει κανείς…. Αλλά αυτό το τελευταίο, το θέλω κι εγώ!

Εντάξει, χώνεψα ότι δεν είμαι γόνος εφοπλιστικής οικογένειας με ασθενή μνήμη, χώνεψα ότι δεν είμαι μεγαλοεργολάβος που συνεργάστηκα ακόμη και με τη χούντα, χώνεψα ότι δεν είμαι τρελή κι αλλοπαρμένη που ασχολούμαι περισσότερο με το μαλλί παρά με οτιδήποτε άλλο κι έχω το προσόν να ξέρω να τσιροβολάω στην τηλεόραση, χώνεψα ότι δεν είμαι τεμπελχανάς που ζω απ’ τη συμμετοχή σε ΜΚΟ, χώνεψα ότι ακόμη κι αν δηλώνω πολιτικά αριστερά, μπορώ να υπολογίζω ότι κάποια γίδια θα με εκλέξουν να τα κυβερνήσω ώστε ν’ απολαύσω περισσότερο από οποιονδήποτε τη γλυκιά εξουσία αλλά εγώ να συνεχίζω να προκαλώ δηλώνοντας αριστερός….

Αυτό όμως το τελευταίο, δε μπορώ να το χωνέψω!!! Δηλαδή γιατί τόση αδικία, τόσες γυναίκες ανέχονται ζαβά και τεμπέληδες μπλαμπλάδες, με παρεάκια απ’ το λύκειο να τους ζαλίζουν επί δεκαετίες, να μην τις παντρεύονται και να τις έχουν στο σπίτι να μεγαλώνουν τα παιδιά. Δεν είναι μόνο μία που έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου μέσα σ’ ένα χρόνο, ταξίδεψε με το…νυχτικάκι στην άλλη γωνιά της γης , δεν πρόσφερε τίποτα ως η πρώτη κυρία της χώρας κι έφτασε μέχρι ιδιωτική πτήση με δημόσια έξοδα ν’ απολαμβάνει, για να ψωνίσει καλλυντικά, ενώ συνεχίζει ευθαρσώς, ποιος ξέρει γιατί, να δηλώνει αριστερή παρά τη λουδοβίκεια συμπεριφορά!

Διότι, τι είμαι εγώ δηλαδή, ώστε να μην αξίζω μια πτήση με ιδιωτικό αεροπλάνο και τα έξοδα πληρωμένα απ’ τους χαχόλους, ενώ ζω μια ζωή στην ψευδαίσθηση ότι είμαι αριστερή και μου δίνεται η ευκαιρία ν’ αποδείξω ότι τελικά λουδοβίκειο αίμα κυλά στις φλέβες μου;

Θέλω κι εγώ! Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Γιατί όχι; Εγώ που δε δήλωσα ποτέ κατά του συστήματος που όλοι κατηγορούν αλλά δεν έβαλα ποτέ το δάχτυλο στη τσανάκα με το μέλι, που δήλωνα πάντα τα εισοδήματά μου, δε συνεργάστηκα ποτέ με το δημόσιο, δούλευα στον ιδιωτικό τομέα, δεν παρακάλεσα ποτέ κανέναν για θεσούλα αραχτού καλοπληρωμένου δημόσιου υπαλλήλου, δε δέχτηκα να με χειραγωγεί κανένα κόμμα εξουσίας ή γκρουπούσκουλο της αριστεράς, δεν είχα ποτέ υπόγειες διαδρομές με ποινικούς ή τρομοκράτες.

Εγώ που έζησα τον διπολισμό του συστήματος και μου χάραξε τη ζωή με δυσμενή μετάθεση του πατέρα μου επειδή δεν υπάκουσε σε σοσιαλιστικές διαταγές, που πάλευα καθημερινά να παραμείνω λειτουργός δημοσιογράφος κι όχι ρουφιάνος καλοπληρωμένης κομματικής πένας…

Εγώ που, στα χρόνια της κρίσης πολεμώ καθημερινά για τα προς το ζην πλέον, παρακολουθώντας τους ανίκανους να εναλλάσσονται στις καρέκλες και ν’ αυγατίζουν τις περιουσίες τους, δεξιοί, κεντρώοι κι αριστεροί, χωρίς να κάνουν τίποτε θετικό για το παρόν και το μέλλον της χώρας μου.

Εγώ που παρακολουθώ ανήμπορη ν’ αντιδράσω λόγω λογικής , τον γιο μου να σχεδιάζει να στήσει τη ζωή του σε άλλη χώρα αφού η δική του δε μπορεί ν’ αναγνωρίσει και να επιβραβεύσει τις σπουδές και την προσπάθειά του εκτός δημόσιου, ‘δωρεάν’ ημιδιαλυμένου ελληνικού πανεπιστημίου, που τον οδήγησαν σε πολύτιμο πτυχίο που μόνο εκτός συνόρων μπορεί ν’ αποδώσει όσα του πρέπουν….

Θέλω πολύ λοιπόν, να μπορούσα να γνωρίζω χρόνια πριν, πόσο αυτός ο αδιάφορος κι απερίσκεπτος λαός, θα επηρέαζε με την ψήφο και την ανεκτικότητά του, τη ζωή τη δική μου και του γιου μου και να μπορούσα ν αποφύγω αυτή τη σκληρή καθημερινότητα με την αδιέξοδη προοπτική και τις αχαρακτήριστες προκλήσεις από αριστερά παιδάκια και κοπελούδες που ζουν το πιο τρελό τους όνειρο στην πλάτη μου! 

Και δεν είμαι η μόνη φυσικά… Το κακό είναι ότι όπως όλα δείχνουν, είμαι η μια απ τους λιγότερους…αφού οι περισσότεροι ανέχονται και κάποιοι, ακόμη (!!!!!) στηρίζουν την ανικανότητα και τη θρασύτητα που μας κυβερνά….

Κι όπως όλα δείχνουν, εμείς που θέλουμε, οδεύουμε προς άλλη γη κι άλλα μέρη ώστε να μείνουν εδώ πλέον οι λουδοβίκοι κι οι υπηκόοοι τους… βολεμένοι όλοι όπως φαίνεται, οι μεν στο θράσος και την εμμονική τους ιδεοληψία κι οι δε, στην αδιαφορία και τη τεμπελιά που δεν τους επιτρέπουν ν αντιδράσουν…

Καλές αριστερές πτήσεις…