Επενδύσεις αγαπητέ! Επενδύσεις…

…Τίποτ’ άλλο! Όταν το έλεγε ένας χαρακτήρας του Χ. Κλύνν πριν τριάντα χρόνια, κανείς δεν είχε καταλάβει πόσο μπροστά ήταν! Σήμερα που κατανοήσαμε πλέον ότι αυτή είναι η λύση, δεν έχουμε αυτιά ν’ ακούσουν και διατεθειμένους να υλοποιήσουν…

 Με τα πρωτάκουστα γεγονότα να συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν καθημερινά στη χώρα της κατάπτωσης και της κατάντιας, με την αναμονή εξελίξεων ν’ αποτελεί απλώς μια καθημερινή συνήθεια και την

απαισιοδοξία να επικρατεί στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες σκέψεις. 

Το χειρότερο όλων είναι ότι ξυπνάμε και κοιμόμαστε χωρίς όνειρα κι αισιόδοξες προσδοκίες. Βαρεθήκαμε να τα λέμε, να τα διαπιστώνουμε, να τα επαναλαμβάνουμε, να τα βιώνουμε. Εκείνο που περισσότερο απ’ όλα βαρεθήκαμε όμως είναι η απαξία που αντιμετωπίζουμε πλέον ξεκάθαρα απ’ όλους εκείνους που θεωρούσαμε εταίρους και φίλους.

 Όσο ν’ αφορά τα οικονομικά, συνηθίσαμε τις αξιολογήσεις και τις παρατηρήσεις και τα ισοδύναμα μέτρα και τις μειώσεις αυτών που απέμειναν. Τώρα ήρθε η εποχή ν’ απαξιωθούμε και για προβλήματα που δεν αφορούν δικά μας λάθη και παραλείψεις αλλά παγκόσμια φαινόμενα όπως αυτό της μετακίνησης πληθυσμών λόγω πολέμου. Η αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης όμως κι η εμφανής ανεπάρκεια των κυβερνώντων, καθιστά σε ακόμη δυσχερέστερη θέση τη χώρα.

Κι όλοι ψάχνουμε τη λύση, εκείνο που πρέπει να γίνει ώστε να φτάσει η άρση του αδιεξόδου που όλοι περιμένουμε αν και πάψαμε να ελπίζουμε ότι θα συμβεί σύντομα. Όσο κι αν έχει γίνει τσίχλα πολυχρησιμοποιημένη κι όσο κι αν έχει πάρει άλλη έννοια η λέξη ‘ανάπτυξη’, αυτή είναι δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση στα άσχημα που μας βαραίνουν.

Κι ανάπτυξη έρχεται μόνο μέσω επενδύσεων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που καινοτομεί και ψάχνει ευκαιρίες. Επενδύσεις βέβαια επί πραγματικής βάσης και σχέδια που μπορούν να υλοποιηθούν κι όχι απλώς καθρεφτάκια σε ινδιάνους όπως γίνεται μια προσπάθεια αυτές τις μέρες να πεισθούμε και να ξεχαστούμε με τις αψυχολόγητες ενέργειες του πρωθυπουργού.

Και για να γίνει η χώρα ελκυστική σε επενδύσεις, απαραίτητα είναι δυο πράγματα που έπρεπε να χουν γίνει χθες: ανάσα στην ιδιωτική πρωτοβουλία με ταυτόχρονη μείωση του κράτους και φυσικά σταθερό περιβάλλον από πλευράς νόμων και φορολογικής πολιτικής.

Όσο κυβερνούν κρατιστές που προκλητικά απαξιώνουν την ελεύθερη αγορά κι αποτρέπουν επενδυτές απ’ το εξωτερικό κυρίως, μόνο καθυστέρηση και χάσιμο πολύτιμου χρόνου που δεν διαθέτουμε πλέον, ως χώρα, επιτυγχάνεται.

Δυστυχώς δεν έχει μείνει κάτι που να θεωρείται φρέσκο, νέο, καινούργιο στον τομέα της κατάθεσης λύσεων για την άρση του αδιεξόδου που συνεχώς βαθαίνει αντί να αμβλύνεται επιτέλους, στην πολύπαθη χώρα,

Η αιμορραγία της χώρας με τους μικρομεσαίους που απέμειναν να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους ή να μεταφέρουν την έδρα των επιχειρήσεών τους σε γείτονες χώρες, εμφανώς δε δείχνει να ενοχλεί τους κρατιστές ψευτοαριστερούς ανίκανους και καμιά σχέση έχοντες με την ελεύθερη αγορά της χώρας, σημερινούς κυβερνώντες. Μόνη φροντίδα η τακτοποίηση ημετέρων και φυσικά η προστασία οτιδήποτε κρατικού.

Μονόδρομος στρωμένος με αγκάθια πλέον η ανάπτυξη κι οι επενδύσεις, για την επανεκκίνηση της οικονομίας τής χώρας, επενδύσεις για να εισέλθει φρέσκο χρήμα στον οικονομικό ιστό. Ο άλλος δρόμος έχει αρχίσει ν’ αχνοφαίνεται κι είναι ο πιο επώδυνος κι επικίνδυνος αφού περιλαμβάνει βία, αντιδράσεις ομάδων και καταστάσεις που κανείς δε μπορεί να γνωρίζει πού οδηγούν, σε μια χώρα που τα νεύρα είναι τεταμένα έτσι κι αλλιώς κι η αδικία αποτελεί το πρώτο συναίσθημα που νιώθουν οι συντριπτικά περισσότεροι κάτοικοι αυτής της χώρας.  

Επενδύσεις αγαπητέ, επενδύσεις! Τίποτ’ άλλο!…..