Κρατική διάλυση παρά ιδιωτική ανάπτυξη…. ;

Βολεύει η εξομοίωση προς τα κάτω με την κρατικοποίηση της αποτυχίας που εξασφαλίζει το ελάχιστο έναντι της ιδιωτικής ανάπτυξης που όμως προάγει την αριστεία και τον ανταγωνισμό που απαιτούν προσπάθεια και ιδρώτα με κίνητρο την πλουσιοπάροχη αυξανόμενη ανταμοιβή …

Να μην είχαν αποτύχει κάποια συστήματα και πρακτικές, να είχαν και κάποιο άλλοθι όσοι τις υποστηρίζουν, να μπορούσαμε να τους ακούσουμε κιόλας. Με την πλήρη αποτυχία τους όμως, να έχει καταγραφεί πλέον στην παγκόσμια ιστορία, είναι ν’ απορεί κανείς πώς επιμένουν ακόμη στην αύξηση του κράτους και την κρατικοποίηση της αποτυχίας.

Χαμένοι μεταξύ αποτυχημένης υλοποίησης μιας θεωρίας που φάνταζε τέλεια και δίκαιη, οι ελάχιστοι αριστεροί πλέον του πλανήτη, μάλλον προσπαθούν ν’ αποδείξουν ότι παραμένουν περισσότεροι εγωιστές παρά αριστεροί πλέον!

Και δυστυχώς, ανάμεσα στις ελάχιστες χώρες που διαλύονται από αποτυχημένες πρακτικές, περιλαμβάνεται κι η χώρα μας, λες και δεν έφτανε η διάλυση απ’ την πελατειακή λειτουργία τις τελευταίες δεκαετίες, που γιγάντωσαν το κράτος!

Ποιος ξεχνάει εκείνες τις σοσιαλιστικές αποφάσεις κρατικοποιήσεων, βιομηχανιών ολόκληρων που απέτυχαν ως συνεταιριστικά εγχειρήματα κι έφτασαν οι πιστώτριες κρατικές τράπεζες να ορίζουν διοικήσεις με μισθούς golden boys ενώ τα κέρδη έπεφταν κατακόρυφα κι οι τόκοι αυξανόταν με γεωμετρική ακρίβεια!

Ποιος ξεχνάει τη μαζική πρόσληψη στρατιών συμβασιούχων σε δήμους, που όμως πληρώνονταν απ’ τον κρατικό κορβανά, ώστε να διασφαλίσει τον ‘στρατό’ του το εκάστοτε κόμμα που έφτανε και πάλι η σειρά του να κυβερνήσει.

Έφτασαν όλα πλέον, σ’ αυτή την καταταλαιπωρημένη χώρα, στα όρια τους! Φτάσαμε στο χαμηλότερο σημείο εκείνο, ν’ αποτελέσει πλειοψηφική επιλογή, αυτό που ο πλανήτης είχε απορρίψει εδώ και χρόνια! Καταντήσαμε να κυβερνά στην πιο κρίσιμη στιγμή των μεγάλων αποφάσεων, το πιο ανίδεο μπουλούκι θεωρητικών που διέθετε η πολιτική της χώρας!

Με τα σκουπίδια να καταστρέφουν την εικόνα της χώρας στην πιο κρίσιμη εποχή του χρόνου και την βρώμα τους να πληγώνει τον τουρισμό που αποτελεί τη μόνη βιομηχανία πλέον κι όχι μόνο τη βαριά όπως κάποτε, με τις αποτυχίες της κυβέρνησης ν’ ανταγωνίζονται μόνο τις ιδεολογικές εμμονές των μελών της πλέον και με τους πολίτες περισσότερο αδιάφορους από ποτέ, η μόνη λύση είναι ξεκάθαρη, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια ν’ αποκρυβεί.

Η ανάπτυξη που έχει καταντήσει ανέκδοτο πλέον ενώ αποτελεί μονόδρομο για την άρση των αδιεξόδων, απεδείχθη περίτρανα κι επώδυνα ότι μόνο από ιδιωτικές επενδύσεις και πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει σάρκα και οστά στη χώρα. Πέρα από αναθεματισμούς και φίλτρα που την καθιστούν μπαμπούλα για τους απαίδευτους, πέρα από δαιμονοποίηση και σεναριολογία που τραβάει σα μαγνήτης τους αδαείς, πέρα από φήμες και παραπληροφόρηση που φέρνουν φόβο και διστακτικότητα.

Αν υπάρχει ένας ρόλος της αντιπολίτευσης στο σύνολό της αυτή τη στιγμή στη χώρα, πλην του ΚΚΕ που εμμονικά συνεχίζει να στηρίζει, ίσως μόνο στον πλανήτη πλέον, μια αποτυχημένη ιδεολογία, είναι ακριβώς η ενημέρωση των πολιτών, η προσπάθεια να πεισθούν οι περισσότεροι, για τον τρόπο των ιδιωτικών επενδύσεων και την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που αποτελούν τον μόνο τρόπο δημιουργίας θέσεων εργασίας και λήξης όλης αυτής της κατάντιας που καλλιεργεί ο κρατισμός κι η γιγάντωση του κράτους που επιδιώκει σταθερά το σημερινό κυβερνητικό μόρφωμα.  

Χρειάζεται τομές όμως που δεν διαφαίνεται διάθεση να γίνουν! Χρειάζονται αλλαγές σε όλα! Τακτική, πρόσωπα, τρόπους επικοινωνίας κι ενημέρωσης των πολιτών, ανακάτεμα και εκπαίδευση συγχρόνως, των πολιτών που πρέπει να καθίσουν ν’ ακούσουν επιτέλους!

Οι παλιοί τρόποι, με τις μεταμεσονύκτιες εκπομπές λόγου και τις συνεντεύξεις στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, έχουν τελειώσει. Ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον για ενημερωτικές ημερίδες, για εκδηλώσεις που του κεντρίζουν το ενδιαφέρον με θεματολογία σχετική με όσα τον βασανίζουν.

Αυτά πρέπει να χρησιμοποιήσει ως εργαλεία η αντιπολίτευση, απομονώνοντας τους φωνασκούντες λαϊκιστές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να καλλιεργούν αυτό που θεωρητικά μέμφονται…

Το τεράστιο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων που κάθε λίγο πληγώνει τη χώρα αποδεικνύοντας ότι κανείς δεν έχει το θάρρος να πάρει τη σωστή απόφαση της ιδιωτικοποίησης που είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί τη λύση του προβλήματος, αυτή τη φορά θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως το εργαλείο πίεσης προς πάσα κατεύθυνση κι από όλους, ώστε να γίνει η αρχή για τη συνειδητοποίηση του εμφανούς…

Ιδιωτική πρωτοβουλία, με επενδύσεις και ανταγωνιστική λειτουργία προς όφελος των πολιτών, αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα. Όσο δεν παλεύει η αντιπολίτευση στο σύνολό της προς αυτή την κατεύθυνση, μόνο ως ύποπτη μπορεί ν΄αντιμετωπισθεί…

Το στοίχημα για το καλό της χώρας, δεν είναι η αλλαγή κομμάτων εξουσίας αλλά η αλλαγή νοοτροπίας και λειτουργίας του κράτους! Πρέπει να περιμένουμε να σαπίσουν μετά την ωρίμανση οι ανίκανοι εμμονικοί ιδεοληπτικοί αριστεροί για να το συνειδητοποιήσουμε όλοι;

Τότε θα ναι αργά… Για όλους μας! Κι αυτό που θα βρωμάει δεν θα είναι μόνο τα σκουπίδια....