Γκρινιάζουμε, παραπονιόμαστε, διαμαρτυρόμαστε, κρίνουμε και κατακρίνουμε κι όταν έρθει η ώρα που μπορούμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας και να στείλουμε το μήνυμα της απόρριψης ή της εκτίμησης, περί άλλων τυρβάζουμε.. και συνεχίζουμε την γκρίνια κτλ κτλ… Αποδεικνύουμε έτσι ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας και μάλιστα απολαμβάνουμε την κακή μας μοίρα που έφτασε και εγκαταστάθηκε για πολύ καιρό…
Έχει καταντήσει στείρα επανάληψη η διαπίστωση ότι αποφεύγουμε να συμμετάσχουμε στις διαδικασίες που μας προσφέρει η δημοκρατία που έχουμε την τύχη να βιώνουμε! Αποχή και αδιαφορία αποτελούν πλέον τα χαρακτηριστικά μας ως λαός παρά τα όσα καθημερινά υποφέρουμε καθιστώντας μας τους καημένους της Ευρώπης…!
Γκρινιάζουμε μεταξύ μας, μιζεριάζουμε, παραπονιόμαστε, κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα, απορρίπτουμε άπαντες κι όταν έρθει η στιγμή να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας και τις αντιρρήσεις μας, διαμορφώνοντας μια νέα κατάσταση που ίσως θεωρούμε ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο, απλώς απουσιάζουμε εξασφαλίζοντας φυσικά ότι με την αποφυγή ανάληψης της όποιας ευθύνης, μπορούμε να συνεχίζουμε την λανθασμένη νοοτροπία μας…
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι σε όργανα εκπροσώπησης επαγγελματικών κλάδων όπως τα επιμελητήρια κι οι εμπορικοί σύλλογοι, οι απογοητευμένοι επαγγελματίες που ετοιμάζονται ακόμη και να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, δεν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν ώστε να διεκδικήσουν εκείνα που δικαιούνται στοχεύοντας ενδεχομένως και στην αναστολή της απόφασης για κλείσιμο της επιχείρησής τους! Τέτοια είναι η ψυχοσύνθεση του Έλληνα επιχειρηματία σήμερα!
Πώς θα ‘ρθει όμως η πολυπόθητη αλλαγή των σημερινών δεδομένων αν δεν διατρανώσουμε όλοι μαζί κι όπου μπορούμε την άρνησή μας να παραδοθούμε άνευ όρων σε κείνους που οι ανίκανοι φρόντισαν να μας παραδώσουν; Πώς θα στείλουμε δυνατό μήνυμα στους μέτριους και τους ολίγους συμπολίτες μας που απλώς επέπλευσαν λόγω απουσίας των ενημερωμένων κι εκείνων που πραγματικά ενδιαφέρονται να προσφέρουν, ότι έχουμε ισχυρές απαιτήσεις ως μέλη ομάδων και κλαδικών οργάνων;
Ο φαύλος κύκλος της αδράνειας και της αδιαφορίας που αποτελούσαν προνόμια της επίπλαστης ευημερίας που βιώναμε μέχρι πρότινος, σήμερα είναι καταστροφικός κι η μόνο διέξοδος μπορεί να υποδειχθεί απ’ τους πρωταγωνιστές που δεν είναι άλλοι απ’ τον καθένα χωριστά ως μονάδα και μέλος του συνόλου τελικά… Η εύκολη κι ανέξοδη κριτική δε μπορεί ν’ αδικεί τους «ολίγους» που εκλέγονται απ’ τις μειοψηφίες κι ενώ οι σοβαροί παραμένουν στο περιθώριο.
Όταν υπάρχει έδαφος ακόμη, σ’ ένα όργανο που εκπροσωπεί πάνω από 5 χιλιάδες ξανθιώτες επιχειρηματίες κι επαγγελματίες, να μετέχουν στις εκλογές για τη διοίκηση 1.800 άτομα και να πανηγυρίζουμε για την υψηλή συμμετοχή, μόνο για κλάματα είμαστε ως τοπική κοινωνία και σίγουρα καθόλου αισιόδοξοι για τον πραγματικό ρόλο του συγκεκριμένου οργάνου που ίσως αποτελεί και την τελευταία ελπίδα για μεγάλο κομμάτι των μελών του που τον επόμενο χρόνο θα βρίσκονται έξω απ’ αυτό αφού δεν θα λειτουργούν πλέον τις επιχειρήσεις τους!
Η ποδοσφαιροποίηση κάθε εκλογική αναμέτρησης, αποτελεί μια παλαιοκομματική κι εντελώς παρωχημένη τακτική που σήμερα δεν έχει καμιά θέση στην «πληγωμένη» Ελλάδα και τα παιδιά της που υποφέρουν κι αδικούν τους εαυτούς τους αν υποκύπτουν στις προσπάθειες να παρασυρθούν μακριά απ’ την ουσία και να μείνουν στις ανούσιες κοντρίτσες για την ανάδειξη τελικά κάποιων απ’ τους συμμετέχοντες κι όχι των πιο άξιων των κλάδων που ίσως παρακολουθούν εκ του μακρόθεν!
Εκτός βέβαια αν το έχουμε πάρει ομαδικά απόφαση ότι δεν υπάρχει σωτηρία κι απλώς «παίζουμε» σε κάθε ευκαιρία όπως κάθε εκλογική αναμέτρηση… Οπότε, καλά κάνουμε και μας φέρνουν επιτρόπους κι επιβλέποντες γιατί κάθε παιδική χαρά είναι επικίνδυνη και για όσους είναι μέσα και παίζουν και για όσους έχουν την ευθύνη λειτουργίας της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου