Μνήμη, η καλύτερη τιμωρία για… γκρίζες ζώνες και μαύρες σελίδες…

Ελάχιστες οι προσπάθειες να θυμηθούμε όσο λίγα όπως αποδεικνύεται, γνωρίζουμε τελικά για κείνη την αποφράδα νύχτα των Ιμίων… Εναγωνίως προσπαθούν όλοι και κυρίως οι αχαρακτήριστοι πολιτικοί, πρωταγωνιστές, να τη διαγράψουμε απ’ μνήμη μας μαζί με τους τρεις αδικοχαμένους νεκρούς ήρωες φυσικά… Ήταν ξημερώματα 31^ης Ιανουαρίου και οφείλουμε κάθε χρόνο να το θυμόμαστε και ν’ απαιτούμε να λάμψει η αλήθεια!

Απογοήτευση απ’ το «φρέσκο τουρλουμπούκι» έναντι υποκρισίας του παλιού και γνωστού…, σημειώσατε 1!

Ποιοι είναι αυτή τη στιγμή οι πιο απογοητευμένοι Έλληνες; Φυσικά εκείνοι που πίστεψαν το φρέσκο και το νέο ακούγοντας μεγάλα λόγια απ’ τους αριστερίζοντες κεντρώους με την δεξιά νοοτροπία με μια μυρωδιά από επανάσταση… Αυτό το «τουρλουμπούκι» που αναδείχθηκε στις πρώτες πολιτικές δυνάμεις της χώρας λόγω της διάλυσης που επέφερε ένα άλλο «φρέσκο» που όμως απεδείχθη παλιό κι επικίνδυνο… Κι ενώ η υποκρισία, απλώς παραμένει… σταθερά!

Δέσμιοι ιερών δικαιωμάτων…;

Φράσεις κλειδιά σε δημοκρατίες όπως «το ιερό δικαίωμα στην απεργία», συχνά χάνουν τελείως το νόημά τους όταν η υπερβολή κι η υπέρβαση των ορίων οδηγεί σε καταπίεση των υπολοίπων, ενόψει των διεκδικήσεων ενός κλάδου. Το ζούμε συχνά στην Ελλάδα κι αυτός είναι κι ο λόγος της θετικής αποδοχής της πλειοψηφίας αποφάσεων όπως η επιστράτευση των απεργών. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι υπερβολές στη δημοκρατία, οδηγούν στην ανάγκη χρήσης κι άλλων εναλλακτικών …