Τελικά, ποιος δουλεύει σήμερα…;

Είναι σημαντική η ανεργία στη χώρα κι όντως δεν υπάρχουν οι δουλειές που ίσως είχαμε συνηθίσει να κάνουμε. Μήπως όμως δεν ψάχνουμε όσο πρέπει τελικά ή απλώς επιλέγουμε με υψηλά στάνταρντς ως καλομαθημένοι αφού υπάρχει «λίπος» και… συντάξεις γονιών;

Μια συζήτηση με Έλληνες παραγωγικής ηλικίας, με οικογένεια και παιδάκια, μπορεί να είναι περισσότερο διαφωτιστική από κάθε έρευνα και τηλεοπτική δημοσκόπηση. Γιατί, όταν ακούς ότι στον κοινωνικό κύκλο των σημερινών 40άρηδων, οι περισσότεροι δεν εργάζονται πλέον κι ασχολούνται με τα παιδιά και το σχολείο τους ενώ αποδεικνύεται ότι μάλλον είναι ηρεμιστικός ο καφές παρά φέρνει εκνευρισμό και διάθεση για ενεργοποίηση… απλώς αναρωτιέσαι, ποιος δουλεύει σ’ αυτή τη χώρα τελικά;

Συνταξιούχοι στα 50 που διεκδικούν να μην περικοπούν οι συντάξεις, άνεργοι νέοι που παραπονιούνται ότι δεν υπάρχουν εργασίες ανάλογες με τις σπουδές τους για την απόκτηση εμπειρίας και πλέον και 40ρηδες που έπαψαν, απλώς να ψάχνουν δουλειά δηλώνοντας άνεργοι χωρίς καμιά ενοχή πλέον αφού φρόντισε να τους απενοχοποιήσει το σύστημα!

Και πώς ζουν όλοι αυτοί; Κάτι τα υπόλοιπα απ’ τα χωραφάκια που πουλήθηκαν κάτι απ’ το εφάπαξ του τελευταίου που βγήκε στη σύνταξη, κάτι ο μπαμπάς κι ο πεθερός που δίνουν από κανένα 100άρικο, τη βγάζουν τελικά. Κι όπως διαπιστώνεται, μάλλον τη βγάζουν και μια χαρά κι όχι τόσο σπαρτιάτικα όσο θέλουν να λένε…

Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δουλειές πλέον και ειδικά αν δεν αποφασίσει κάποιος να κάνει και κάποια έκπτωση όσον αφορά σπουδές και ειδίκευση, είναι όντως ένα θέμα και φυσικά μια αιτία για την κατάσταση όπως περιγράφεται. Η μεγάλη και δύσκολη ερώτηση όμως είναι, ποιος θα δουλέψει, ποιος θα παράξει σ’ αυτή τη χώρα, ώστε να βγει απ’ τα δύσκολα;

Πώς θα πάει μπροστά ο τόπος όταν οι 40άρηδες του έχουν βολευτεί με τη σύνταξη των προηγούμενων γενιών; Πώς θα φτάσει να πάρει σύνταξη η σημερινή παραγωγική γενιά, όταν δεν εισφέρει στο ασφαλιστικό σύστημα και τι θα γίνει όταν οι σημερινοί συνταξιούχοι «φύγουν» όπως είναι η φυσιολογική εξέλιξη της ζωής;

Και να τα καταφέρει η ανάπτυξη και να μας έρθει επιτέλους σ ‘ αυτή τη χώρα, οι σημερινοί παραγωγικοί Έλληνες, θα έχουν γεράσει ή θα έχουν μάθει στο αραλίκι και θα κληθούν να τους ταΐζουν οι επόμενες γενιές. Ποιες γενιές; Αυτές που θα έχουν ανατρέξει στο εξωτερικό να βρουν δουλειά και να στήσουν τη ζωή τους;

Τα γεμάτα καφέ κι η συνήθης φράση «ψάχνω αλλά δε βρίσκω δουλειά» που συνοδεύεται απ’ την πιο συνήθεις ακόμη φράσεις που περιλαμβάνουν λέξεις όπως «μαγκιά», «υποχρεωμένοι Ευρωπαίοι», «τσαμπουκάς Πρωθυπουργός» κι άλλα γελοία του τύπου «δεν έχουν επιλογή παρά να μας δανείζουν», θα πρέπει επιτέλους κάποτε να σταματήσουν και να πιάσουμε δουλειά όλοι.

Εκείνος που πράγματι έχει ανάγκη από δουλειά κι είναι διατεθειμένος να βγάζει κάποια χρήματα κι όχι να παρασιτεί, έστω κι εποχικά, θα βρει δουλειά. Κι εκ περιτροπής, μπορούμε όλοι να δουλέψουμε σε διάφορους τομείς που προσφέρουν ευκαιρίες. Και φυσικά δεν υπονοείται ότι δεν υπάρχει τεράστια ανεργία στη χώρα αλλά μάλλον καλομάθαμε κι εμείς στα έτοιμα, θεωρώντας όλοι ότι είμαστε τα τέρατα της εξειδίκευσης που δε βρίσκουν κάτι ανάλογο του επιπέδου τους!

Το «λίπος» τελειώνει κάποια στιγμή κι οι παππούδες μεγαλώνουν… Αν συνεχίσουμε τους καφέδες, τελειώνει κι η χώρα, αργά αλλά σταθερά… κι εμείς απλώς θα την παρακολουθούμε να πεθαίνει…