Ψυχραιμία η πολύτιμη…

 Οι γενιές που δε βίωσαν πόλεμο και τις μακάριζαν όσοι είχαν νιώσει την απειλή του πολέμου, καλούνται τώρα ν’ αντιμετωπίσουν συγχρόνως κάποιες απ’ τις σύγχρονες παραλλαγές συρράξεων με διάφορους ‘εχθρούς’….

Ως κάτοικοι ενός απ’ τα καλύτερα ‘οικόπεδα’ του πλανήτη που ο Θεός είχε κρατήσει για τις διακοπές του όπως θέλει το παλιό αστείο, που όπως είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο, προκαλεί όλους τους γείτονές του κι όχι μόνο, έχουμε εκπαιδευθεί σε διάφορου τύπου προκλήσεις και απειλές. Συμμετρικές ή ασύμμετρες, διαχειρίσιμες ή όχι τόσο εύκολες, λογικές ή παντελώς παράλογες.

Κι όλες αυτές προστίθενται σε σύγχρονους κινδύνους που αντιμετωπίζει όλος ο πλανήτης και σε μας, λόγω θέσης του ‘οικοπέδου΄ μεγεθύνονται και πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά σε κάποιες περιπτώσεις.

Κι όταν προκύπτουν με φυσιολογικούς ρυθμούς, μια τη φορά πχ, κάπως τις αντιμετωπίζουμε και τέλος πάντων έχουμε μάθει να τις διαχειριζόμαστε. Όταν όμως η συγκυρία, ευτυχώς όχι τόσο συχνά, τις φέρνει συγχρόνως, τα πράγματα δυσκολεύουν. Τότε είναι που δοκιμαζόμαστε στ’ αλήθεια και καλούμαστε ν’ αποδείξουμε τι μάθαμε και πόσο σωστά εκπαιδευθήκαμε όταν απλώς σχεδιάζαμε παρόμοιες συγκυρίες.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε και πολλά δείγμα καλής προετοιμασίας τα τελευταία χρόνια, ειδικά όσον αφορά τις επιλογές μας σε εκλεγμένους που καλούνται να διαχειριστούν τα κοινά μας συμφέροντα. Αποτέλεσμα να έχουμε αποδεχθεί πολλά που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα κι αδιαπραγμάτευτα.

Εύκολα το ξεπερνάμε όμως όπως αποδεικνύεται και πάμε παρακάτω, απλώς προσαρμοζόμενοι στα νέα δεδομένα, πολιτικά, κοινωνικά και διάφορα άλλα.

Η παρούσα συγκυρία όμως, αυτό που βιώνουμε εμείς που δεν είχαμε ζήσει τη φρίκη ενός πολέμου, αποτελεί πράγματι μια πολύ σκληρή πραγματικότητα για πολύ γερά νεύρα και πάντως για εξαιρετικά ικανούς διαχειριστές κρίσεων.

Συνδυασμός δύσκολων περιπτώσεων κι απειλών όπως το μεταναστευτικό απ’ τη μια, η πανδημία με την άγνωστη εξέλιξη και πορεία απ’ την άλλη, η οικονομική δυσπραγία μετά την οικονομικά κρίση που ζήσαμε κι η επεκτατική διάθεση του εξ ανατολών γείτονα, συνθέτουν μια συγκυρία που σίγουρα θα γραφτεί με έντονα γράμματα στην ιστορία μας. Μένει να δούμε την εξέλιξη για να διαπιστώσουμε και με τι είδους γράμματα θ’ αποτυπωθεί…

Το μεγάλο στοίχημα για όλους μας τώρα είναι να φανούμε ψύχραιμοι και να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας όσον αφορά δυο χαρακτηριστικά μας ως λαός, τον παρορμητισμό και την αποδοχή άνευ όρων σε πολλές περιπτώσεις, εκείνων που υπαγορεύουν οι ‘προστάτες’ μας.

Το κακό είναι ότι εκείνοι που έχουμε εκλέξει να διαχειριστούν τα κοινά μας συμφέροντα, είναι παιδιά δικά μας, είναι κάποιοι από μας, οπότε υτά τα χαρακτηριστικά είναι στο dna τους. Ευχόμαστε λοιπόν κι ελπίζουμε να επικρατήσει ο επαγγελματισμός κι η λογική τους ώστε να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα κι όχι αυτά που κάποτε μας οδήγησαν σε μαύρες στιγμές της ιστορίας που ακόμη θυμόμαστε και χαμηλώνουμε τα μάτια.

Βέβαια στις μέρες μας έχουμε κι ακόμη μια ‘δύναμη’, αυτή των social media όπου ορδές σύγχρονων πολεμοχαρών, απλώς πληκτρολογούν εκ του ασφαλούς, απόψεις και προτάσεις που μόνο σε νέα προβλήματα θα μας έβαζαν.

Το δυστύχημα είναι ότι πρόκειται για τους ίδιους πολίτες που ψηφίζουν και καθορίζουν με την ψήφο τους αλλά και την καθημερινή τους συμπεριφορά σε όλους τους τομείς, την πορεία αυτού του τόπου…  Αν η συμπεριφορά τους στο διαδίκτυο, αποτελεί δείγμα της εικόνας του σύγχρονου Έλληνα, μάλλον πρέπει κι επισήμως ν’ απογοητευθούμε. Εντάξει, ν’ απογοητευθούμε πλήρως…

Η διασπορά ειδήσεων που δεν έχουν διασταυρωθεί κι η αναπαραγωγή τακτικών και προτάσεων που μόνο πανικό σπέρνουν, κι ο πιο αδαής καταλαβαίνει ότι δεν έχουν κάποια σκοπιμότητα πέραν της πεντάλεπτης δημοσιότητας των περισπούδαστων αγράμματων κι άσχετων, στις περισσότερες φορές, διαχειριστών ηλεκτρονικών μέσων που αναρτούν ανυπόγραφες, στη συντριπτική πλειοψηφία, απόψεις και θέσεις.

Ελπίζουμε κι ευχόμαστε όλοι, οι σοβαροί κι επαγγελματίες γνώστες της διαχείρισης τόσο λεπτών και σοβαρών θεμάτων όπως και τα τέσσερα που απασχολούν τώρα τη χώρα μας (οικονομία, πανδημία, λαθρομετανάστευση, απειλές γείτονος) ν’ ασχολούνται σοβαρά κι απρόσκοπτα με τα ζητήματα, ψάχνοντας με ψυχραιμία και λογική, τις σωστές λύσεις που θα φέρουν ηρεμία και θετικά αποτελέσματα ώστε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε ήρεμα, ειρηνικά και με στόχο την ανάπτυξη, ως κράτος.

Προσοχή στα δάχτυλα, μη στραμπουλήξουμε κανένα εκεί στην παραλία που πληκτρολογούμε περισπούδαστες αναλύσεις και προτάσεις….