Βολεύει το μπάχαλο…

Κι η ζωή μας συνεχίζεται κανονικά και με πολύ κέφι μάλλον παρά τις αμφιβολίες για την επιτυχία ενός προγράμματος που όλο και περισσότερο ακούγεται ότι δε βγαίνει, πολιτική αστάθεια με άγνωστες συνέπειες και το μέλλον αόρατον για τη χώρα…

Έντονη και πανταχόθεν η αίσθηση ότι με την περίφημη ψήφιση των προαπαιτούμενων για τη συμφωνία που θα μας κρατήσει εντός ευρώ, δε λύνονται τα προβλήματά μας και φυσικά δεν υπάρχει καμιά σιγουριά για τίποτε!

Καλούνται απ’ τις διακοπές τους βουλευτές ξένων κοινοβουλίων, με στόχο τη συμμετοχή σε συνεδριάσεις με αποκλειστικό θέμα το ελληνικό ζήτημα. Κυβερνητικοί σχηματισμοί κινδυνεύουν λόγω της εκπεφρασμένης διάθεσης για βοήθεια στη χώρα μας και υπουργός υπερατλαντικής υπερδύναμης, επισκέφθηκε την Ευρώπη με αποκλειστικό λόγο, το ελληνικό ζήτημα επίσης.

Εντός συνόρων, η κυβέρνηση στον αέρα μετά την αποστασιοποίηση μέρους βουλευτών ενός εκ των κυβερνώντων κομμάτων, οι ημερομηνίες για τις επικείμενες εκλογές ήδη τέθηκαν στο τραπέζι, τα έσοδα έχουν τραγική υστέρηση που συνεχίζεται, οι τράπεζες κλειστές επ’ αόριστον τελικά παρά τη στήριξη κι η αγορά ‘παγωμένη’ λόγω έλλειψης ρευστού. Μόνο ευχάριστο ίσως, νέο, το ότι σταμάτησαν οι ακυρώσεις τουριστών κι απλώς σταθεροποιήθηκε η κατάσταση.

Το λογικό κι επόμενο για κάθε φυσιολογικό λαό, θα ήταν ο έντονος προβληματισμός, η προσπάθεια πίεσης με κάθε τρόπο να βρεθούν λύσεις, οι συζητήσεις σε δημόσιο επίπεδο για εύρεση τρόπων άρσης των πολλών αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν όλοι οι πολίτες καθημερινά. Αναμενόμενη ίσως κι η ενεργοποίηση συλλογικών οργάνων, συνδικαλιστικών και άλλων, που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν την ομαδική έκφραση της ανησυχίας των πολιτών- μελών τους, ώστε ν’ ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος που θα μπορούσε να οδηγήσει στην πλήρη καταγραφή της κοινής γνώμης για τα τεράστια ζητήματα που είναι ανοιχτά.

Αντ’ αυτού, εκείνο που παρακολουθούμε είναι μια χαλαρή διάθεση όλων, συνεχόμενη προσέλευση στις παραλίες, γεμάτα τα καφέ, τα εστιατόρια και τα μπαρ τα βράδια, κάποιους νεότερους ν’ αναχωρούν για διακοπές εβδομάδας σε κλασσικούς εγχώριους προορισμούς κι άλλα τέτοια διάφορα. Πληροφορίες δε, αναφέρουν ότι υπάρχει σημαντική αύξηση αγοράς πολυτελών ειδών όπως αυτοκίνητα, χρυσαφικά και άλλα.

Πώς μπορεί να τα εξηγήσει κανείς όλα αυτά; Κι αναρωτιούνται όχι μόνο οι εκτός χώρας, για τις απίστευτες αντοχές μας ως λαός αλλά κι οι πιο σοβαροί κι ενημερωμένοι περί τα οικονομικά, εντός χώρας. Πρόκειται τελικά για αντοχές;

Εμείς που ζούμε και λειτουργούμε σ’ αυτό το κράτος επί δεκαετίες και γνωρίζουμε πώς κρατιέται και συνεχίζει, ξέρουμε πολύ καλά ότι όλο αυτό το μπάχαλο που επικρατεί, δε μας ανησυχεί πλέον διότι απλούστατα μας βολεύει!

Είναι διαπιστωμένο εδώ και χρόνια ότι η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών είναι η βάση πολλών προβλημάτων όπως η φοροδιαφυγή ενώ κι ο τελευταίος παρατηρητής της κατάστασης μπορεί να διατυπώσει ποιες μεταρρυθμίσεις επιβάλλεται να γίνουν ώστε να επέλθει σε ορθή λειτουργία η χώρα. Η άρνηση αποδοχής των προτάσεων όμως κι η εναρμόνιση της κρατικής λειτουργίας με άλλα κράτη που αποδεδειγμένα έχουν πετύχει προς όφελος των πολιτών τους, αποτυπώνει και το μέγεθος της διάβρωσης που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία.

Μάθαμε να λειτουργούμε στο μπάχαλο της γραφειοκρατίας με τα παραθυράκια των νόμων, την έλλειψη τιμωρίας, την μη τήρηση των προβλεπομένων, το χαοτικό των υπηρεσιών και φυσικά της ιδιότυπης παραοικονομίας που κρατούσε την οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες.

Και τώρα, που φτάσαμε πλέον και τυπικά στο μη περαιτέρω, το γεγονός ότι δεν μας καλούν οι εισπρακτικές εταιρίες, δεν μας ενοχλούν οι τράπεζες για τα δάνεια που χρωστάμε, έχουμε άλλοθι να μην καταθέτουμε φορολογικές δηλώσεις και να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στο κράτος, κάθε άλλο παρά μας προβληματίζει. Ίσα ίσα, μας ηρεμεί, μεταθέτοντας γι’ αργότερα όλα όσα μας στερούν χαρά και διάθεση.

Με τέτοια ωριμότητα λοιπόν και με αριστερή κυβέρνηση που τώρα μόλις προσγειώθηκε κοστίζοντάς μας κάποια δις επιπλέον τους τελευταίους μήνες, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα και σαφές μήνυμα που στέλνουμε προς πάσα κατεύθυνση, είναι ότι το μπάχαλο, όχι μόνο δε μας προκαλεί ανασφάλεια αλλά αντίθετα, μας φέρνει μια απόκοσμη ηρεμία και χαλάρωση, άσχετα αν έχουμε κάνει άνω κάτω κάθε πολιτισμένη και ορθά λειτουργούσα ανεπτυγμένη χώρα θεωρώντας ότι μας χρωστάει κιόλας, οικονομική στήριξη, καλλιεργώντας έναν πατριωτισμό που μόνο εμείς κατανοούμε...