Κόμματα κάδοι πολιτικών ρεταλιών…

Ένα παραπαίον πολιτικό σύστημα, ποια τύχη επιφυλάσσει άραγε στους αποτυχημένους του θιασώτες όταν πλέον έχουν εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να ξεγελάσουν για πολλοστή φορά τους εύπιστους πολίτες που τους ανέδειξαν κάποτε πρωταγωνιστές της δύσμοιρης χώρας…;

Απ’ τις πιο πετυχημένες εκφράσεις που χαρακτήρισαν τον πολιτικό λόγο ολόκληρης δεκαετίας εκείνο το περίφημο ‘σκελετοί στη ντουλάπα’. Κι επειδή υπάρχουν μπόλικοι στη χώρα, συνεχίστηκε για πολλά χρόνια.

Γιατί να υπάρχουν όμως σκελετοί σε μια πολιτική σκηνή ζώσα και συνεχώς, πολύ συχνότερα του μέσου, που ανανεώνεται εκ των πραγμάτων με τόσο συχνές εκλογές και ανάδειξη νέων πολιτικών σε όλα τα κόμματα;

Πόσο υγιές είναι να ανακυκλώνονται και να περιμένουν στωικά την όποια δικαίωση, άνθρωποι που αποδεδειγμένα απέτυχαν ως πολιτικά πιόνια στη σκακιέρα της χώρας;

Με την παταγώδη αποτυχία του πολιτικού συστήματος, ειδικά με τη μεταπολίτευση, το λογικότερο θα ήταν, οι πολιτικοί των προηγούμενων ετών, να κρύβονται και ν’ ασκούν τα επαγγέλματά τους χωρίς θόρυβο και προκλήσεις, μήπως και ξεχαστούν. 

Εδώ όμως ζούμε το ακριβώς αντίθετο, ασχέτως παταγωδών αποτυχιών, θεωρούνται όλοι επιτυχημένοι βετεράνοι, απλώς επειδή κατάφερναν να εκλέγονται πχ, επί πολλές τετραετίες, που στην πραγματικότητα ήταν διετίες ή κι ακόμη λιγότερο.

Η γιγάντωση του πελατειακού κράτους που κανείς δε σταμάτησε να ταΐζει ακόμη και σήμερα, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί ένα απ’ τα αποτελέσματα της λειτουργίας και της νοοτροπίας εκείνων των εκλεγμένων, αποδεχόμαστε ότι αντί για σκελετοί στην πολιτική ντουλάπα, μπορούν να είναι ενδεχόμενα μέλη μιας αέναα τροφοδοτούσας το πολιτικό σύστημα, δεξαμενής.

Και να που στις μέρες μας, πήγαμε αυτή τη νοοτροπία, ένα βήμα παρακάτω με ένα κόμμα να δηλώνει ευθαρσώς και με περισσό θράσος, ότι λόγω της αδυναμίας να διαθέτει αξιόλογα μέλη ως εφεδρείες, μετατρέπεται στον κάδο των ρεταλιών του πάλαι ποτέ, του κακού τρόπου διαχείρισης των κοινών, που μας οδήγησαν στην κατρακύλα που ακόμη κουτρουβαλιόμαστε.

Πόσο τιμητικό είναι λοιπόν για έναν λαό, εκείνους που, έστω κι αργότερα, μετά από πολλά λάθη, τους πέταξε στην άκρη, ένα κόμμα τώρα τους περιμαζεύει και με τη χρήση μιας εντελώς διαλυμένης κι επίπλαστης πλέον, πλειοψηφίας που δεν διαθέτει σαφώς πλέον, τους επαναφέρει ετσιθελικά με στόχο να τους επιβάλλει σε θέσεις κομβικές και σημαντικές για τη λειτουργία του κράτους;

Σε πολιτισμένες πολιτικά χώρες, η αποτυχία ενός εκλεγμένου μέλους κοινοβουλίου κι ακόμη περισσότερο κυβέρνησης, καθίσταται σαφής με ελάχιστα λάθη και σε όλους τους τομείς της ζωής του, σε σχέση με τη χώρα μας που τα όρια των ανοχών έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Έχουμε δώσει νέα έννοια στη φράση ‘σκελετοί στη ντουλάπα’ ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις και προτάσεις με τα πολιτικά ρετάλια να επανακάμπτουν απ’ το παράθυρο ενώ σαφώς έχουν εκδιωχθεί απ’ τους Έλληνες ψηφοφόρους απ’ την πόρτα.

Η αναμονή για οικειοθελή αποχώρηση, ενός αποτυχημένου πολιτικού, κάθε άλλο παρά τιμά, τόσο τον ίδιο όσο και τους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του. Αν όλοι μας αγαπούμε αυτή τη χώρα, είναι τουλάχιστον καθήκον μας να συμβουλεύουμε τα ρετάλια, όχι λόγω ηλικίας αλλά λόγω ανικανότητας, να αποτραβιούνται και να δίνουν τη θέση τους σε νέους, αδοκίμαστους, ορεξάτους και με νέα νοοτροπία, επίδοξους πολιτικούς.

Άλλωστε, η σύνθεση και η συνεργασία που είναι απολύτως απαραίτητες για το ξεκίνημα χτισίματος του κράτους, πάνω σε νέες δομές και με άλλη νοοτροπία, απαιτούν νέα ήθη και νέες αντιλήψεις που μόνο φρέσκα μυαλά μπορούν να κομίζουν, στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η συναίνεση για τα αυτονόητα πλέον που πρέπει να γίνουν, είναι φυσικά αδύνατον να περιμένει κανείς ότι θα επιτευχθεί από ρετάλια που μόνο κίνητρο συνεργασίας είναι μια καρέκλα κι ένας παχυλός μισθός ενώ η διάθεση για δουλειά κι απόδοση, είναι δοκιμασμένες κι έχουν αποτύχει.

Περάσαμε πολλά ως λαός τα τελευταία χρόνια κι η κατάσταση κάθε άλλο παρά εξελίσσεται θετικά, παρά τις θυσίες και την υπομονή. Είναι πράγματι άδικο και αναξιοπρεπές, να υποτιμάται τόσο προκλητικά η νοημοσύνη κι η επιθυμία μας ως πολίτες αυτής της χώρας, με τη μετατροπή του μέχρι πριν κάποιους μήνες, πρώτου σε δύναμη κόμματος, σε κάδο πολιτικών ρεταλιών κι ανακύκλωσης της αποτυχίας που μας οδήγησε στον όλεθρο.

Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε εμείς, όλοι μας, πριν ανοίξουν όλες οι ντουλάπες και γεμίσει ο τόπος με άχρηστους αποτυχημένους σκελετούς που θα διοικούν χωρίς ούτε καν να έχουν ερωτηθεί οι πολίτες…