Διπλό το κόστος χειραγώγησης απ’ αυτό της μετακίνησης….

Αλήθεια, τι αποτυπώνεται για τους πολίτες μιας χώρας στη διαπίστωση ότι μια άδεια τηλεοπτικού σταθμού κοστολογείται σε διπλάσια σχεδόν τιμή απ’ το σύνολο του σιδηροδρόμου της…;

Δυνατό μέσο η τηλεόραση, αναμφίβολα. Ακόμη και το διαδίκτυο, δεν κατάφερε να την αποκαθηλώσει τελείως. Κρατάει πολύ σημαντική θέση στις κοινωνίες για διάφορους λόγους. Πρόφαση είναι η δωρεάν διασκέδαση, που τελικά δεν είναι και τόσο δωρεάν αν υπολογίσει κανείς το πλήθος των συνδρομητικών καναλιών που διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι αποτελεί την επόμενη μέρα και για όλες τις υπόλοιπες χώρες πλην της ‘Μέκκας της τηλεόρασης’ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ο πραγματικός λόγος που όλοι γνωρίζουμε φυσικά κι ελάχιστοι μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι δεν υποτασσόμαστε, είναι η χειραγώγηση του πλήθους. Πιο μαζική κι αποτελεσματική μέθοδο απ’ την τηλεόραση, δύσκολα μπορεί να πει κάποιος ότι υπάρχει, σε κάθε περίπτωση που η όποια εξουσία, έστω κι αν πρόκειται για τη βιομηχανία σε όλα της τα είδη, στη δημιουργία προτύπων, στη χειραγώγηση, στο διαμελισμό κοινωνικών ομάδων και γενικώς στο πέρασμα μηνυμάτων και γραμμής.

Προφανώς ο μιμητισμός που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος, παίζει τον ρόλο του όπως επίσης κι η ανάγκη για κοινωνικοποίηση ή την ψευδαίσθηση ότι ανήκει κάποιος σε μια ομάδα, έστω κι αν απλώς πιθηκίζει για κάτι που δεν πολυπιστεύει ‘η γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα κρατήσει πολύ λίγο και πρόκειται για μόδα.

Το ότι το συνηθίσαμε και το αποδεχόμαστε όμως, δεν το καθιστά και λιγότερο υποτιμητικό για το ανθρώπινο είδος. Και μάλιστα όσο πιο χαμηλό το επίπεδο ενός ατόμου, μιας ομάδας, μιας κοινωνίας, τόσο πιο εύκολη η πρόσβαση μέσω της τηλεόρασης.

Τα περίφημα σήριαλ που εκτός απ’ την κουλτούρα των χωρών παραγωγής, περνάνε και τρόπους για την αντιμετώπιση και διαχείριση συναισθηματικών καταστάσεων ή την εύκολη προσφορά ονείρων για πρόσκαιρη διαφυγή απ’ τη σκληρή πραγματικότητα, μπορούν, όπως πρόσφατα διαπιστώσαμε στη χώρα μας, να είναι σημαντικά αποτελεσματικότερα από οποιοδήποτε δυνατό αντικαταθλιπτικό ή ηρεμιστικό.

Κι όπως εύκολα διαπιστώνεται, αυτά συμβαίνουν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, ασχέτως αν το πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο ανεβαίνει στον μέσο όρο τους. Η τηλεόραση παραμένει ένα απ’ σημαντικότερα έπιπλα του σύγχρονου σπιτιού που τιμάται με ένα απ’ τα κεντριικότερα σημεία του σαλονιού.

Η πρόσφατη διαδικασία αδειοδότησης των νέων αδειών επίγειων συχνοτήτων για τηλεοπτικούς σταθμούς στη χώρα μας, απ’ τον τρόπο που επιβλήθηκε αυθαίρετα ο αριθμός τους, μέχρι τον απίστευτο τρόπο αποκλεισμού των συμμετεχόντων, επί τριήμερο, σε συνθήκες στα όρια του απαράδεκτου, ώστε να διασφαλισθεί η μυστικότητα κι η απομάκρυνση κάθε προσπάθειας διαβλητότητας, αποδεικνύει περίτρανα την άποψη που έχει η σημερινή εξουσία, για τους πολίτες και το επίπεδό τους.

Έχοντας φυσικά, φροντίσει, με προκλητικό τρόπο, η κυβέρνηση, να συμμετάσχει στον πλειοδοτικό διαγωνισμό, ο εκλεκτός της, με σαφή τα σημάδια πραγματικής αδυναμίας να καλύψει με τις δικές του μόνο οικονομικές δυνάμεις τη δημιουργία και λειτουργία ενός τηλεοπτικού σταθμού με τις σύγχρονες ανάγκες, διέσυρε ανθρώπους οικονομικά ισχυρούς, στα μάτια του πλήθους, βάζοντάς τους να κοιμηθούν ακόμη και σε ράντζα, εν ίδη νέου Κολοσσαίου…, ενώ τελικά κατάφερε με την αυστηροποίηση των κανόνων, να οδηγήσει σε πιθανή αναστολή λειτουργίας, ένα απ΄τα κανάλια που θεωρούνταν διαπλεκόμενα ενώ κάποια απ’ τα υπόλοιπα, τα οδηγεί σε κλείσιμο, παρά του ότι ήταν υγιέστατες επιχειρήσεις με εκατοντάδες εργαζόμενους.

Την αξία της χειραγώγησης όμως και την άποψη όλων, κυβέρνησης και συμμετεχόντων στον διαγωνισμό, την αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι ολόκληρος ο σιδηρόδρομος της χώρας, κοστολογήθηκε και πωλήθηκε σχεδόν στο μισό της τιμής που κοστολογήθηκε η πρώτη τηλεοπτική άδεια…

Πόσο δυνατός ο συμβολισμός αυτή της διαπίστωσης! Η διευκόλυνση μεταφοράς ενός λαού, απ’ την μια πλευρά της στερεάς του χώρας, μέχρι την άλλη, με φθηνό κι ασφαλή τρόπο, μετά από δεκαετίες παλινωδιών στη διαχείριση του σιδηρόδρομού της, κοστίζει το μισό απ’ ό,τι η προσπάθεια χειραγώγησης και διαμόρφωσης της άποψής του, που στοχεύεται απ’ την χρήση ενός τηλεοπτικού σταθμού.

Φυσικά δεν αποτελεί ο Έλληνας τον μόνο πολίτη κράτους που γίνεται προσπάθεια χειραγώγησης μέσω τηλεόρασης, ωστόσο, στην κατάσταση που έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια, αναμενόμενο θα ήταν τουλάχιστον να έχει αναπτύξει φίλτρα και τρόπους αντίδρασης κι αντίστασης στην προσπάθεια χειραγώγησης και ακύρωσης της βούλησής του για διεκδίκηση όσων δικαιούται.

Η διαπίστωση ότι, όπως παρακολουθήσαμε το απόλυτο ξεπούλημα του σιδηρόδρομου της χώρας, έτσι παρακολουθήσαμε και την παράσταση- παρωδία της δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών, ωσάν να έχουμε καταπιεί ο καθένας από ένα μπουκαλάκι ειδικών σκευασμάτων που αποχαυνώνουν σε χρόνο ρεκόρ, απλώς αποδεικνύει γιατί κοστολογήθηκε τόσο ακριβά μια άδεια ενός τηλεοπτικού σταθμού.

Και βέβαια, το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν επί αριστερής κυβέρνησης στη χώρα, μόνο τυχαίο δε μπορεί να θεωρηθεί… Κι έτσι, με τη δική μας ανοχή κι αδιαφορία, καταντήσαμε να κερδίζονται εργαλεία για κάθε περίπτωση, με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου είδους διακυβέρνησης που χρησιμοποιεί με τον καλύτερο τρόπο όλα εκείνα που έχουν διαπιστωθεί απ’ την καταστροφή άλλων λαών βάσει προγράμματος.

Αράξτε λοιπόν τώρα ν’ απολαύσετε τηλεοπτικό πρόγραμμα επιπέδου, χωρίς φίλτρα και με απροκάλυπτο πόλεμο εντυπώσεων μπροστά στα μάτια σας, αφού η όποια μετακίνηση θα γίνεται όλο και πιο ακριβή, καθιστώντας τη δωρεάν χειραγώγηση χωρίς ούτε να βγείτε απ’ τη πόρτα του σπιτιού σας, ακόμη δελεαστικότερη…