Κάποτε, τα καλά τα χρόνια της επίπλαστη ευμάρειας, ο απλός πολίτης ήταν απασχολημένος με το σπίτι που έχτιζε, το αυθαίρετο που λίγο λίγο «σήκωνε» για το καλοκαίρι, τα ψώνια με τις δανεικές κάρτες, τις βόλτες με το μεγαλύτερο απ’τις δυνατότητές του, αυτοκίνητο- λεζάντα και δεν είχε χρόνο ν’ ασχοληθεί με τις αποφάσεις που έπαιρναν για κείνον χωρίς εκείνον, οι πολιτικοί σε τοπικό κι εθνικό επίπεδο. Σήμερα ο πολίτης είναι σκεφτικός, εσωστρεφής και φοβισμένος κυρίως, οπότε πού διάθεση για συμμετοχή κι έλεγχο στους πολιτικούς, τοπικούς κι εθνικούς! Τελικά, ο πολίτης απών και στα εύκολα και στα δύσκολα…
