Παράπονο, γκρίνια, απογοήτευση για όσα ζούμε κι αχνοφαίνεται, πάλι, ελπίδα, με τον νέο αρχηγό κόμματος εξουσίας και του προσκλητηρίου του στις φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας…
Πόσο φιλελεύθεροι είμαστε όμως τελικά…;
Δαιμονοποιήθηκε στη χώρα μας, λόγω της επικράτησης του αριστερού αφηγήματος και μάλιστα διά της πλαγίας οδού τα τελευταία χρόνια, ο όρος φιλελευθερισμός.
Λες και τον ξέρουμε, λες και τον δοκιμάσαμε, λες και τον εφάρμοσε κανείς κι αποφασίσαμε ότι δε μας κάνει!
Ανάθεμα κι αν γνωρίζουν οι περισσότεροι, ακόμη κι απ’ αυτούς που διατυμπανίζουν ότι είναι φιλελεύθεροι, τι πραγματικά σημαίνει να είναι κάποιος φιλελεύθερος!
Όπως στα περισσότερα, πήραμε οι Έλληνες έναν όρο, πρόχειρα κι επιφανειακά τον ψιλοείδαμε κι επειδή μας συμφέρουν κάποια απ’ αυτά που λέει, αποφασίσαμε να τον υιοθετήσουμε.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει φιλελευθερισμός στην κοινωνία, στην παιδεία, στα οικονομικά, στη διακυβέρνηση μιας χώρας.
Κι είναι αυτοί που γίνονται κακοί όταν φωνάζουν και κρίνουν αφού γνωρίζουν ότι για να γίνει φιλελεύθερη μια κοινωνία απαραίτητο είναι να ξεκινήσουν τα κύτταρά της να μετατρέπονται σε φιλελεύθερους πολίτες.
Ζηλεύουμε τις χώρες που προοδεύουν κι οι πολίτες τους απολαμβάνουν ασφάλεια, εργασία, ηρεμία, δυνατότητα σχεδιασμού και προγραμματισμού της ζωής τους.
Πόσοι όμως στέκονται να δουν από κοντά, τι πραγματικά δίνουν αυτοί οι άνθρωποι για να κερδίζουν και ν’ αξίζουν αυτές τις απολαύσεις;
Ποιος κάθεται να ερευνήσει πόσο ανοιχτόμυαλοι, πραγματικά σεβόμενοι τον διπλανό τους κι εργατικοί, είναι όλοι εκείνοι που σήμερα μας δανείζουν ώστε να υπάρχουμε ως κράτος εμείς οι άνετοι, οι έξυπνοι, οι «δε βαριέσαι»…;
Φιλελευθερισμός δεν είναι το διάβασμα πέντε βιβλίων κι η γνώση της πορείας του κινήματος, της θεωρίας ή των εκφραστών του.
Φιλελευθερισμός είναι η νοοτροπία του κάθε πολίτη που τον διέπει και τον καθορίζει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Στην εργασία του, στο σπίτι του, στον ελεύθερο χρόνο του, στα ταξίδια του και πάντως οπωσδήποτε στον τρόπο που εκλέγει τους κυβερνήτες του…
Ο σεβασμός της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του διπλανού του, που αποτελούν πρώτιστο καθήκον, απομακρύνουν από μόνα τους φασίζουσες καθημερινές πρακτικές που υιοθετούν πολλοί εκ των κατ ευφημισμόν φιλελευθέρων στη χώρα μας, κυρίως όσον αφορά ελευθερία λόγου, έκφρασης γνώμης και πιστεύω.
Ένας νέος αρχηγός κόμματος εξουσίας, καλεί σε συστράτευση των φιλελεύθερων δυνάμεων της χώρας, στοχεύοντας στην πολυπόθητη ένωση όλων των σκόρπιων ομάδων, κομμάτων, κινήσεων και κινημάτων που έχουν βρει στήριξη φιλελεύθεροι που αισθάνονταν ασκεπείς πολιτικά, τα τελευταία χρόνια.
Πόσο όμως έτοιμοι είμαστε ως κοινωνία, ν’ αναγνωρίσουμε και να εκλέξουμε, φιλελεύθερες δυνάμεις, να κυβερνήσουν και να πάνε τη χώρα παρακάτω;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να πάψουμε να προσβλέπουμε στη γνωριμία και το μέσον για να τελειώσει μια δουλειά μας;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας χωρίς να περιμένουμε ότι θα γίνει κάτι την τελευταία στιγμή και θα το γλιτώσουμε;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε ότι έχει δίκιο εκείνος που διαφωνεί μαζί μας, σε βασικά θέματα κι επιτρέπουμε να μας πείσει;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να μπούμε στη διαδικασία της ανάδειξης των άριστων, με την καθημερινή μας βελτίωση;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε ότι, όπως έχουμε εμείς ατομικά δικαιώματα, έχει κι ο διπλανός μας και το καλό της ομάδας, του κράτους, εξαρτάται απ’ την αναγνώριση της ελευθερίας του διπλανού μας κι όχι μόνο απ την απαίτηση επιβολής των δικών μας συμφερόντων;
Για να προχωρήσει η ενοποίηση των, θεωρητικά, υγιών δυνάμεων του φιλελευθερισμού στη χώρα και να ξεκινήσουν επιτέλους οι πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις που μαζί με την ανάπτυξη αποτελούν μονόδρομο για την άρση του αδιεξόδου, απαραίτητη είναι η υιοθέτηση των πραγματικά φιλελεύθερων αξιών απ’ τον καθένα μας χωριστά.
Οι μεταρρυθμίσεις για ν’ αποδώσουν, πρέπει να ξεκινήσουν απ’ τη βάση, είπε ένας 23χρονος φιλελεύθερος επιστήμονας, που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα για να στήσει τη ζωή του σε μια φιλελεύθερη χώρα.
Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας με αποκλεισμό των κακώς κειμένων που δυστυχώς υπερισχύουν με διαφορά σ’ αυτόν τον λαό…
Για όλους αυτού στους λόγους, ο ρόλος των ελάχιστων πραγματικά φιλελεύθερων σ αυτή τη χώρα, είναι εξαιρετικά σημαντικός και πολύτιμος αφού μπορούν ν’ αποτελέσουν τα κύτταρα, τα παραδείγματα προς μίμηση, για όλους τους υπόλοιπους που βρίσκονται χαμένοι και βολεμένοι στην άγνοια ή στην ευκολία της λανθασμένης νοοτροπίας που επικρατεί ακόμη αν και μας οδήγησε στον όλεθρο.
Μικρότερο κράτος σημαίνει απολύσεις και μείωση δαπανών, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σημαίνει μείωση φορολογίας και στήριξη εμπράκτως σε επενδύσεις, στρατηγικός σχεδιασμός σημαίνει σοβαρότητα από ειδικευμένους επιστήμονες που θα μείνουν εκεί μέχρι ν’ αποδώσει αυτό που πρότειναν, αισιοδοξία για άρση του αδιεξόδου σημαίνει εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας με ταυτόχρονη ελάφρυνση των πολιτών απ’ τα δυσβάσταχτα που τους φόρτωσε η πολιτική ανικανότητα.
Όλα αυτά για να γίνουν χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας απ’ τον καθένα μας, από μας που ψηφίζουμε, που εκλέγουμε, που ξεπηδάμε απ’ τους πολλούς και διεκδικούμε θέση στα κέντρα αποφάσεων, που εργαζόμαστε, που καθόμαστε στα καφέ με τις ώρες, άνεργοι και περιμένουμε το μάνα εξ ουρανού….
Κανείς δε μας χρωστούσε κι όμως μας δάνεισαν, κανείς δε μας χρωστάει κι όμως μας στηρίζουν… Εμείς πρέπει ν’ αλλάξουμε αν θέλουμε να διορθωθούμε κι όχι ν’ απαιτούμε οι άλλοι να κάνουν τα στραβά μάτια μαζί μας…
Πρώτα εγώ πρέπει ν’ αλλάξω…
Πόσο φιλελεύθεροι είμαστε όμως τελικά…;
Δαιμονοποιήθηκε στη χώρα μας, λόγω της επικράτησης του αριστερού αφηγήματος και μάλιστα διά της πλαγίας οδού τα τελευταία χρόνια, ο όρος φιλελευθερισμός.
Λες και τον ξέρουμε, λες και τον δοκιμάσαμε, λες και τον εφάρμοσε κανείς κι αποφασίσαμε ότι δε μας κάνει!
Ανάθεμα κι αν γνωρίζουν οι περισσότεροι, ακόμη κι απ’ αυτούς που διατυμπανίζουν ότι είναι φιλελεύθεροι, τι πραγματικά σημαίνει να είναι κάποιος φιλελεύθερος!
Όπως στα περισσότερα, πήραμε οι Έλληνες έναν όρο, πρόχειρα κι επιφανειακά τον ψιλοείδαμε κι επειδή μας συμφέρουν κάποια απ’ αυτά που λέει, αποφασίσαμε να τον υιοθετήσουμε.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει φιλελευθερισμός στην κοινωνία, στην παιδεία, στα οικονομικά, στη διακυβέρνηση μιας χώρας.
Κι είναι αυτοί που γίνονται κακοί όταν φωνάζουν και κρίνουν αφού γνωρίζουν ότι για να γίνει φιλελεύθερη μια κοινωνία απαραίτητο είναι να ξεκινήσουν τα κύτταρά της να μετατρέπονται σε φιλελεύθερους πολίτες.
Ζηλεύουμε τις χώρες που προοδεύουν κι οι πολίτες τους απολαμβάνουν ασφάλεια, εργασία, ηρεμία, δυνατότητα σχεδιασμού και προγραμματισμού της ζωής τους.
Πόσοι όμως στέκονται να δουν από κοντά, τι πραγματικά δίνουν αυτοί οι άνθρωποι για να κερδίζουν και ν’ αξίζουν αυτές τις απολαύσεις;
Ποιος κάθεται να ερευνήσει πόσο ανοιχτόμυαλοι, πραγματικά σεβόμενοι τον διπλανό τους κι εργατικοί, είναι όλοι εκείνοι που σήμερα μας δανείζουν ώστε να υπάρχουμε ως κράτος εμείς οι άνετοι, οι έξυπνοι, οι «δε βαριέσαι»…;
Φιλελευθερισμός δεν είναι το διάβασμα πέντε βιβλίων κι η γνώση της πορείας του κινήματος, της θεωρίας ή των εκφραστών του.
Φιλελευθερισμός είναι η νοοτροπία του κάθε πολίτη που τον διέπει και τον καθορίζει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Στην εργασία του, στο σπίτι του, στον ελεύθερο χρόνο του, στα ταξίδια του και πάντως οπωσδήποτε στον τρόπο που εκλέγει τους κυβερνήτες του…
Ο σεβασμός της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του διπλανού του, που αποτελούν πρώτιστο καθήκον, απομακρύνουν από μόνα τους φασίζουσες καθημερινές πρακτικές που υιοθετούν πολλοί εκ των κατ ευφημισμόν φιλελευθέρων στη χώρα μας, κυρίως όσον αφορά ελευθερία λόγου, έκφρασης γνώμης και πιστεύω.
Ένας νέος αρχηγός κόμματος εξουσίας, καλεί σε συστράτευση των φιλελεύθερων δυνάμεων της χώρας, στοχεύοντας στην πολυπόθητη ένωση όλων των σκόρπιων ομάδων, κομμάτων, κινήσεων και κινημάτων που έχουν βρει στήριξη φιλελεύθεροι που αισθάνονταν ασκεπείς πολιτικά, τα τελευταία χρόνια.
Πόσο όμως έτοιμοι είμαστε ως κοινωνία, ν’ αναγνωρίσουμε και να εκλέξουμε, φιλελεύθερες δυνάμεις, να κυβερνήσουν και να πάνε τη χώρα παρακάτω;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να πάψουμε να προσβλέπουμε στη γνωριμία και το μέσον για να τελειώσει μια δουλειά μας;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας χωρίς να περιμένουμε ότι θα γίνει κάτι την τελευταία στιγμή και θα το γλιτώσουμε;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε ότι έχει δίκιο εκείνος που διαφωνεί μαζί μας, σε βασικά θέματα κι επιτρέπουμε να μας πείσει;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να μπούμε στη διαδικασία της ανάδειξης των άριστων, με την καθημερινή μας βελτίωση;
Πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε ότι, όπως έχουμε εμείς ατομικά δικαιώματα, έχει κι ο διπλανός μας και το καλό της ομάδας, του κράτους, εξαρτάται απ’ την αναγνώριση της ελευθερίας του διπλανού μας κι όχι μόνο απ την απαίτηση επιβολής των δικών μας συμφερόντων;
Για να προχωρήσει η ενοποίηση των, θεωρητικά, υγιών δυνάμεων του φιλελευθερισμού στη χώρα και να ξεκινήσουν επιτέλους οι πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις που μαζί με την ανάπτυξη αποτελούν μονόδρομο για την άρση του αδιεξόδου, απαραίτητη είναι η υιοθέτηση των πραγματικά φιλελεύθερων αξιών απ’ τον καθένα μας χωριστά.
Οι μεταρρυθμίσεις για ν’ αποδώσουν, πρέπει να ξεκινήσουν απ’ τη βάση, είπε ένας 23χρονος φιλελεύθερος επιστήμονας, που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα για να στήσει τη ζωή του σε μια φιλελεύθερη χώρα.
Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας με αποκλεισμό των κακώς κειμένων που δυστυχώς υπερισχύουν με διαφορά σ’ αυτόν τον λαό…
Για όλους αυτού στους λόγους, ο ρόλος των ελάχιστων πραγματικά φιλελεύθερων σ αυτή τη χώρα, είναι εξαιρετικά σημαντικός και πολύτιμος αφού μπορούν ν’ αποτελέσουν τα κύτταρα, τα παραδείγματα προς μίμηση, για όλους τους υπόλοιπους που βρίσκονται χαμένοι και βολεμένοι στην άγνοια ή στην ευκολία της λανθασμένης νοοτροπίας που επικρατεί ακόμη αν και μας οδήγησε στον όλεθρο.
Μικρότερο κράτος σημαίνει απολύσεις και μείωση δαπανών, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σημαίνει μείωση φορολογίας και στήριξη εμπράκτως σε επενδύσεις, στρατηγικός σχεδιασμός σημαίνει σοβαρότητα από ειδικευμένους επιστήμονες που θα μείνουν εκεί μέχρι ν’ αποδώσει αυτό που πρότειναν, αισιοδοξία για άρση του αδιεξόδου σημαίνει εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας με ταυτόχρονη ελάφρυνση των πολιτών απ’ τα δυσβάσταχτα που τους φόρτωσε η πολιτική ανικανότητα.
Όλα αυτά για να γίνουν χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας απ’ τον καθένα μας, από μας που ψηφίζουμε, που εκλέγουμε, που ξεπηδάμε απ’ τους πολλούς και διεκδικούμε θέση στα κέντρα αποφάσεων, που εργαζόμαστε, που καθόμαστε στα καφέ με τις ώρες, άνεργοι και περιμένουμε το μάνα εξ ουρανού….
Κανείς δε μας χρωστούσε κι όμως μας δάνεισαν, κανείς δε μας χρωστάει κι όμως μας στηρίζουν… Εμείς πρέπει ν’ αλλάξουμε αν θέλουμε να διορθωθούμε κι όχι ν’ απαιτούμε οι άλλοι να κάνουν τα στραβά μάτια μαζί μας…
Πρώτα εγώ πρέπει ν’ αλλάξω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου