Κι η νύχτα λάμπει… αδιαφορώντας;

Όταν λίγο πριν χαράξει Κυριακή, οι κεντρικοί δρόμοι του κέντρου της Σαλονίκης είναι γεμάτοι αυτοκίνητα και τα στέκια για γρήγορο φαγητό γεμάτα, αναρωτιέται κανείς, πώς ταιριάζει με το πρωί μιας καθημερινής μέρας που είναι τόσο βαρύ και θλιβερό…;

Διπλοπαρακρισμένα αυτοκίνητα, ατελείωτες ουρές ταξί στις πιάτσες, καλοντυμένα αγόρια που συνοδεύουν κορίτσια τρεμάμενα πάνω στα δωδεκάποντα (τουλάχιστον…), φωνές και γέλια από νέους σε ευθυμία που σαφώς δεν οφείλεται μόνο στα νιάτα τους και φυσικά πάνω από τέταρτο η αναμονή για ένα σάντουιτς στα στέκια γρήγορου φαγητού και τις καντίνες,

Εικόνα άλλων εποχών θα πει κάποιος… Μόνο αν έχει να βγει πάρα πολύ καιρό έξω, βράδυ, στο κέντρο της Σαλονίκης. Γιατί, αυτή την εικόνα την αντικρύζει όποιος τυχαίνει να κυκλοφορήσει το ξημέρωμα της Κυριακής στο κέντρο κ λίγο πιο δυτικά στο λιμάνι της.

Πρόκειται για την ίδια περιοχή που τα πρωινά των καθημερινών, κόσμος πηγαινοέρχεται στα πεζοδρόμια και τα καφέ είναι γεμάτα ενώ οι καταστηματάρχες παραπονιούνται ότι δεν πάνε καλά οι δουλειές.

Κι αναρωτιέται κανείς, πώς αυτή η πόλη, με όσο πληθυσμό έχει τέλος πάντων, με την ανεργία της να έχει φτάσει στο θεό και τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μια μετά την άλλη, με τους νέους της να φεύγουν σε ομάδες πλέον, στο εξωτερικό και την οικονομία της να έχει διαλυθεί σε σχέση με το παρελθόν, μπορεί να παρουσιάζει τέτοια κίνηση τα βράδια.

Τα δεδομένα που επηρεάζουν όπως το γεγονός ότι είναι συγκεντρωμένα τα νυχτομάγαζα στο κέντρο κι ότι όλοι κατεβαίνουν εκεί για σαββατιάτικη διασκέδαση καθώς και το ότι πρόκειται για φοιτητές κυρίως, φυσικά δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν όλη αυτή την κίνηση ενώ μια στοιχειώδης παρατήρηση αρκεί για να διαπιστωθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πινακίδων των αυτοκινήτων είναι Θεσσαλονίκης.

Οι λογαριασμοί που γίνονται στα νυχτομάγαζα, όσο κι αν κλαίγονται οι επιχειρηματίες, είναι εξαιρετικά υψηλοί για την εποχή, όπως μαθαίνουμε και το γεγονός ότι λίγο πριν βγει ο ήλιος, τα προγράμματα κρατούν κανονικά, κάθε άλλο παρά υποτονικότητα αποδεικνύουν.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Πώς δικαιολογούνται όλα αυτά; Πού βρίσκονται τα ευρώπουλα για να κρατάει τέτοια νύχτα μια πόλη με τόσα προβλήματα;

Πολλές οι πρόχειρες εξηγήσεις όπως μαύρα εισοδήματα, παραοικονομία, παππούδες που δίνουν τη σύνταξη στα εγγόνια κι άλλα τέτοια εύκολα να λεχθούν, δύσκολο ν’ αποδειχθούν όμως.

Το μήνυμα είναι όμως ένα και δυνατό, προς κάθε κατεύθυνση. Όσο κι αν διαπιστώνεται ότι η κατάθλιψη χτυπάει την πόρτα των μεγαλύτερων σε ηλικία σύγχρονων Ελλήνων, όσο κι αν είναι εμφανές ότι τη μέρα λειτουργούμε όλο και πιο βαριά πλέον, έχοντας τόσα στην πλάτη μας, οι νεότεροι έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και κρατούν τη διάθεση για διασκέδαση και τήρηση κάποιων ελληνικών παραδόσεων όπως το ξενύχτι κι όλο αυτό το διαδικαστικό που του δίνει χρώμα.

Ψάχνοντας για θύλακες αισιοδοξίας και στήριξης, μάλλον αποτελεί μονόδρομο η θετική ανάγνωση του φαινομένου των πρωινών των Κυριακών, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που το συντηρούν και το εξελίσσουν.

Ένας λαός παραδομένος στην κατάθλιψη και στην αδυναμία ν’ ανταποκριθεί σε όσα υπερβολικά του ζητάνε, δείχνει να έχει πάρει απόφαση ότι κάποια πράγματα δε γίνονται, όσο κι αν πέσει ψυχολογικά ή προσπαθεί ατέρμονα. Αποφάσισε λοιπόν όπως φαίνεται, να το ρίχνει έξω όποτε μπορεί, έστω και μια φορά την εβδομάδα, ελπίζοντας σε κάτι που μπορεί να έρθει, χωρίς να το έχει προσδιορίσει και μπορεί τη Δευτέρα το πρωί να είναι άγνωστο αλλά το Σάββατο το βράδυ το ξεχνάει ενώ τις Κυριακές το θεωρεί σχεδόν σίγουρο…

Εύκολη η κριτική κι η στοχοποίηση όσων αποφάσισαν να το δουν απ’ αυτή τη σκοπιά… Όποιος το κρίνει και το κατακρίνει, εντός κι εκτός συνόρων, ας ‘βγάλει τη σκούφια του και να βαρέσει’ που λέει κι ο λαός μας.

Υπάρχουν πολλοί τρόπο να εκφραστεί το αδιέξοδο και να καταγραφεί η αντίδραση. Ως μοναδικοί στον πλανήτη, σε όλες τις αντιδράσεις και τα χαρακτηριστικά μας ως Έλληνες, υπάρχει το ισχυρό ενδεχόμενο να έχουμε βρει έναν δικό μας τρόπο να εκφράσουμε τη δυσφορία μας για όσα μας επιβάλλουν.

Βέβαια, απαραίτητες κρίνονται και κάποιες άλλες ενέργειες να επικουρήσουν στην αποκρυπτογράφηση της διαφαινόμενης αδιαφορίας μας κι εκείνες, για να γίνουν αντιληπτές πρέπει να λαμβάνουν χώρα μέρα… στο φως του ήλιου και τότε που τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα και φεύγουν ευκολότερα προς πάσα κατεύθυνση…