Αναζητείται χριστουγεννιάτικη διάθεση….

Στολίστηκαν οι πλατείες, τα δέντρα, τα μπαλκόνια, ξεκίνησε και το εορταστικό πρόγραμμα στην αγορά, ο καιρός βοηθάει για βόλτες αλλά τα κέφια είναι ανάλογα των ημερών…;

Αναζητώντας κίνητρο, χωρίς προοπτική…

Κι αφού μάθαμε να ζούμε με το τίποτα συνδυάζοντας όσα κάποτε απαξιώναμε, έφτασε κι η στιγμή να εκπαιδευτούμε να προχωρήσουμε αναζητώντας μέσα μας κίνητρο ενώ κάθε προοπτική απομακρύνεται πλέον…

Μας αποφεύγουν ή μου φαίνεται…;

Κάθε αναχώρηση επισκέπτη φέρνει μια μοναξιά, ειδικά όταν πρόκειται για μεγαλόσχημο με πολυπληθή συνοδεία και πληθωρική παρουσία… Και τότε θυμάσαι ότι σε ξέχασαν…

Κι η νύχτα λάμπει… αδιαφορώντας;

Όταν λίγο πριν χαράξει Κυριακή, οι κεντρικοί δρόμοι του κέντρου της Σαλονίκης είναι γεμάτοι αυτοκίνητα και τα στέκια για γρήγορο φαγητό γεμάτα, αναρωτιέται κανείς, πώς ταιριάζει με το πρωί μιας καθημερινής μέρας που είναι τόσο βαρύ και θλιβερό…;

Κόμματα κάδοι πολιτικών ρεταλιών…

Ένα παραπαίον πολιτικό σύστημα, ποια τύχη επιφυλάσσει άραγε στους αποτυχημένους του θιασώτες όταν πλέον έχουν εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να ξεγελάσουν για πολλοστή φορά τους εύπιστους πολίτες που τους ανέδειξαν κάποτε πρωταγωνιστές της δύσμοιρης χώρας…;

Επενδύσεις… κι ό,τι να ΄ναι…;

Με ακάθεκτη την καθοδική πορεία της χώρας να συνεχίζεται και το μόνο που αυξάνεται τελικά είναι το χρέος προς τους δανειστές έξω και το χρέος προς το κράτος καθενός απ’ τους πολίτες, μέσα, λέξεις όπως ‘ανάπτυξη’ και ‘επενδύσεις’ έχουν ξεχαστεί….

ΜΚΟ οι νέοι εργοδότες….

Αθόρυβα πλέον οι Έλληνες μετατρέπονται σε συνεργάτες ή υπαλλήλους των διαφόρων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται με τη φιλοξενία των προσφύγων και μεταναστών, με κονδύλια που δέχονται απευθείας απ’ την Ε.Ε.

Το προσέξατε; Μια όμορφη…συντροφική ατμόσφαιρα είμαστε….

Κι επειδή έπρεπε να το ζήσουμε ΚΑΙ αυτό, με αποδείξεις πλέον ανακαλύψαμε ότι αυτή τη χώρα την κυβερνούν οι παρέες που πήραν της σκυτάλη απ’ τις οικογένειες αφού η… πρόοδος θέλει να συμβιώνουν κι όχι να παντρεύονται… Η μόνη διαφορά μάλλον….

Η….καταπίεση του τριημέρου!

Έχει και τα καλά της η κρίση… Γλιτώνουμε από μια απίστευτα καταπιεστική συνήθεια, που συνοδευόταν απ’ την περίφημη ερώτηση ‘εσείς πού θα πάτε τριήμερο’….;

Όλες θηλυκά….

Ελπίδα, αισιοδοξία, προσπάθεια, ανάπτυξη, εξέλιξη, πρόοδος, ανάκαμψη, επαναλειτουργία, παλινόστηση, ευκαιρία. Ουσιαστικά κι όλα θηλυκά….

«Να φύγετε! Να πάτε αλλού!» είπε ο δημόσιος υπάλληλος….

Κι αν ένιωθαν, λέμε τώρα, τύψεις, κάποιοι που σκεφτόταν να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στη συμπαθή, πλέον, γείτονα Βουλγαρία, τώρα πλέον μπορούν να το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη αφού ο δημόσιος υπάλληλος πρόεδρος ασφαλιστικού φορέα, τους παρότρυνε…

Συνιστωσοποίηση …η νέα τάση της πολιτικής;

Πέτυχε το μοντέλο, έφτασε να κυβερνήσει και πλέον όλα δείχνουν ότι θα λειτουργήσει ως πρότυπο και για ολόκληρες παρατάξεις που συνιστωσοποιούνται αναπόφευκτα λόγω των παλαιών αρχηγών που ο καθένας διαθέτει τη δική του φράξια…. αλλά και νέων επίδοξων αρχηγών ομάδων φιλελευθέρων.   

Αλήθεια, θέλουμε να επανακάμψουμε…;

«Πριν θεραπεύσεις κάποιον, ρώτησέ τον αν είναι πρόθυμος ν΄ αφήσει όλα εκείνα που τον κάνουν ν’ αρρωσταίνει»... Ιπποκράτης

Τα…μεταξωτά δημόσια αγαθά, θέλουν και…επιδέξιους αποδέκτες…

Παμπάλαιο το θέμα της ημιδημόσιας αλλά πάντως μοναδικής, μαζικής μετακίνησης της Θεσσαλονίκης που επιτρέπει σε κάποιους να συνεχίζουν να πλουτίζουν, εκβιάζοντας με τη δημόσια μετακίνηση των κατοίκων της δεύτερης πόλης της χώρας…

Λίγη τσίπα, δε βλάπτει….

Και σα να μη φτάνει η ανικανότητα κι η πλήρης αποτυχία, έρχεται η ξετσιπωσιά να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με την πρόκληση των αχόρταγων για εξουσία, αριστερών, να ξεπερνά κάθε όριο!!!

Όσο η εξέλιξη ευθύνεται για την ασθένεια, η επιλογή για ευθανασία αλλάζει…;

Κι αφού η πρόοδος επιφέρει προβλήματα όπως η αδυναμία σύλληψης στις γυναίκες, που ξεπερνιέται με το ανθρώπινο επίτευγμα της εξωσωματικής, γιατί στην περίπτωση της βαριάς ασθένειας από παράγοντες που δεν υπήρχαν παλαιότερα, να μην επιτρέπεται η επιλογή της αξιοπρεπούς αποχώρησης…;

Διπλό το κόστος χειραγώγησης απ’ αυτό της μετακίνησης….

Αλήθεια, τι αποτυπώνεται για τους πολίτες μιας χώρας στη διαπίστωση ότι μια άδεια τηλεοπτικού σταθμού κοστολογείται σε διπλάσια σχεδόν τιμή απ’ το σύνολο του σιδηροδρόμου της…;

Δωρεάν πανεπιστήμιο, ταπεινές απαιτήσεις… ;

Κι αφού συνηθίσαμε να θεωρούμε εντελώς φυσιολογικό ότι πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας για να μπει ένα παιδί σ’ ένα διαλυμένο πανεπιστήμιο για πτυχίο σχεδόν παντελώς απαξιωμένο πλέον, κι αυτό να το λέμε ‘δωρεάν παιδεία’, πρέπει να μάθουμε κιόλας ότι ανάλογη θα είναι κι η απαίτηση για την αγορά εργασίας που θ’ αποταθεί ο συγκεκριμένος πτυχιούχος γνωρίζοντας εξ αρχής ότι είναι υπεράριθμος…

Ούτε εις τα ‘εξ ων συν ετέθημεν’….

Αγένεια, έλλειψη σεβασμού του διπλανού, ανάδειξη του τίποτα κ προσπάθεια υποτίμησης του καλύτερου, απαξία της εγνωσμένης αξίας των άριστων και φυσικά εγωιστική αντιμετώπιση κάθε κατάστασης, δεν αποτελούν τα στοιχεία που συνέθεταν την Ελλάδα…

Φυσικά βολεύει ο κατακερματισμός…

Πόλεμος είναι, το ξέρουμε, το μάθαμε, το βιώνουμε… Και μια απ’ τις πιο πετυχημένες στρατηγικές τακτικές, είναι ο κατακερματισμός των δυνάμεων του αντιπάλου για καλύτερη κι ευκολότερη αντιμετώπιση…

Μετανάστευση…για προστασία και πρόοδο…

Απανωτές οι ευχάριστες ειδήσεις για Έλληνες του εξωτερικού που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς ενώ εξαιρετικές είναι οι κριτικές για κάθε τύπου συνεργασία με Έλληνες, σε όλες τις χώρες που μεταναστεύουν, αποδεικνύοντας ότι αποδίδουν τα μέγιστα σε περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού και προόδου…

Το μοναδικό κεφάλαιο πλέον, οι άνθρωποί της…

Όσο κι αν γίνεται εναρμονισμένη και πολύ καλά σχεδιασμένη προσπάθεια απ’ τους ‘προοδευτικούς’ αριστερούς αστούς με τις δεξιές τσέπες, να ταυτίσουν καθετί που αφορά την ελληνικότητα και τους λόγους που νιώθουμε υπερήφανοι να την επικαλούμαστε, με φασιστοειδή νοοτροπία, οι Έλληνες εντός κι εκτός συνόρων, έχουν κοινά χαρακτηριστικά που αποτελούν τελικά το μοναδικό κεφάλαιο που μας απέμεινε…

Υπερηφάνεια για την αριστεία vs εθνικιστικό παραλήρημα…

Και μέσα στη μαυρίλα και την απογοήτευση κι ενώ δεν έχει μείνει ούτε διάθεση ούτε και τρόπος, να παρακολουθήσουμε κάποιους που προσπαθούν για το καλύτερο όσο οι υπόλοιποι προσπαθούμε να επιβιώσουμε, ήρθαν τα Ολυμπιακά μετάλλια να μας μπερδέψουν…

Δεν προλαβαίνουμε ν’ αφομοιώσουμε…

«Βράζει» ο πλανήτης με τις εξελίξεις να είναι καταιγιστικές και να μην προλαβαίνουμε γεγονότα… Δυστυχώς τα περισσότερα δυσάρεστα… Και δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε ν’ αφομοιώσουμε ώστε να ισορροπούμε…

Η κουτοπονηριά ως πολιτικός σχεδιασμός…

Μετάλλαξη σε κάτι άγνωστο, φθηνό, ποταπό, πολύ συχνά τελευταία…αυτή είναι η τραγική και σχεδόν καθολική διαπίστωση, για την εικόνα του σύγχρονου Έλληνα. Μόνη διαφωνία, αν η θλιβερή κυβερνητική εκπροσώπηση που καταντήσαμε να ‘απολαμβάνουμε’, αποτελεί καθρέφτη ή αποτέλεσμα της ξεφτίλας μας…

Δημοψηφίσματα: Δημοκρατία ή απόδειξη πολιτικής ατολμίας;

Πόσο έτοιμοι είμαστε τελικά ως σύγχρονοι πολίτες, με τόσο μπέρδεμα συμφερόντων και τόσες πολιτικές αποφάσεις που δε μαθαίνουμε όταν πρέπει, να επιλέγουμε το μέλλον μας μέσω δημοψηφισμάτων που χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν και καταλήγουν σε λανθασμένα ή διαστρεβλωμένα συμπεράσματα…;

Μια συγγνώμη τι να κάνει...;

Τελευταίος χρονικά αλλά ίσως πρώτος σε αξία, που απολογείται δημοσίως για τη στήριξη στο αριστεροδέξιο μόρφωμα που διαλύει ό,τι απέμεινε στη χώρα και υποθηκεύει το σύνολο της ακίνητης περιουσίας της, ο υπέργηρος πλέον μουσουργός Μίκης Θεοδωράκης. 
Μια συγγνώμη φτάνει όμως…;

Πόσο φιλελεύθεροι είμαστε τελικά...;

Παράπονο, γκρίνια, απογοήτευση για όσα ζούμε κι αχνοφαίνεται, πάλι, ελπίδα, με τον νέο αρχηγό κόμματος εξουσίας και του προσκλητηρίου του στις φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας…
Πόσο φιλελεύθεροι είμαστε όμως τελικά…;

Αριστερά στα...μουλωχτά...

Κι ενώ είχαμε εκπαιδευτεί πως  ό,τι προοδευτικό, καθαρό, φιλολαϊκό, διεκδικητικό, είναι αριστερό κι αντίπαλο του συντηρητικού, ταυτισμένου με κρυψίνοια, πονηριά, καθυστέρηση, έρχεται η «δεύτερη φορά Αριστερά» ν’ αποδείξει ότι η νύχτα, στα μουλωχτά, είναι η αγαπημένη λειτουργία της αριστεράς…

Καθείς εφ ω ετάχθη παππούλη μου…

Πού, σε ποιόν, γιατί πιστεύω, τι μου προσφέρει αυτή η πίστη και πώς θα τη διαχειριστώ, προφανώς είναι δικό μου θέμα σε μια σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία. Ο τρόπος και το τυπικό που μπορώ ν’ ακολουθήσω, είναι δουλειά του παππά, δεσπότη, ιεράρχη κι όχι εθνικές, πολιτικές και άλλες θέσεις…

Ήρθε η ώρα της δράσης των εγκλωβισμένων!

Όταν ένας Έλληνας σαραντάρης που ξεκίνησε μόλις οικογένεια, αισθάνεται εγκλωβισμένος στη χώρα του και προσπαθεί να δουλεύει όλο και πιο σκληρά με στόχο να χρωστάει όσο το δυνατόν λιγότερα, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει για κείνον η επιλογή της ‘εκτός συνόρων’ εργασίας, κατανοείς ότι υπάρχει πλέον μείναμε στη χώρα η νέα κατηγορία Ελλήνων, ‘οι εγκλωβισμένοι’… 

12 σταγόνες απ’ τον προσφυγικό ωκεανό για τον φιλάνθρωπο Πάπα…

Ένα τσάρτερ γεμάτο πρόσφυγες που ξεπροβοδίστηκε μετά φανών και λαμπάδων πριν λίγους μήνες, σέλφις και βραχιολάκια δώρο από ανορεξικές χολυγουντιανές φίρμες, 12 πρόσφυγες που μπήκαν στο παπικό αεροπλάνο προχθές… πήξαμε στους συμβολισμούς ενώ οι ορδές των διωγμένων απ’ τις πατρίδες τους συνεχίζονται… Περισσότερη η φασαρία απ’ την ουσία…

«Το σεξ είναι δώρο Θεού» και... Πιστοί ή πελάτες…;

Πόσο σύμπτωση μπορεί να θεωρηθεί η ξαφνική διαλλακτικότητα του προκαθήμενου της καθολικής εκκλησίας ως προς το εκτός γάμου σεξ που απαγορευόταν διά ροπάλου μέχρι τη μαζική εισροή πιστών άλλων θρησκειών στην Ευρώπη…;

Πολυόροφη η τούρτα, το κερασάκι μας πείραξε...

Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά πέντε εκατοντάδες καλλιτέχνες και "καλλιτέχνες" της χώρας ξεσηκώθηκαν για την τοποθέτηση Βέλγου στο τιμόνι του Φεστιβάλ Αθηνών, λες κι είναι το μόνο και πάντως, το πρώτο στραβό που τους βρήκε τα τελευταία χρόνια!

Αλληλοσεβασμός το κλειδί...

Λαοί με διαφορετικά δομικά στοιχεία ύπαρξης όπως θρησκεία, πολιτισμό, νοοτροπία, καλούνται να συνυπάρξουν και να υπερκεράσουν τις διαφορές του με βίαιο τρόπο ενώ ο καθένας δοκιμάζεται για άλλους λόγους…

Κοινοκτημοσύνη κι ανοιχτά σύνορα έναντι πατρίδας, οικογένειας, έθνους…;

Απαγορευμένες λέξεις πλέον που παραπέμπουν, κατά το αριστερίστικο αφήγημα, σε ακροδεξιά σκέψη, όλες εκείνες οι λέξεις που περιγράφουν αυτά που συνθέτουν την ελληνική κοινωνία ενώ η κοινοκτημοσύνη και η κατάλυση αξιών, αποτελούν μάλλον των στόχο της αποτυχημένης, πλέον, αριστεράς

Από φιλότιμοι...υποκριτές...

Απωλέσαμε πολλά απ’ τα προτερήματά μας ως Έλληνες αλλά λίγα απ’ αυτά τ’ αντικαταστήσαμε και μάλιστα με ελαττώματα που επηρεάζουν αρνητικά τόσο τις εξελίξεις στο εσωτερικό της καταρρέουσας χώρας όσο και την πληγωμένη εικόνα μας ως λαού, εκτός συνόρων…

Άλλη Ελλάδα…

Κρίνεται πλέον απαραίτητο, όταν αναπτύσσει κάποιος την άποψή του για τη συνέχιση αυτής της χώρας, να διευκρινίζει ποια εννοεί… Την μέχρι τώρα ή την από δω και πέρα…

Αχ Πατρίδα!!!!

Ναι, αγαπώ την πατρίδα μου, ναι, τη θέλω να λειτουργεί με κανόνες, ναι, τη θέλω δυνατή και αυτοκυρίαρχη, ναι τη θέλω να κατοικείται κατά κόρον από Έλληνες, ναι τη θέλω να μπορεί να φυλάει τα σύνορά της, ναι, τη θέλω να προστατεύει τους κατοίκους της. 
Και ΟΧΙ, δεν είμαι εθνικίστρια, δεν είμαι ρατσίστρια, δεν είμαι απάνθρωπη! 
Ελληνίδα είμαι!

Αυτοί θα φύγουν… εμείς όμως…

Άνω κάτω η χώρα, θα γεμίσουμε πονεμένους απάτριδες όπως επιλέγουν κάποιοι, διωγμένους πρόσφυγες, μετανάστες και διάφορα άλλα που δε θέλουμε να τα πολυσυζητάμε… Μόνο που αυτοί κάποια στιγμή θα καταφέρουν να πάνε σε ανεπτυγμένες χώρες ενώ εμείς θα μείνουμε εδώ, στη διαλυμένη Ελλάδα με τους ανίκανους κυβερνήτες και τους σκληρούς γείτονες…

Και καλωσοριστές και ανθρωπιστές και αποκλεισμένοι…

Το ένα μετά το άλλο φτάνουν γεμάτα τα πλοία με πρόσφυγες σε όλη την Ελλάδα πλέον κι εμείς απλώς παρακολουθούμε ενώ οι ευκαιρίες εργασίας αφορούν σε καλωσοριστές μεταναστών και προσφύγων, με επίκληση στον ανθρωπισμό μας αλλά και τον επικείμενο αποκλεισμό μας ως κράτος απ’ τους εταίρους και γείτονες….

Το… απλήρωτο κόκκινο γάντι!

Όλα έχουν τη σημειολογία τους ενώ οι εικόνες εκφράζουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο θέσεις και καταστάσεις και φυσικά μένουν αποτυπωμένες με τον καλύτερο τρόπο… Όταν όμως όλα γυρνούν ανάποδα, η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο το επιδιωκόμενο κέρδος…

Αυτοί, είναι η εικόνα ενός ρακένδυτου κράτους…

Πριν μερικά, όχι πολλά χρόνια, ήταν τιμή στη χώρα μας να καταφέρει κάποιος να γίνει βουλευτής, πόσο μάλλον υπουργός! Η οικογένειά του ήταν ευτυχισμένη κι όλοι τον θεωρούσαν και τον αναγνώρισαν ως επιτυχημένο… Κάποτε…

Επενδύσεις αγαπητέ! Επενδύσεις…

…Τίποτ’ άλλο! Όταν το έλεγε ένας χαρακτήρας του Χ. Κλύνν πριν τριάντα χρόνια, κανείς δεν είχε καταλάβει πόσο μπροστά ήταν! Σήμερα που κατανοήσαμε πλέον ότι αυτή είναι η λύση, δεν έχουμε αυτιά ν’ ακούσουν και διατεθειμένους να υλοποιήσουν…

Ρεαλιστικές λύσεις κι όχι θεωρητικές μεταρρυθμίσεις…

Την έννοια του ‘μη περαιτέρω’ είναι σαφές ότι προσεγγίζει η χώρα με τις μεγάλες κινητοποιήσεις των πολιτών να εκφράζουν αυτό που ελλοχεύει εδώ και μήνες και την κυβέρνηση να βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο έστω κι αν υπαναχώρησε πλήρως της ιδεολογικής της βάσης αποδεχόμενη ότι η θεωρία είναι παρασάγγας μακριά απ’ την πραγματικότητα…

Σκαλί σκαλί στην ηλιθιότητα…

Μετά από ένα νεύμα αεροπλάνου που άνοιξε τον κύκλο των δημοσίων προκλήσεων της νοημοσύνης μας ως λαού, έχει πέσει πολύ νερό στο μύλο… μέχρι που φτάσαμε στη δημόσια, σε πανευρωπαική σύνδεση, απόδοση υποτιμητικού επιθέτου, στον ανώτερο εκλεγμένο εκπρόσωπό μας…

Πρώτα επιστροφή στην κανονικότητα….

Για να πάμε εκεί που στοχεύουμε, όταν έχουμε ξεφύγει και πολύ μάλιστα…, προέχει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα ώστε να συνεχίσουμε την πορεία προς τον στόχο…

Μια ακόμη, τελευταία ευκαιρία….

Πανηγυρίζουν οι φιλελεύθεροι της χώρας για τη νίκη του νέου αρχηγού του κόμματος που όλα δείχνουν ότι θα είναι το επόμενο που θα κληθεί να κυβερνήσει τη χώρα. Δηλαδή βρέθηκε ο ηγέτης που θα ενώσει τις φιλελεύθερες φωνές και θα δώσει λύσεις στα αδιέξοδα της χώρας…;