Είναι
πιο εύκολο να μείνεις απαθής μπροστά σ’ ένα κρεμάμενο καλώδιο παρά να έχεις
φροντίσει να μη γίνεις ρεζίλι μαζί με μια ολόκληρη χώρα…. Κι αυτό αποτελεί
πλέον την κοσμοθεωρία ορισμένων.
Ο πιο απλός κι εύκολος τρόπος να ξεχαστεί κάτι είναι
φυσικά το αντίθετο της ρήσης ‘η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης’. Όσο
αφήνεις κάτι χωρίς να το επαναλαμβάνεις, να το υπενθυμίζεις, να το καλλιεργείς,
να το θυμίζεις απλώς, τόσο μένει στο περιθώριο και τελικά ξεχνιέται. Έτσι είναι
η ανθρώπινη φύση.
Κι αυτό φυσικά είναι το πιο απλό, εύκολο, ανέξοδο
και χωρίς αντιδράσεις κόλπο για να επικρατήσει οτιδήποτε δε χρειάζεται κόπο και
προσπάθεια. Αλλά είναι επίσης κι ο πιο σίγουρος τρόπος να φτάσει ένα μεγάλο
ανθρώπινο σύνολο στην αδιαφορία.
Κι όλα αυτά δεν τα βρίσκει κανείς, έτσι ακριβώς,
γραμμένα, σε κανένα βιβλίο και σε καμιά έρευνα. Αποτελούν προϊόν παρατήρησης κι
εμπειρίας που απλώς επιβεβαιώνονται απ΄την καταγραφή της ανθρώπινης
συμπεριφοράς.
Οι επιρρεπείς στην τεμπελιά και τον ωχαδελφισμό, το
γνωρίζουν πολύ καλά βέβαια το τρυπάκι όπως και τους τρόπους που μπορεί κάποιος
να μυήσει κι άλλους. Είναι ο ευκολότερος κι εντελώς ανώδυνος αφού είναι στη
φύση μας η αποφυγή της ταλαιπωρίας, της πίεσης, της προσπάθειας. Άλλωστε οι
περισσότερες εφευρέσεις έγιναν από ανθρώπους που βαριόταν να κάνουν μια δουλειά
κι ήθελαν να την απλοποιήσουν…
Εδώ όμως, στη σύγχρονη Ελλάδα, αυτό που άλλοι λαοί
το απορρίπτουν και το περιθωριοποιούν, εμείς τα τελευταία χρόνια το έχουμε υιοθετήσει
ως συνολική συμπεριφορά, λειτουργώντας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο
αναγνώρισής του, την εκλογή των καλύτερων υποστηρικτών του ως κυβερνήτες της
χώρας!
Έχουμε λοιπόν ένα τσούρμο απαίδευτων, που ελάχιστα
έως καθόλου έχουν δουλέψει στη ζωή τους, αιώνιους φοιτητές, καλοπερασάκηδες με
πατρικές ή λόγω γάμου, περιουσίες εκατομμυρίων, κατόχους των ρεκόρ του
ατέρμονου μπλα μπλα, λάτρεις του ράθυμου κι αναποτελεσματικού δημοσίου, εραστές
κάθε θεωρίας που οδηγεί σε αδιέξοδο κι ευθεία σύγκρουση που όμως άλλοι πρέπει
ν’ αντιμετωπίσουν, να κρατούν τα ηνία της χώρας στην πιο δύσκολη στιγμή της.
Τ’ αποτελέσματα της φυγόπονης τακτικής, της
κατάργησης κάθε ανταγωνιστικής δράσης που οδηγεί στη βελτίωση, της πρόταξης του
τίποτα και της αναπαραγωγής τους μηδενός, της ανάδειξης των αμαθών και της επιβράβευσης των τεμπέληδων περιθωριακών,
έχουν πλέον ταυτιστεί με τη χώρα σε τέτοιο βαθμό που δεν κρύβονται ούτε καν σε
επίσημες επισκέψεις ξένων πολιτικών.
Το κρεμάμενο καλώδιο κατά την επίσκεψη του Γάλλου
υπουργού, πόσο γλαφυρά περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στο κτίριο του
υπουργείου, στο τετράγωνο που ανήκει το κτίριο, στην περιοχή, στην πόλη, στην
περιφέρεια και τελικά στη χώρα!
Ένας θεός ξέρει, στη κυριολεξία…, πόσους
ηλεκτρολόγους και τεχνικούς πληρώνουμε για τη συντήρηση του συγκεκριμένου
κτιρίου κι όμως, κανείς δε μπήκε στον κόπο να κάνει έναν έλεγχο ενόψει μιας
σημαντικής επίσημης επίσκεψης. Και φυσικά κανένας χαρτογιακάς προϊστάμενος δεν
ασχολήθηκε με τον έλεγχο αφού κανένας Γραμματέας δεν τον ενοχλεί απ’ τη στιγμή
που το καημένο που λέγεται υπουργός, δεν έχει ξανακληθεί να ελέγξει, διοικήσει,
κατευθύνει ανθρώπους. Άσε που είναι τόσο κουρασμένος κι απογοητευμένος απ’ τη
δουλειά που του έχει ανατεθεί, που πλέον δε μπορεί ούτε στοιχειωδώς να το
κρύψει…
Και σ’ όλα τα τραγικά παραπάνω, δεν πρέπει να
παραλείψουμε να προσθέσουμε τη νοοτροπία του τσούρμου των αριστερών ‘πολλά
λόγια του αέρα και ουσία μηδέν’, που προβλέπει την εξαφάνιση οτιδήποτε μπορεί
να οδηγήσει σε ευγενή άμιλλα με στόχο την αριστεία και την αυτοβελτίωση.
Διότι, αν αναδειχθούν οι άριστοι κι οι καλύτεροι,
είναι σαφές ότι θα φανεί ξεκάθαρα η δική τους ανικανότητα, αχρηστία και φυσικά
τεμπελιά, απροθυμία κι έλλειψη εμπειρίας από δουλειά και προσπάθεια!
‘Στους στραβούς ο μονόφθαλμος’ θα έπρεπε να γράφει
πάνω στο Μαξίμου με την παρούσα κυβέρνηση αφού αυτό είναι το μοτο τους,
ξεκάθαρα πλέον όπως διαπιστώνεται απ’ την απλή παρατήρηση της λειτουργίας της
κυβέρνησης αυτά τα δυο χρόνια. Κι επειδή μονόφθαλμους, ημιμαθείς, έχουν σε
περίσσευμα, μονόδρομο αποτελεί η εξόντωση όλων των τρόπων ανάδειξης των ικανών
κι άριστων.
Ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι που φαίνεται να το
απολαμβάνουν αυτό αφού η παντελής αδιαφορία των πολιτών, αποδεικνύει ότι μάλλον
βολευόμαστε όλοι απ’ την επικράτηση του εύκολου και την εξάλειψη της
προσπάθειας βελτίωσης και στόχευσης του άριστου, που χρειάζεται φυσικά
προσπάθεια, δουλειά και θυσίες.
Το μόνο που δείχνει να τρέχει τελικά στη χώρα
σήμερα, είναι η κατάπτωση μέχρι να επιτευχθεί ο κατώτατος στόχος που
περιγράφεται ως ‘κατάσταση μη αναστρέψιμη’…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου