Κοκτέιλ θανάτου: κυβερνητική ανικανότητα - αντιπολιτευτική ανυπαρξία…

Πόσο υπεύθυνοι μπορούν να χαρακτηρισθούν, μια παράταξη που περιμένει ν’ αναγεννηθεί από μια διάλυση που θα τελειώσει τη χώρα, ένα κόμμα που παραιτήθηκε απ’ τη διεκδίκηση της ανανέωσης των στελεχών και των μελών του, ένα κόμμα που αρκείται στο μονοψήφιο ποσοστό του ώστε να διαχειρίζεται τις επιχειρήσεις του κι ένα νεόκοπο κόμμα που απλώς υπάρχει για να υπάρχει, ενώ η χώρα ρημάζει απ’ την ανικανότητα μιας συγκυβέρνησης;

Μια βόλτα στο κέντρο μιας πόλης ή στα περίχωρα μιας περιοχής, μια επίσκεψη σ

ε μαγαζιά ή επιχειρήσεις όποιας περιοχής της χώρας ή ένα πέρασμα ακόμη κι από περιοχές που αναμένουν τουρισμό, αρκεί για να διαπιστώσει μόνος του κάποιος, αυτό που αποτυπώνεται με τους δραματικότερους τόνους παντού. Η χώρα ρήμαξε! Οι κάτοικοί της απογοητευμένοι πλέον, με χαμηλά το κεφάλι, απλώς προσπαθούν να βγάλουν τη μέρα, άντε την εβδομάδα.

Ελπίδα, διάθεση για προσπάθεια, αισιοδοξία, όρεξη για δουλειά, είναι λέξεις κι έννοιες που τείνουν να εκλείψουν απ’ την καθημερινότητά μας. Πολλοί μακροχρόνια άνεργοι, περνώντας τη μέρα τους στους υπολογιστές και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, έχουν γίνει επιθετικοί, άδικοι και ψάχνουν με μανία ‘διαδικτυακά θύματα’ να ξεσπάσουν τα νεύρα τους πάνω τους. Καταστηματάρχες που ανοίγουν και κλείνουν τις επιχειρήσεις τους χωρίς να μπει άνθρωπος κι επαγγελματίες που έχουν μέρες να δουν πελάτη, δεν έχουν πλέον περισσευούμενα ούτε για καφέ ενώ απλώς περιμένουν και την επόμενη ρύθμιση χρεών.

Η έλευση του ταχυδρόμου με τα διάφορα ραβασάκια- λογαριασμούς, αφήνει πλέον αδιάφορο κι εκείνον που κάποτε έλεγε κι ένα πικρό αστείο με την παραλαβή του φακέλου. Όσο για τα σχέδια για διακοπές που παραδοσιακά γινόταν τέτοια εποχή, μόνο ως άκρατη πολυτέλεια για λίγους φαντάζει πλέον ή ως αστείο για πολλά γέλια για τους περισσότερους! Πιο πιθανή είναι μια κουβέντα για ενοικίαση του εξοχικού παρά η επιλογή τόπου για ολιγοήμερη ξεκούραση.

Και μ’ αυτή την καθημερινότητα, έχουμε κάτι γραβατωμένα ή φέροντα σακίδια, άδεια προφανώς, όπως το κεφάλι τους, να πηγαινοέρχονται στα κανάλια και στα διαδικτυακά μέσα παραπληροφόρησης και να περιφέρουν την ανυπαρξία και την ανικανότητά τους! Το μόνο που καταφέρνουν βέβαια είναι να μας εκνευρίζουν ακόμη περισσότερο απ’ όσο αντέχουμε κι αποδεικνύεται, με την παρακολούθηση της ανεκδιήγητης κυβέρνησης και των διάφορων παλιάτσων τηλεανθρώπων που μας φέρνουν στα όρια της παράνοιας πλέον!

Εκεί στη ΝΔ, δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε αποτέλεσμα απ’ την συντριπτική ήττα τους κι εμφανίζονται ως συλλογικά βλαμμένα που πείθονται από έναν εμφανώς αποτυχημένο και δεν ακούγεται ούτε η ανάσα τους! Λες και μισούν τους Έλληνες που τους γύρισαν την πλάτη και περιμένουν την πλήρη καταστροφή για να χαρούν! Καμιά αντίδραση, καμιά αντιπολίτευση, καμιά προσπάθεια ανανέωσης της παράταξης που έφτασε στο κατώτατο απ’ την ώρα της ίδρυσή της, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Στο μικρομάγαζο του ΠΑΣΟΚ, αντί να ψάξουν για νέα στελέχη, νέα μέλη, ώστε να επανακάμψει ο χώρος τους και ν’ απαρνηθούν τελείως κλέφτες και διάφορους που ακόμη κυκλοφορούν ελεύθεροι, εξαφανίστηκαν δηλώνοντας προφανώς την ενοχή της συγκάλυψης… Το ΚΚΕ απλώς υπάρχει, χωρίς ιδεολογικό στήριγμα πλέον, γνωστό αυτό και μόνο με κάτι γραφικές βουλευτίνες να περιφέρουν τα νεύρα τους και φυσικά τη διαχείριση των επιχειρήσεων που τους κρατάει ενωμένους… Για το ΠΟΤΑΜΙ, τι να πει κανείς; Μπορεί να θέλει αλλά δε μπορεί…

Και πανηγυρίζει το ‘τίποτα’ της συγκυβέρνησης που διαλύει ό,τι έμεινε στη χώρα, με τις εμμονές ανεκδιήγητων στελεχών και παλιάτσων πολιτικών που ζουν τ’ όνειρό τους παίζοντας με τα μηχανοκίνητα παιχνιδάκια του υπουργείου – ανταμοιβή στη στήριξη του πρώτου…, επειδή εμφανίζονται οι αγανακτισμένοι ερωτώντες ψηφοφόροι, συγκεκριμένες ερωτήσεις, να στηρίζουν το συνονθύλευμα της ασχετοσύνης και της ανικανότητας.