Είπαν… ξείπαν….

Κι ενώ άλλες χώρες ρισκάρουν την αποχώρησή τους απ’ την Ε.Ε. λόγω της τήρησης του λόγου που έδωσε ο πρωθυπουργός στο κόμμα του προεκλογικά, εμείς παρακολουθούμε τα καραγκιοζιλίκια να παίρνουν νέες διαστάσεις απ’ τους Έλληνες αριστερούς κυβερνήτες….

Η αλήθεια είναι ότι ο πλουραλισμός που παρουσιάζεται στην ελληνική πολιτική σκηνή τα τελευταία πολλά χρόνια, μας κρατά σε εγρήγορση ως πολίτες κι αν μη τι άλλο, δε μας έχει λείψει το γέλιο ενώ κάθε άλλο παρά βαριόμαστε!

Δημαγωγούς να μεσουρανούν με γελοία συνθήματα, απολαύσαμε, γκόμενες να νομιμοποιούνται βίαια μ΄ ένα νεύμα δεχτήκαμε, με μοίρασμα χρημάτων που όλοι γνωρίζαμε ότι δεν μας δόθηκαν ως δωράκι, καλοβολευτήκαμε, παρολίγον αυτόχειρες κολλητούς πρωθυπουργών παρακολουθήσαμε, ανίκανα τέκνα με χαζοπαρεούλες να ξεφτιλίζουν τον εναπομείναντα σοσιαλισμό εκλέξαμε, μόνο μια φυλάκιση απ’ τις δεκάδες, τουλάχιστον, που έπρεπε να γίνουν όπως όλοι υποπτευόμαστε για υπέρβαση του ορίου της μίζας, είδαμε ενώ ζήσαμε και την αποφυλάκιση σε ελάχιστα χρόνια.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς σ ΄αυτή την χώρα, απ’ τη μεταπολίτευση και μετά που τουλάχιστον  θυμόμαστε όσοι σήμερα ταλαιπωρούμαστε πληρώνοντας τις λανθασμένες επιλογές μας ως ψηφοφόροι. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα που μπορούμε να σκεφτούμε ως υπερβολή και εκμετάλλευση θέσεων εξουσίας, δεν τα έχουμε ακούσει να γίνονται. Εξ ου και τα αποτελέσματα της κατάντιας μας…

Αυτό που βιώνουμε όμως τα τελευταία τρία χρόνια, ξεπερνά κατά πολύ τη φαντασία μας, ειδικότερα λόγω της μόνιμης επωδού περί πλεονεκτήματος της αριστεράς και της αγιοποίησης που απολάμβανε ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος.

Ιδεοληπτικές εμμονές που αντιστοιχούν σε παγκόσμια απορριπτέες πρακτικές, δοκιμαστικές τακτικές που καταστρέφουν ολόκληρες ομάδες πληθυσμού, εξέλιξη όλων εκείνων που αποτελούσαν τη βάση για το ξεγέλασμα των αγανακτισμένων πολιτών, όπως η γιγάντωση του πελατειακού κράτους κι ο διορισμός ημετέρων, από συγγενείς και συντρόφους μέχρι συμμαθητές και φίλους της γειτονίας, εμπαιγμός στα μούτρα μας για σημαντικά ζητήματα όπως οι συντάξεις κι οι αποδοχές εργαζομένων.

Ατελείωτος ο κατάλογος δυστυχώς κι όπως παρακολουθούμε, εξελίσσεται και διευρύνεται συνεχώς, όσο κι αν πιστεύουμε ότι τελείωσε ή έφτασε σε ένα όριο που δεν επιτρέπει και τελικά διαπιστώνουμε ότι πάντα υπάρχει κι άλλο.

Υπάρχουν όμως κάποιες συμπεριφορές που ομολογουμένως ξεπερνούν κάθε όριο πρόκλησης κι ένδειξης ότι δεν μας υπολογίζουν ούτε ως ακροατές του δημόσιου λόγου τους, κάποιοι κυβερνήτες που πλέον το ποιόν του χαρακτήρα τους έχει ξεδιπλωθεί σε όλο του το μεγαλείο.

Αυτή η απαράδεκτη απαξίωση και υποτίμηση της νοημοσύνης μας που εξοργίζει κάθε φυσιολογικό Έλληνα κι εμφανίζεται κάθε φορά που ένας ανίκανος, μικρότερος των περιστάσεων, πονηρός και προκλητικός αριστερός ή στα όρια του ακροδεξιού, μέλος του μορφώματος που λέμε κυβέρνηση, υπαναχωρεί των θέσεων και των λόγων του, προς όφελος της καρέκλας και της παραμονής του στην εξουσία!

Αυτή η αηδιαστική κωλοτούμπα που έχει αναγάγει η αριστεροδεξιοακροδεξιά παρεούλα που μας κυβερνά, σε αγαπημένο της σπορ και δεν αφορά δυστυχώς μόνο την εσωτερική κατανάλωση ψέματος κι ακύρωσης λόγων και πράξεων αλλά μας εκθέτει ανεπανόρθωτα και στο εξωτερικό αφού αναίσχυντα το ίδιο κάνουν και για δηλώσεις και δεσμεύσεις με εταίρους, παραδοσιακούς φίλους και δανειστές.  

Αυτό το ‘είπα, ξείπα’ που λέει ο λαός μας και το είχαμε αφήσει πίσω, στα μεταπολεμικά χρόνια που μόνο σε ασπρόμαυρες ταινίες το ξανακούμε κι ετούτοι το έχουν κάνει σημαία…  

Σαν τα παιδάκια που παίζουν τις κουμπάρες όπως λέγαμε μικροί και νομίζουν ότι κανείς δε θυμάται τι έχουν πει και για τι δεσμεύθηκαν, λες και ζούμε στην, προ τηλεόρασης και αμέσου καταγραφής των δημόσιων δηλώσεων και δεσμεύσεων, ώστε να γίνουν άμεσα οι συγκρίσεις κι οι υπενθυμίσεις.

Έχει πέσει τόσο τραγικά χαμηλά το επίπεδο της πολιτικής στη χώρα που η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι κι αν επιτέλους ξυπνήσουμε κ δεν επιτρέψουμε να συμμετάσχει κανείς απ’ τους σημερινούς απαράδεκτους που πλέον ξεγυμνώθηκαν εντελώς πολιτικά, έχει πάρα πολλή και σοβαρή δουλειά να το επαναφέρει στα αποδεκτά επίπεδα της ευπρέπειας και της ισχύος των στοιχειωδών κανόνων της πολιτικής που ακολουθούνται σε πολιτισμένα κράτη.

Εκτός βέβαια αν τελικά αποδειχθεί ότι μεταλλαχθήκαμε τόσο πολύ ως λαός που αυτού του τύπου οι κυβερνήτες μας αξίζουν, οπότε, καθόμαστε εγκλωβισμένοι απ’ την αδιαφορία μας και το απολαμβάνουμε!

Άλλωστε, το γέλιο δε μας λείπει…με τόση γελοιότητα που παρακολουθούμε καθημερινά…να τα λέμε κι αυτά….

Ίσως τελικά φροντίζουν να μας διασκεδάζουν για να ξεχάσουμε όλα τα πικρά που μας φόρτωσαν με την ανικανότητά τους κι αυτοί, που υποτίθεται αποτελούσαν την τελευταία μας ελπίδα…

Μ’ αυτούς που μπλέξαμε, όλα είναι πιθανά… Μέχρι που μας ζητάνε να τους ευχαριστήσουμε κιόλας!!!!!