Τέλος τα παιδαρέλια….

Ακόμη ένας μύθος που κατέπεσε, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, είναι ότι παιδαρέλια που απλώς έχουν εξειδικευθεί ή αναγνωρισθεί σε διάφορους τομείς, είναι έτοιμα ν’ αναλάβουν τις τύχες μας…

Όλοι θυμόμαστε απ’ την νεαρή μας ηλικία κάποιους μεγαλύτερους που μιλώντας εντελώς απαξιωτικά για νεότερους και ειδικά για νέους μέχρι τα 30, χρησιμοποιούσαν λέξεις όπως ‘παιδαρέλια’ κι άλλα όχι και τόσο ευγενικά επίθετα.

Ήταν οι εποχές που έπρεπε να έχει κάποιος εμπειρία απ’ τη ζωή για να θεωρείται μορφωμένος και γνώστης. Προφανώς αυτό άλλαξε με τη διεύρυνση των σπουδών και την εξειδίκευση των νέων, πριν βγουν στην αγορά εργασίας.

Το διαδίκτυο δε, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο και σ΄αυτόν τον τομέα, καθιστώντας ειδικούς σε πολλά θέματα περί υπολογιστών και γνώσης του ιστοχώρου, πολύ νέους ανθρώπους που επιτυγχάνουν επαγγελματικά κ καταφέρνουν πράγματα που μεγαλύτεροι ούτε καν ονειρεύτηκαν.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι απόλυτο και φυσικά δεν ισχύει για όλους τους τομείς κι επαγγέλματα. Και πάντως, σίγουρα δεν ισχύει στην πολιτική που όσο κι αν έχουμε πάει παρακάτω κι έχει αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης ενός σύγχρονου κράτους, το κύριο και βασικό αντικείμενό της δεν αλλάζει κι έχει να κάνει με την διαχείριση, εξέλιξη και απόδοση των κοινών συμφερόντων λαών.

Κι εκεί, τα πρώτα συστατικά της προσωπικής επιτυχίας ενός νέου που πολιτεύεται, εξυπακούεται ότι είναι η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η συνειδητοποίηση της σημασίας των καθηκόντων που θ’ αναλάβει, ζητώντας τη ψήφο των συμπολιτών του.

Ωστόσο, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, όπως δυστυχώς διαπιστώσαμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, ότι με τον όρο ‘παιδαρέλια’ δεν είναι απαραίτητο να χαρακτηρίζονται μόνο νέοι όπως παλαιότερα. Ο όρος μπορεί άνετα ν’ αποτελέσει το δεύτερο όνομα μεγαλύτερων σε ηλικία ειδικευμένων σε διάφορους τομείς που όμως ουδεμία σχέση έχουν με την σκληρή καθημερινότητα που ενδεχομένως καλούνται να διαχειριστούν.

Καλή η εξειδίκευση και το ατελείωτο διάβασμα που φέρνει ‘χαρτιά’ αλλά όταν έρθει η δύσκολη ώρα των αποφάσεων και της στρατηγικής και φυσικά της υλοποίησης της στρατηγικής επί χάρτου, απαραίτητα είναι άλλα προσόντα τα οποία δυστυχώς δεν διδάσκονται!

Πυγμή, αποφασιστικότητα, σιγουριά κι εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δυναμισμό, ένστικτο, έμφυτη ευγένεια με όρια, ικανότητα ανακάλυψης όσων κρύβονται πίσω από λέξεις και πράξεις, είναι μερικά απ’ τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τον κάτοχό τους σοβαρό κι υπεύθυνο άνθρωπο, ασχέτως ηλικίας. Και δε χρειάζονται ούτε μεταπτυχιακά, ούτε βεβαιώσεις.

Κι ερχόμαστε στην καίρια ερώτηση, το σύστημα θέλει τέτοιους ανθρώπους; Γιατί αναδεικνύονται οι ακριβώς αντίθετοι σε χαρακτηριστικά; Γιατί οι σοβαροί κι υπεύθυνοι νέοι, μόνο κατ εξαίρεσιν ανελίσσονται στη χώρα μας και πάντως αποτελούν την μειοψηφία των ‘φωτεινών αστέρων’ όλων των χώρων;

Προφανώς η σεμνότητα αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου με τα χαρακτηριστικά που προσδίδει η πραγματική κι ουσιαστική μόρφωση, η εμπιστοσύνη στις γνώσεις και στην πορεία με στόχους. Αυτομάτως λοιπόν, αποκλείονται δραστηριότητες που καθιστούν κάποιον ‘γνωστό’ αφού όσο πιο χαζοχαρούμενος κι ελαφρύς, τόσο πιο εύκολα εκτίθεται στη δημοσιότητα, αγνοώντας τους κινδύνους φυσικά…

Μόνο που, στην περίπτωση της πολιτικής, όταν σβήσουν τα φώτα της προεκλογικής εκστρατείας και της νίκης, διαφαίνεται αυτομάτως και το μέγεθος της ευθύνης και της αμεσότητας των αποτελεσμάτων των απαραίτητων να ληφθούν, αποφάσεων. Και τότε είναι αργά…κυρίως για τον λαό κα τον τόπο….

Η παταγώδης αποτυχία των προηγούμενων γενιών πολιτικών και ψηφοφόρων, που μας οδήγησε στην τραγική σημερινή πραγματικότητα, αποδεικνύει περίτρανα ότι η εποχή των δοκιμών έχει παρέλθει και μάλιστα αφήνοντας επώδυνα αποτελέσματα.

Τα ‘παιδαρέλια΄ όλων των ηλικιών άφησαν το στίγμα τους και το πληρώνουμε ακριβά όλοι. Ήρθε ο καιρός να σοβαρευτούμε όλοι μας και να επιλέξουμε νέους αλλά σοβαρούς, 

υπεύθυνους, με στόχους και στρατηγική για τη ζωή τους πρώτα και στη συνέχεια για τη χώρα, με σεμνότητα που αποτελεί αποτέλεσμα της πραγματικής γνώσης των αντικειμένων που έχουν σπουδάσει και της ορθής χρήσης της βάσης δεδομένων που πλέον έχουν πρόσβαση όλοι.

Κυρίως όμως, μαθαίνοντας απ’ τα λάθη των προηγούμενων που πλέον είναι πολλά και μεγάλα και τα πληρώνουμε πάρα πολύ ακριβά!

Κι όλα αυτά βέβαια τα χαρακτηριστικά, όταν πράγματι υπάρχουν, απλώς φαίνονται στη ζωή ενός ατόμου, δε χρειάζεται ούτε συνεχής αναφορά, ούτε υπενθύμιση τίτλων και σπουδών.

Απλώς φαίνονται… όπως κι η απουσία τους βέβαια…που είναι σαφώς πιο θορυβώδης και λαμπερή…