Δέσμιοι ιερών δικαιωμάτων…;

Φράσεις κλειδιά σε δημοκρατίες όπως «το ιερό δικαίωμα στην απεργία», συχνά χάνουν τελείως το νόημά τους όταν η υπερβολή κι η υπέρβαση των ορίων οδηγεί σε καταπίεση των υπολοίπων, ενόψει των διεκδικήσεων ενός κλάδου. Το ζούμε συχνά στην Ελλάδα κι αυτός είναι κι ο λόγος της θετικής αποδοχής της πλειοψηφίας αποφάσεων όπως η επιστράτευση των απεργών. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι υπερβολές στη δημοκρατία, οδηγούν στην ανάγκη χρήσης κι άλλων εναλλακτικών …

Είχαμε λίγο καιρό να το αντιμετωπίσουμε αλλά δεν το ξεχάσαμε! Ούτε κι εμείς ως πολίτες ούτε κι οι κλάδοι που αποφασίζουν να μας φέρουν στα όριά μας! Παρακολουθούμε λοιπόν γι’ ακόμη μια φορά, την πρωτεύουσα να ταλαιπωρείται περισσότερο απ’ όσο αντέχει, λόγω των διεκδικήσεων ενός κλάδου!

Κλασικά, δεν δέχονται τις περικοπές! Όπως κι όλοι οι υπόλοιποι που κατά καιρούς αντέδρασαν αλλά τελικά τις δέχτηκαν όπως κι εκείνοι που δεν μπορούν ή δεν τολμούν να κάνουν απεργία!

Έρχονται λοιπόν οι συνδικαλισταράδες, παίζουν τα παιχνίδια τους φυσικά όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε πλέον, ειδικά όταν πρόκειται για κείνους που έχουν εκλεγεί με τη σημαία της εκάστοτε αντιπολίτευσης…, και ξεσηκώνεται ο κόσμος από έναν κλάδο που αποφάσισε να φέρει αναστάτωση!

Επιχειρήματα, υπάρχουν πάντοτε βέβαια! Αλίμονο! Και λόγοι φυσικά! Πάντα! Ειδικά σε μια χώρα που βρίσκεται στη δική μας κατάσταση! Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια άλλα δικαιώματα, όπως αυτό της μετακίνησης ας πούμε, που τώρα εξαφανίζεται λόγω μιας απεργίας!

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και σίγουρα δεν θα είναι κι η τελευταία! Δυστυχώς! Κι αυτό συμβαίνει βέβαια και με τα όσα προκύπτουν από τέτοιες κινήσεις κι αποφάσεις!

Τώρα όμως, την εποχή του ξεκαθαρίσματος και της ισορρόπησης, του ξεσκαρταδιάσματος και της αποκατάστασης, τώρα είναι η ώρα να τελειώνουμε με τέτοιες παλιοκαιρίσιες νοοτροπίες που μόνο πίσω μας τραβάνε και τίποτα δεν προσφέρουν! Ο πολιτισμένος διάλογος κι η προσπάθεια εξεύρεσης της χρυσής τομής για το καλό όλων με την λιγότερη έως καθόλου ταλαιπωρία του συνόλου, είναι το ζητούμενο κι όχι ο εκβιασμός μέσω εκείνων που δεν φταίνε σε τίποτα!

Γνωστοποίηση αιτημάτων και διεκδικήσεων, δίκαιων ή λιγότερων δίκαιων, είναι άλλο απ’ την εκμετάλλευση της θέσης και των δυνατοτήτων που δίνονται ώστε να εκβιάζονται καταστάσεις μέσω αθώων πολιτών που ταλαιπωρούνται! Αυτές οι πρακτικές τελείωσαν και καλά θα κάνουν να το συνειδητοποιήσουν και τα κόμματα που υποθάλπουν αυτή τη νοοτροπία!

Είναι τουλάχιστον λυπηρό να βλέπουμε κόμματα που θέλουν να πείσουν ότι κομίζουν κάτι φρέσκο και νέο, να καλλιεργούν τέτοιες πρακτικές! Και φυσικά άκρως υποκριτικό να εμφανίζονται έκπληκτα με αποτελέσματα δημοσκοπήσεων που η πλειοψηφία καταγράφεται ότι συμφωνεί με την επιστράτευση των απεργών…

Τα όρια κι η γνώση της σωστής διαχείρισης της ελευθερίας, αποτελούν θεμελιώδεις κανόνες της δημοκρατίας! Η καταστρατήγησή τους οδηγεί σε ακραίες προσπάθειες προστασίας του συνόλου, που φαντάζουν σε κάποιες περιπτώσεις κι απολυταρχικές… ενώ αποτελούν απλώς την εύλογη αντίδραση της δημοκρατίας στην προσπάθεια ξεφτίσματος των όσων προϋποθέτει!

Καλό το ιερό δικαίωμα της απεργίας αλλά κάλλιστη κι η ελεύθερη διακίνηση που δικαιούνται οι πολίτες που ήδη έχουν βιώσει περικοπές που κάποιοι διεκδικούν ν αποφύγουν…