Επιτέλους κάποιοι Περιφερειάρχες έφεραν απευθείας απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτήσεις για τις πληττόμενες επιχειρήσεις της περιφέρειάς τους που όμως χάνονται στην ελληνική νοοτροπία της ασχετοσύνης και του μειοδοτικού διαγωνισμού καταστροφής αφελών
Ενός κακού, μύρια έπονται όπως βιώνουμε ξεκάθαρα τα
τελευταία χρόνια στη χώρα μας με τα δεινά να έρχονται απανωτά, εντός κι εκτός
συνόρων.
Συνηθίσαμε στις κακοτοπιές κι ο καθένας να παλεύει
μόνος του προσπαθώντας απλώς να επιβιώσει πλέον με ελάχιστους να μπορούν ν’
απολαμβάνουν κέρδη και ασφάλεια απ’ το ελεύθερο επάγγελμα ή την επιχείρησή τους.
Και σα να μην έφτανε το μπάχαλο που έτσι κι αλλιώς
καλούμασταν να λειτουργήσουμε, μετά και την οικονομική κρίση που οδήγησε σε
κρίση αξιών και διέλυσε την όποια ελληνική κοινωνία νομίζαμε πως είχαμε στήσει,
ήρθε κι ο ιός εκ Κίνας να μας διαλύσει ό,τι ελάχιστο τέλος πάντων είχε
απομείνει κι είχαμε ξεκινήσει να ξαναστήνουμε.
Επιχειρήσεις κλείνουν, άλλες χαροπαλεύουν και μετά
το άδειο καλοκαίρι που στέρησε το σημαντικότερο έσοδο της χώρας, η απελπισία στις
επιχειρήσεις έχει χτυπήσει νέα υψηλά ποσοστά, άγνωστα στη χώρα μέχρι σήμερα.
Κι έρχονται δυο Περιφερειάρχες στην επικράτεια και
διασφαλίζουν απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα πρόγραμμα επιδότησης πληττόμενων
επιχειρήσεων, που θα μπορούσε να βοηθήσει αρκετούς ελεύθερους επαγγελματίες, με
ένα βοήθημα που δε χρειάζεται να επιστρέψουν κιόλας.
Βέβαια, λόγω της ευρωπαϊκής νοοτροπίας που ακολουθούν
τέτοια προγράμματα, υπάρχει συγκεκριμένη τακτική και διαδικασία που ακολουθείται
κι έχει φυσικά σχέση με ηλεκτρονική υποβολή για να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος
και να διασφαλισθεί η απαραίτητη διαφάνεια.
Και με την ανακοίνωση ότι άνοιξε η πλατφόρμα,
αρχίζει ο πανικός κι η κατάντια της ελληνικής νοοτροπίας που είθισται να
επικρατεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Βγήκαν όλοι όσοι χρειαζόταν έστω και λίγα
ευρώπουλα κι έπιασαν πόρτα πόρτα τις επιχειρήσεις στις γειτονιές, παίρνοντας
λίγα ευρώ απ’ τον κάθε απελπισμένο μικροεπιχειρηματία, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση
ότι μπορεί να περιμένει και να ονειρεύεται ότι μπορεί να λάβει την επιδότηση
ενώ οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.
Άσχετοι εξ αντικειμένου ελεύθεροι επαγγελματίες, που
απλώς γνωρίζουν ‘5 πράγματα’ από υπολογιστές, μειοδοτούν για την αμοιβή που αξιολογούν
ότι χρειάζεται η ανάρτηση των οικονομικών δεδομένων των αφελών επαγγελματιών,
ξεκινούν την πώληση ονείρων.
Οι επαγγελματίες που ερευνούν πριν αποφασίσουν να δώσουν
προσφορές για την ολοκλήρωση του αιτήματος, διαπιστώνουν τον όγκο της εργασίας
που χρειάζεται και τη σοβαρότητα συγκεκριμένων σημείων που μπορούν να ακυρώσουν
τελείως το αίτημα κι εμφανίζονται επιφυλακτικοί και φυσικά προσεκτικοί.
Όσοι δε, μελετούν τα στατιστικά και διαπιστώνουν τον
πραγματικό αριθμό των επιχειρήσεων που τελικά θα επωφεληθούν, προειδοποιούν
ώστε να μην εκμεταλλευθεί κανένας επιτήδειος κανέναν απελπισμένο.
Φυσικά, όπως έχουμε συνηθίσει στο ελληνικό γίγνεσθαι,
οι σοβαροί που ορθώνουν ανάστημα και λένε όλη την αλήθεια για το θέμα, δεν
εισακούονται κι επικρατεί το μπάχαλο του εύκολου και φυσικά φθηνότερου!
Μόνο που όταν ανακαλύψουν όλοι αυτοί που προτιμούν
το φθηνό, ότι το αίτημά τους θα είναι ημιτελές ή ακόμη χειρότερα, λάθος αναρτημένο,
θα είναι ήδη πολύ αργά! Και θα χει χαθεί η όποια πιθανότητα να λάβουν την
επιδότηση, στη φθήνια της μειοδοσίας των άσχετων σε σχέση με τους επαγγελματίες.
Μήπως η χώρα τελικά, απ’ τη φθήνια σε όλες τις επιλογές
μας, δεν έφτασε στα βάραθρα που στροβιλίζεται τα τελευταία χρόνια; Φθήνια και
κατάντια, μακριά από αλήθειες που πονάνε και επαγγελματίες που αξιολογούν σωστά
τη δουλειά τους επειδή κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Εν αναμονεί λοιπόν του πολύ γέλιου που έρχεται με
την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης των φακέλων που υποτίθεται ότι
κατατίθενται και μάλιστα σωστά! Γιατί, αν μείνουν οι Περιφέρειες μόνο στην
ανακοίνωση των δικαιούχων αφήνοντας χωρίς εξήγηση τον αποκλεισμό όσων ακυρωθούν
τα αιτήματα τους, το πολιτικό κόστος θα είναι σημαντικό και τελικά αντί για
καλό θα επωμισθούν το κακό που θα φέρει η ηλίθια κι επικίνδυνη ελληνική
νοοτροπία της μειοδοσίας και της ασχετοσύνης.
Η πιθανότητα να κλείσει μια επιχείρηση αντί να
επιδοτηθεί, αποτελεί ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί ο ελεύθερος
επαγγελματίας όταν ξεκινάει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Το ενδεχόμενο
να παίζει μια ολόκληρη κοινωνία μ’ αυτή την πιθανότητα, αποτελεί τη χειρότερη απόδειξη
κατάντιας που φυσικά ξεκινά απ’ την αφέλεια εκείνων που θεωρούν ότι όσο πιο
φθηνά λάβουν μια υπηρεσία, τόσο καλύτερα για την τσέπη τους.
Μια τόσο σημαντική και θετική πρωτοβουλία κατάντησε
εργαλείο κατά εκείνων που προσπάθησαν να φέρουν κάτι θετικό στον τόπο τους και
τ’ αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά για όλους, με λίγους όμως να κατανοούν τους
πραγματικούς λόγους αποτυχίας του εγχειρήματος.
Περαστικά μας!
