Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι απέναντί μας…..

Μπορεί να ισχύσει σήμερα το δόγμα που πληρώσαμε ακριβά ως χώρα αφού τροφοδοτούσε επί δεκαετίες την τακτική των δύο πόλων μετατρέποντας αργά αλλά σταθερά το πολιτικό σύστημα της χώρας σε πελατειακό κι εκπαιδεύοντας τους πολίτες για κομματικά στρατιωτάκια;

Όσο περνάει ο καιρός κι όσο εξελίσσεται η κατάσταση που βιώνουμε, χωρίς κανείς να διακινδυνεύει πλέον ούτε καν προβλέψεις, τόσο απομακρυνόμαστε απ’ το παρελθόν και τα λάθη του που μας οδήγησαν στην σημερινή τραγικότητα.

Απομακρυνόμαστε όμως έχοντας μάθει ή απλώς λόγω της ροής του χρόνου; Διότι μόνο ως λαμπρό μνημείο επανάληψης λαθών θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει στην ιστορία η διαχείριση της κρίσης απ’ τη στιγμή που εμφανίστηκε στη χώρα, όσο δεν καταφέρνουμε να βγούμε απ’ αυτήν.

Κι η οικονομική κρίση που έφερε και την κοινωνική και την κρίση αξιών, κάθε άλλο παρά δείχνει να έχει φέρει διορθωτικές αλλαγές στη χώρα που συνεχίζει την πτωτική και απολύτως διαλυτική της πορεία, με τους λανθασμένους χειρισμούς των μαθητευόμενων μάγων που καταντήσαμε να έχουν αναδειχθεί σε κυβερνήτες και μάλιστα με μοναδική τους επιτυχία την παραμονή στην καρέκλα περισσότερο απ’ τον καθένα, στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, όπως διαφαίνεται….

Η διάλυση του πολιτικού συστήματος όπως είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες κι η επανασύστασή του απ’ την τέφρα των κομματικών σχηματισμών του παρελθόντος, μετά από εκλογικές διαδικασίες που τα διέλυσαν, θεωρητικά θα έπρεπε να έχει επιφέρει και νέες, φρέσκιες και πάντως ελπιδοφόρες τακτικές που ενδεχομένως έχουν δοκιμασθεί σε άλλες χώρες κι απέφεραν καρπούς.

Δυστυχώς αποδεικνύεται όμως ότι κάθε άλλο παρά μάθαμε απ’ τα πολλά και μεγάλα λάθη αφού το μόνο επίτευγμα του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι η δημιουργία πολλών, μικρών, ασήμαντων και χωρίς ουσιώδεις διαφορές τελικά, στην ιδεολογική τους βάση, κομματιδίων της μιας μέρας και γκρουπούσκουλων διαφόρων τάσεων ενώ η χώρα χρειάζεται άμεσα δυνατούς, με ξεκάθαρες θέσεις και βαθιά ερείσματα στην κοινωνία, κομματικούς σχηματισμούς.

Η πολύμηνη προσπάθεια της ανασυγκρότησης του αριστερού πόλου του κέντρου, που θα μπορούσε να προσφέρει τη σημαντικότερη υπηρεσία στη χώρα, βοηθώντας στη διάλυση του επικίνδυνα γιγαντωμένου αριστερού πόλου που διαλύει με τη λανθασμένη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ πήγε να δημιουργήσει κάποιες ελπιδοφόρες προσδοκίες, με το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, απογοήτευσε εκ νέου όταν διαφάνηκε η διάθεση χρήσης των παλιών δοκιμασμένων κι αποτυχημένων υλικών, για τη δημιουργία νέων εργαλείων.

Με δεδομένη τη συστράτευση των φιλελεύθερων κεντροδεξιών δυνάμεων, γύρω απ’ τον πόλο της ΝΔ, με την προσπάθεια της νέας της ηγεσίας για την έκφρασή της απ ΄την κεντροδεξιά πλέον θέση της και με δεδομένη τη συμπόρευση των τάσεων της παράταξης στο σύνολό της, φαντάζει η μόνη λύση για την άρση του πολιτικού αδιεξόδου που έχει περιέλθει τραγικά πλέον, η χώρα.

Κι αυτό, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Είτε το υιοθετούμε, είτε όχι, είτε το αποδεχόμαστε, είτε όχι. Είτε το προτιμούμε, είτε όχι. Είτε μας εκφράζει, είτε όχι. Είτε συμπαθούμε τα πρόσωπα, είτε όχι.

Υπάρχουν κομβικές στιγμές στην ιστορία κάθε χώρας, που οι επιλογές επιβάλλεται να προτάσσουν το εθνικό συμφέρον κι όχι τις όποιες κομματικές ή άλλες επιδιώξεις. Μια τέτοια στιγμή είναι οι επόμενες εκλογές όποτε κι αν προκληθούν αφού το πρόταγμά τους θα είναι η αποχώρηση απ’ την εξουσία του επικίνδυνου αριστεροακροδέξιου μορφώματος που κυβερνά με παροιμιώδη αποτυχία στο σύνολο των θεμάτων που διαχειρίζεται, δεσμεύοντας τη χώρα για δεκάδες χρόνια μετά, με αποτυχημένες κι ευκαιριακές συμβάσεις.

Το τελευταίο λοιπόν που χρειάζεται ο τόπος, είναι, απ’ τη μεριά της ΝΔ, η ισχύ του καταστροφικού δόγματος ‘όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι απέναντί μας’, ειδικά λόγω του ότι απευθύνεται πλέον ξεκάθαρα στο σύνολο των φιλελεύθερων Ελλήνων που χρειάζεται μέχρι και του τελευταίου, να συστρατευθεί δίπλα της.

Τέτοιου τύπου γελοία διλήμματα, απομακρύνουν τους υποψήφιους ψηφοφόρους που έτσι κι αλλιώς είναι απογοητευμένοι και πάντως εξαιρετικά δύσπιστοι για τις προθέσεις αλλά κυρίως για τις ικανότητες του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που φυσικά περιλαμβάνει και τους μετέχοντες στην προσπάθεια της αναδιοργάνωσης της ΝΔ.

Το μάντρωμα πλέον, των ψηφοφόρων, σε κομματικά στρατόπεδα κι η τεχνητή πόλωση, μόνο αντίστροφα μπορούν να λειτουργήσουν για τους νοήμονες και υπεύθυνους Έλληνες που έχουν συνειδητοποιήσει τα λάθη του παρελθόντος αλλά και την ανάγκη απεμπλοκής απ’ τα δεσμά της εμμονικής αριστεράς των τελευταίων ετών εξουσίας.

‘Όποιος δεν είναι μαζί μας, κάνουμε προσπάθειες να τον πείσουμε να μας συντροφεύσει στην πορεία για την πρόοδο της χώρας’ πρέπει να είναι το μοτο της ΝΔ αν θέλει και πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα απ’ το αδιέξοδο. Κι αυτή η προτροπή επιβάλλεται να ισχύσει για το σύνολο των φιλελεύθερων δυνάμεων και φυσικά των κεντρώων ψηφοφόρων, μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει η ανήμπορη και μάλλον τραγική προσπάθεια αναδιάταξης του κεντρωαριστερού κομματιού, απομακρύνοντας όμως πρόσωπα που πλήγωσαν και μάλιστα πρόσφατα, την πορεία της χώρας, ασχέτως του βάρους του ονόματός τους….

Δεν έχουμε ανάγκη από ποδοσφαιροποίηση και στείρες επαναλήψεις των κακών πρακτικών του παρελθόντος. Ανάγκη από παράθεση της πραγματικότητας και επιχειρήματα να μας πείσουν ν΄ακολουθήσουμε τον ορθό δρόμο που θα άρει τα αδιέξοδα έχουμε…

Όποιος το συνειδητοποιήσει αυτό, έχει και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να του δοθεί η ευκαιρία να δοκιμασθεί στην πράξη….