Ελάχιστες
οι προσπάθειες να θυμηθούμε όσο λίγα όπως αποδεικνύεται, γνωρίζουμε τελικά για
κείνη την αποφράδα νύχτα των Ιμίων… Εναγωνίως προσπαθούν όλοι και κυρίως οι
αχαρακτήριστοι πολιτικοί, πρωταγωνιστές, να τη διαγράψουμε απ’ μνήμη μας μαζί
με τους τρεις αδικοχαμένους νεκρούς ήρωες φυσικά… Ήταν ξημερώματα 31ης
Ιανουαρίου και οφείλουμε κάθε χρόνο να το θυμόμαστε και ν’ απαιτούμε να λάμψει
η αλήθεια!
Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι επρόκειτο
απλώς για ένα ατυχές συμβάν με δυστυχή κατάληξη για τρεις ήρωες αδικοχαμένους
Έλληνες στρατιωτικούς, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει αμφιβολίες για τα
όσα γελοία ακούστηκαν και συνεχίζουν ν’ ακούγονται για κείνη την αποφράδα νύχτα
της 31ης Ιανουαρίου 1996 επί πρωθυπουργίας του, τελικά
αχαρακτήριστου… τότε ηγέτη της χώρας, ενός απ’ τους πολλούς αχαρακτήριστους
τελικά!
Ερωτήματα
και ολιγωρίες, ανικανότητα, φόβος αλλά και σκοπιμότητες που δεν περνούσαν απ’
την στρατιωτική ηγεσία παρά την αήθη προσπάθεια των «λίγων» σε δυνατότητες και
θάρρος, πολιτικών που βρέθηκαν να χειρίζονται τόσο σημαντικά θέματα για τη
χώρα, παραμένουν αναπάντητα βασανίζοντας όλους τους σκεπτόμενους Έλληνες!
Μαρτυρίες – σοκ κάποιων εκ των πρωταγωνιστών που στη
χώρα μας επέζησαν, επειδή στην γείτονα ως εκ θαύματος, πέθαναν όλοι οι
πρωταγωνιστές εκείνη τη νύχτα, εκ συμπτώσεως φυσικά όπως αναφέρεται, αναφέρουν
τραγικές παραλείψεις κι ολιγωρίες με την χειρότερη κατάληξη για τρεις
αδικοχαμένους στρατιωτικούς!
Μάθαμε
τι ακριβώς έγινε όπως οφείλαμε να ξέρουμε; Όχι βέβαια! Έχει λογοδοτήσει πουθενά
κανένας απ’ τους υπαίτιους για τους λανθασμένους χειρισμούς; Όχι βέβαια! Εκτός
απ’ τις χαροκαμένες οικογένειες, τι άλλο έμεινε από κείνο το ξημέρωμα; Το
περίφημο «ευχαριστούμε» του ολίγου απ’ το βήμα της ελληνικής βουλής…
Από τότε έχει, δυστυχώς, πολύ συχνά, αυτό ο λαός,
σκύψει το κεφάλι λόγω των ανίκανων πολιτικών που εκλέγει για να τον κυβερνούν
αλλά κάποιες μαύρες σελίδες της ιστορίας, δε συγκρίνονται με όλες τις
υπόλοιπες! Είναι πολύ σημαντικότερες κι ενίοτε τραγικότερες!
Η
μόνη τιμωρία που μένει είναι ο λαός να μην ξεχάσει, να θυμάται, να τιμά, να
ψάχνει μέχρι να βγει στο φως η αλήθεια…, να τους απαξιώνει για όλες τις μαύρες
σελίδες που γράφτηκαν εξαιτίας τους κι ειδικά για κάποιες τόσο μαύρες όπως αυτή
των Ιμίων!
Απαιτούν να θυμόμαστε άλλες ιστορικές στιγμές όπως η
βραδιά του Πολυτεχνείου που έστησαν πολιτικές καριέρες κι εκμεταλλεύθηκαν
ολόκληρες γενιές λέγοντας υπερβολές και ψέματα επί χρόνια ολόκληρα… Για τέτοιες
βραδιές με πραγματικούς ήρωες νεκρούς, που θα ‘πρεπε να τελειώσουν πολιτικές
καριέρες και να λογοδοτήσουν προδότες της πατρίδας, κουβέντα! Λήθη και γρήγορα!
Αυτό θέλουν! Αυτό τους βολεύει!
Μνήμη!
Και τιμή χωρίς ενοχές και δεύτερη σκέψη για τους αδικοχαμένους στρατιωτικούς!
Αυτό είναι το χρέος όλων μας κι η καλύτερη τιμωρία για τους ανίκανους
φοβητσιάρηδες ξενοθρεμμένους που ψηφίζαμε να χειρίζονται τα κοινά μας
συμφέροντα!
Κι
όταν ψηφίζουμε πλέον, να έχουμε στο νου μας ότι αυτοί που εκλέγουμε, είτε με
χιούμορ, είτε με ρεβανσιστική διάθεση ενίοτε, μπορεί να βρεθούν σε παρόμοια
κατάσταση και για μεγαλύτερα κομμάτια πατρίδας από μια βραχονησίδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου