Γουστάρουμε ανειδίκευτους … !

Κάποτε μιλούσαμε για χαρισματικούς πολιτικούς, μετά μιλούσαμε για πολιτικούς με γενική μόρφωση και πλέον, όλος ο υπόλοιπος κόσμος μιλάει και κυβερνάται από πολιτικούς που έχουν σπουδάσει σχετικά αντικείμενα σε ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα ή έχουν θητεύσει σε θέσεις ευθύνης πριν κυβερνήσουν… Αλλού αυτά, όχι στο Ελλαδιστάν…

Κοινή ομολογία είναι ότι έχει προχωρήσει πολύ ο κόσμος απ’ την εποχή που απλώς φώναζαν οι πρόγονοι με άναρθρες κραυγές, για να δείξουν ποιον δέχονται ως αρχηγό. Μόνο που, κάποιοι έχουν κάνει τεράστια βήματα στη διακυβέρνηση των χωρών τους και στις απαιτήσεις που έχουν απ’ τους πολιτικούς τους ενώ κάποιοι άλλοι πισωγυρνούν συνεχώς με τραγικά αποτελέσματα!

Οι απλές ερωτήσεις που μπορεί ν’ απασχολούν σύγχρονους, νοήμονες ψηφοφόρους που προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τους καλύτερους να διαχειριστούν τα κοινά τους συμφέροντα, αφορούν στην εμπειρία των εκλεγμένων στη διαχείριση θεμάτων αλλά και στην εμπειρία τόσο σε επίπεδο μόρφωσης όσο και πραγματικής ενασχόλησης.

Ένας γιατρός π.χ., μπορεί να γνωρίζει τα προβλήματα στο χώρο της υγείας μιας χώρας αλλά δεν είναι σίγουρο ότι έχει διπλωματικές ικανότητες ή γνώσεις. Ένας δικηγόρος, μπορεί να γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά το νομικό πλαίσιο μιας χώρας αλλά αυτό δεν τον καθιστά ικανό στη διαχείριση οικονομικών. Ένας δημοσιογράφος, μπορεί να γνωρίζει τον κόσμο τον μέσων ενημέρωσης αλλά δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει να διαπραγματεύεται. Και πάει λέγοντας.

Τι έκαναν λοιπόν στο εξωτερικό; Σοβαροί κι ενημερωμένοι ψηφοφόροι, προτιμούν πλέον ν’ αναδεικνύουν πολιτικούς, ανθρώπους που έχουν σπουδάσει την πολιτική, έχουν μάθει διπλωματία, έχουν εντρυφήσει στην οικονομική ιστορία της παγκόσμιας κοινότητας και φυσικά, πριν αναλάβει υψηλές θέσεις ευθύνης σε μια κυβέρνηση, έχει δοκιμαστεί σε λιγότερο σημαντικές ή απαιτητικές θέσεις.

 Έφτασαν λοιπόν να διοικούνται τα κράτη από ειδικούς που έχουν λειτουργήσει κι ως επιτυχημένοι σύμβουλοι παλαιότερων κυβερνώντων κι όχι απλώς ως κρατικοδίαιτοι δημοσιοσχετίστες… Παρακολουθούμε λοιπόν, στην ηγεσία της Ευρώπης, των ΗΠΑ κι άλλων κρατών, ομόσπονδων ή μη, προσωπικότητες με περγαμηνές, σπουδές κι εμπειρία, να φτάνουν στα ύπατα αξιώματα. Κι ανάμεσα σ’ αυτούς, υπάρχουν πάντα κι οι χαρισματικοί που πείθουν με την πορεία τους κι εκλέγονται απ’ τους συμπολίτες τους, έχοντας μια άντε δυο ευκαιρίες για λάθη, όχι παραπάνω όμως!

Όλα αυτά όμως, είναι αστεία μάλλον για της Ελλάδα και τους ελληνάρες κατοίκους της! Εμείς ψηφίζουμε όπως γουστάρουμε και γουστάρουμε όπως μας τα λένε οι ειδήσεις των 8 ή απλώς εκείνοι που φροντίζουν ν’ ακούμε συνέχεια ένα όνομα και να βλέπουμε μια φάτσα! Σιγά μην κοιτάξουμε σπουδές και πορεία εκείνων που ψηφίζουμε!

Έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο με τρόπο που εκείνος ξέρει και δεν έχει ιδέα απ’ την ελεύθερη αγορά, ε, και; Καλός θα ναι, ρίξ’ του μια ψήφο. Βγαίνει συνέχεια στα τηλεοπτικά παράθυρα αλλά δεν έχουμε πολυκαταλάβει τι λέει, ε, και; Ρίξ’ του μια ψήφο, αφού δεν καταλαβαίνουμε καλά θα τα λέει. Είναι δικηγόρος αλλά δεν έχει εκλεγεί ούτε διαχειριστής στην οικοδομή του, ε, και; Δώσ’ του μια κυβερνητική θέση να μάθει ο άνθρωπος!

Μιλάει συνεχώς για οικονομικά που κανείς όμως δεν αποδέχεται… Ε, και; Τον ξέρει πολύς κόσμος, βάλ’ του σταυρό να δούμε τι θα κάνει! Φωνάζει στη βουλή και κάνει θόρυβο χωρίς ν’ ακούμε τι λέει! Ε, και; Δώσ’ της μια ψήφο να γίνει Πρόεδρος να φωνάζει από μικροφώνου! Πουλάει βιβλία και ξέρει να μιλάει στην τηλεόραση φωνάζοντας. Ε, και; Δώσ’ του μια ψήφο να γίνει υπουργός υγείας!

Κι αφού ψηφίσουμε μ’ αυτά τα κριτήρια, βγαίνουμε και φωνάζουμε ότι μας κυνηγάει η υφήλιος επειδή της χρωστάμε και δεν πληρώνουμε! Και να σκεφτεί κανείς ότι στείλαμε έναν πρόεδρο σχολικού οργάνου, μηχανικό σε ειδίκευση, βουλευτή σε υψηλότερη θέση που κατείχε, που έγινε πρόεδρος του κόμματος ελλείψει άλλου διατεθειμένου,  να Πρωθυπουργεύσει, επιλέγοντας συνεργάτες ενώ δεν είχε καν κάνει πρόσληψη υπαλλήλου στο γραφείο του! Κι επέλεξε απ’ αυτούς που στείλαμε…

Και τώρα οι απόφοιτοι πολιτικών επιστημών, οικονομολόγοι, εκπαιδευμένοι να κυβερνούν και να ‘διπλωματούν’, που τους χρωστάμε ένα σκασμό ευρώ, μας γυρνάνε την πλάτη. Γιατί άραγε…;