«Κι απ’ τις δυο ποια να διαλέξω…;»

Τι κοινό μπορεί να έχει ένας κοινός θνητός πολίτης της σύγχρονης Ελλάδας του παραλογισμού και του μπάχαλου, μ’ έναν μεγαλόσχημο βουλευτή που διετέλεσε υπουργός κι έχει περιουσία που δεν ελέγχεται; Μέχρι χθες τίποτα… Σήμερα όμως, είναι κι οι δυο σε λίστες! Το όνομά τους μπορεί να φιγουράρει σε μια απ’ τις περίφημες λίστες που πλέον είναι περισσότερες κι απ τις χαρτοπετσέτες που πετούσαμε κάποτε στο τσακίρ κέφι…!

Θα πάρουν και την αλήθεια μαζί τους...;

Ξεκίνησαν ν' αυτοκτονούν και πρώην υπουργοί τώρα; Μόνο για απελπισμένους απλούς θνητούς ξέραμε που συνήθως αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα αφού τα ψυχολογικά που κάποτε μας ταλαιπωρούσαν κι ήταν αιτία αυτοχειρίας, δεν απασχολούν κανέναν πλέον... Πολυτέλειες! Ο πρώτος πολιτικός που δυστυχώς έφτασε σ' αυτή τη λύση, πήρε και την αλήθεια μαζί του... Οπότε το κακό, εκτός απ' την τραγικότητα της απόφασης ενός ανθρώπου να φτάσει σ' αυτό το σημείο, είναι διπλό! Χάνεται ένας κρίκος απ' την αλήθεια και λιγοστεύουν εκείνοι που μπορούν να δώσουν στοιχεία... Κι αν μπουν ιδέες και σ' άλλους απ' τους εμπλεγμένους, καήκαμε! Γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο να "φορτωθούν" όσοι φύγουν, αμαρτίες των πιο σκληρόπετσων που παραμένουν και συνεχίζουν να προσπαθούν να μας δουλέψουν... Θα μείνουμε με την απορία τόσων εκατομμυρίων και θα ελαττωθεί σημαντικά κι ο αριθμός του πληθυσμού αφού φαίνεται ότι είναι περισσότεροι τελικά απ' όσο πιστεύαμε στην αρχή που αρχίσαμε να ψυλλιαζόμαστε το μέγεθος της ρεμούλας... Τραγικό το περιστατικό και φυσικά δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση λύση η αυτοχειρία! Έτσι όμως όπως μας εκπαίδευσαν ν' ακούμε πια πιο εύκολα για αυτοκτονίες απλών ανθρώπων που απελπισμένοι καταλήγουν στην έσχατη λύση, διαβαθμίστηκε κι ο πόνος κι η θλίψη μας... Κατάφεραν ν' αλλοτριώσουν τα πάντα...! 

...το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη...

Τα λόγια περιττεύουν όταν μιλάει ο Σουρής κι αποδεικνύεται τόσο, μα τόσο επίκαιρος…!!!!

Aπό τον ΣΟΥΡΗ (1853-1919)

 Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ι Σ

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει,
επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ' αυτάς,
επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει
καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.
Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να' λθουν όλοι,
και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει….

Γίνεται το παζάρεμα διαπραγμάτευση…;

Άλλαξαν κάποιες λέξεις που είχαμε μάθει να χρησιμοποιούμε κατά κόρον οι Έλληνες ακόμη και στην καθημερινότητά μας, άλλαξαν κι οι έννοιες! Παζάρι ας πούμε, που είναι ένα δώρο της ανατολής στην Ελλάδα της δύσης… Μπορεί να παζαρεύουμε στις αγορές μας ακόμη αλλά το λέμε επισήμως πλέον διαπραγμάτευση… ακόμη κι όταν πρόκειται για το δημόσιο ή το μέλλον… που τελικά όμως παζαρεύουμε γιατί δεν είμαστε σε θέση να διαπραγματευτούμε πλέον…