Μια από μας …

Υποκριτική έκπληξη και ενστάσεις και αγανάκτηση που πηγάζουν απ’ την αυταρχική, αρχομανή, εκνευριστική και ορθολογίστρια όσο κι εκδικητική και απόλυτη Ζωή, λες κι εμείς οι υπόλοιποι διαφέρουμε…

Τη λειτουργία μιας κυβέρνησης που εν πολλοίς προδιαγράφεται η αποτυχία της ήδη αν κι ελάχιστους μήνες στο τιμόνι της χώρας, σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που τη βιώνουμε σε τούτον τον πολύπαθο τόπο. Το δυστύχημα βέβαια έγκειται στο ότι κανείς μας δεν πιστεύει ότι θα’ ναι κι η τελευταία, οπότε αυτό δίνει ζωή στους «φρέσκους» επικίνδυνους.

Εκείνο που ζούμε πρώτη φορά μ’ αυτούς τους απίθανους που καταλήξαμε να εκλέξουμε ως αποπροσανατολισμένο κοπάδι, είναι η ένταξη στην καθημερινή δημόσια ζωή, ατόμων που δε χρειάζεται ειδικός για να διαπιστώσει ότι πάσχουν και μάλιστα σε προχωρημένα στάδια, από διάφορες μανίες που όταν τις παρατηρούμε σε απλούς ανθρώπους γύρω μας, τους κοροϊδεύουμε ή τέλος δεν τους υπολογίζουμε όσο θα ‘πρεπε.

Έχουμε λοιπόν μέλη της κυβέρνησης που χαρακτηρίζονται άνετα ως γραφικοί, καθ’ ομολογίαν τους άσχετους με το αντικείμενο που καλούνται να διαχειριστούν, περισσότερο χαρούμενους απ΄ ό,τι επιβάλλει η κατάσταση, εμφανώς ελλειμματικούς σε προσόντα για τα καθήκοντα που τους ανατέθηκαν κι άλλα πολλά! Θα πει βέβαια κάποιος, σιγά την πρωτοτυπία! Σωστά!

Η πρωτοτυπία προέρχεται από άτομα που ξεχειλίζουν από αρχομανία, αυταρχικότητα, φασιστοειδή συμπεριφορά, εκδικητικό μένος, υπεροψία αλλά και ναρκισσισμό, δημοσιολαγνία, λατρεία του μικροφώνου, μανία πρόκλησης των υπολοίπων. Και φυσικά, στο μυαλό όλων μας έρχονται απευθείας πλέον, δυο άτομα, με το άκουσμα αυτών των χαρακτηριστικών.

Όσον ν’ αφορά τον έναν, έχει πλέον τόσο πολύ διασυρθεί κι έχει ξεκινήσει η περιθωριοποίησή του απ’ τους υπόλοιπους οπότε είναι εκ του περισσού πλέον να επαναλαμβάνουμε τα όσα ήδη, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν διαπιστωθεί και δημοσιεύονται. Η άλλη όμως, η λατρεμένη μας Πρόεδρος, που δεν περνά μέρα να μην απολαμβάνει τη θέση που της χαρίστηκε προφανώς για να ικανοποιήσει το εκδικητικό μένος της κατά όσων είχαν προσπαθήσει να τη βάλουν στη θέση της στο παρελθόν, που δεν αφήνει ούτε μέρα να μην τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της έστω και για τους λάθος λόγους…

Η Ζωή μας που έδωσε άλλη έννοια στον όρο ‘γυναίκα με εξουσία’ κάνοντας το πανελλήνιο ν’ αναρωτιέται αν όντως υπάρχει ο ήρωας εκείνος που είδαμε σε μια εκκλησία να νυμφεύεται και μόνο το γεγονός ότι είναι ναυτικός, του δίνει ελαφρυντικό για την κίνηση… Η ‘αριστερή’ εκλεγμένη που αποδεικνύει ότι τελικά τα δυο άκρα στην πολιτική όντως συναντιούνται σε φασιστοειδείς συμπεριφορές και λειτουργία εκλεγμένων…

Αυτή λοιπόν, ελάχιστοι Έλληνες μπορούν να τη στοχοποιήσουν τελικά αφού ανήκει στην πλειοψηφία των συμπατριωτών της με τα ίδια χαρακτηριστικά. Αυτή η αρχομανία, η απόλυτη θέση ότι τα ξέρει όλα, ότι μπορεί να κρίνει τους πάντες, ότι δεν έχει δίκιο κανείς άλλος, ότι κατέχει τη μια και μόνη αλήθεια, ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν, ότι δεν χειραγωγείται ενώ σούρνεται πίσω από ανθρώπους που τον σέρνουν απ’ τη μύτη, ότι όλοι του χρωστάνε, ότι είναι ο πιο όμορφος, έξυπνος και γνώστης κι ότι τέλος αδικείται ενώ αδικεί τους πάντες γύρω του, απλώς είναι ο νέος μέσος Έλληνας.

Είναι αυτός που θεωρεί ότι η παραδοχή δημοσίως ενός ελαττώματος, επιτρέπει την καλλιέργεια άλλων δέκα από πίσω, που φυσικά δε βρίσκει λόγο να διορθώσει. Αυτός που θεωρεί ότι μπορεί να φέρεται φασιστοειδώς αλλά δε δέχεται κανένας να του επιβάλλει κάτι, έστω κι αν πρόκειται για διόρθωση λάθους ή για το καλό του.

Όχι λοιπόν, δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε τη Ζωή! Είναι μια από μας, ο καθρέφτης πολλών εξ ημών και μάλιστα αποτελεί το νέο μεταλλαγμένο πρόσωπο του νεοέλληνα όπως το κατάντησαν τα τελευταία χρόνια της κρίσης.

Απόδειξη αυτής της άποψης, αυτό που αισθανόμαστε όλοι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αφού θεωρούμε ότι ίσως έχουν γραφτεί για μας… για τον καθένα από μας…