Η πιο ‘απαραίτητη’ ευχή….

Δώσαμε και πήραμε ευχές και φέτος, ίσως όχι όσες τις προηγούμενες χρονιές αλλά τέλος πάντων, αρκετές…. Για να ισχύσουν όμως, στην κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, υπάρχει και μία ευχή που είναι άκρως απαραίτητη…

Υγεία πάνω απ’ όλα… Η πιο συνηθισμένη ευχή κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και ειδικά με όσα βλέπουμε γύρω μας. Για να το δούμε λιγάκι όμως, πόσο μπορεί να παραμένει ακλόνητη η υγεία μας με όλα αυτά που μας συμβαίνουν καθημερινά;

Ευτυχισμένες στιγμές, η δεύτερη ευχή που ακούγεται. Απ’ αυτές που για να καταφέρει κάποιος να έχει στις μέρες μας, πρέπει να έχει βρει τον τρόπο να ξεπερνάει την καταθλιψάρα που προκύπτει απ’ την καθημερινή λειτουργία και τις προσπάθειες που κάνει για να ξεπεράσει τα χιλιάδες προβλήματα που μας βαραίνουν όλο και περισσότερο. 

‘Να χαίρεσαι…’ τα παιδιά, την οικογένεια κτλ, η Τρίτη ευχή που ακούγεται συχνότερα. Πόσο μπορούμε να χαρούμε όμως τελικά; Και πάλι χρειάζεται πολλή και σημαντική προσπάθεια γι αν συμβεί αυτό. Προσπάθεια που χρειάζονται αντοχές και δύναμη για να επιτευχθεί.

Καταλήγουμε εύκολα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι κοινή συνισταμένη όλων για να υπάρχει ελπίδα ότι μπορούν κάποιες απ’ τις ευχές να βγουν αληθινές, είναι ένα προαπαιτούμενο που θα ‘ξεμπλοκάρει’ το όλο σύστημα. Και φυσικά έχει να κάνει με την κατάσταση όπως τη βιώνουμε καθημερινά γύρω μας όπως έχει διαμορφωθεί, φυσικά και με δική μας ευθύνη.

Κι αυτή η ευχή είναι που θα μπορούσε να δώσει κι έναυσμα για τις απαραίτητες αλλαγές που θα έφερναν και τα καλύτερα και φυσικά δε θα μπορούσε να είναι άλλη απ’ την ευχή ν’ αλλάξουμε…

Ν αλλάξουμε νοοτροπία, να πάψουμε να περιμένουμε όλο και κάτι να συμβεί, να δούμε τη σκληρή πραγματικότητα κατάματα και να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε τον τρόπο να διορθωθεί, να στρώσει η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα και να μάθουμε να λειτουργούμε όπως εκείνοι οι λαοί που διαπρέπουν και τους ζητάμε επίμονα τα τελευταία χρόνια να μας δανείζουν για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε.

Μπορεί να φαντάζει ουτοπική ευχή και σχεδόν αδύνατον να πραγματοποιηθεί, ωστόσο είναι υπόθεση του καθενός μας ως άτομα να πάρουμε την απόφαση και να ξεκινήσουμε την αλλαγή απ’ τον εαυτό μας ο καθένας.

Η πρώτη δυσκολία μετά την απόφαση της αλλαγής, είναι φυσικά η προσπάθεια να λειτουργήσουμε στο διαλυμένο κράτος που για να μεταρρυθμιστεί όπως πρέπει, χρειάζεται φυσικά χρόνια.

Αν δεν ξεκινήσουμε όμως μόνοι μας, δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί ένας τόσο υψηλός στόχος και θα συνεχίζουμε τον ατέρμονο και σκληρό όσο κι άδικο αγώνα μας με την απίστευτα δύσκολη κι αδιέξοδη κατάσταση που βιώνουμε σήμερα.

Και φυσικά, σε τέτοιο περιβάλλον, δεν μπορεί κανείς να περιμένει να ευδοκιμήσει καμιά απ’ τις συνηθισμένες ευχές μας περί υγείας κι ευτυχίας και χαράς… Το ξέρουμε, το εμπεδώσαμε πλέον μετά από τόσα χρόνια κατήφειας και ύφεσης, κρίσης σε όλα και διάλυσης όλων των πυλώνων ενός υγιούς κράτους, που απλώς παρακολουθούμε να εξελίσσονται, εξαφανισμένοι στην αδιαφορία και την αδράνειά μας.

Μια η ευχή λοιπόν… Ν’ αποφασίσουμε ν’ αλλάξουμε… Να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι χωρίς να περιμένουμε να έρθει κάποιος να μας σώσει και να ξεκινήσουμε μόνοι μας την πορεία προς την διόρθωση όλων εκείνων που μας ρουφάνε ενέργεια κι αισιοδοξία!

Είθε…!!!!