Σύντομο ανέκδοτο: ο αυτοκράτορας του 4,5%…!

Είχαμε την αφέλεια, τελικά όπως αποδεικνύεται, να πιστεύουμε ότι με την αποκαθήλωση του ‘Μέγα Βεζίρη’, θα ησυχάζαμε τέλος πάντων κι απ’ τους συνεργάτες του! Εκείνους που θα μείνουν στην ιστορία ως οι πιο λάθος και «λίγοι» άνθρωποι, στις λάθος θέσεις την χειρότερη εποχή για τη χώρα!

Απολαύσαμε όλοι τις ανύπαρκτες ικανότητές τους κι ανακαλύψαμε με τον πιο οδυνηρό τρόπο, ότι τα κριτήρια επιλογής τους απ’ τον Μέγα, ήταν κάθε άλλο παρά οι ικανότητες ν’ ανταπεξέλθουν στα δύσκολα καθήκοντα που τους επεφύλασσε η απροσδόκητη όσο κι αλλοπρόσαλλη επιλογή του ελληνικού λαού που τους έκανε κυβέρνηση! Ποιος ξεχνάει τις απολύτως λανθασμένες κινήσεις στις περισσότερες περιπτώσεις που κλήθηκαν να δώσουν λύσεις, οι περισσότεροι συνεργάτες του κι ειδικά οι περίφημες «προσωπικές επιλογές του»!

Τους παρουσίαζε με καμάρι κι όπως διαπιστώσαμε όλοι τελικά, εκείνη η διαφαινόμενη ως σεμνότητα και συστολή που εμφάνιζαν κάποιοι εκ των συνεργατών, ήταν απλώς τρόμος μπροστά στη διαπίστωση ότι όσο πιο σύντομα και γρήγορα ανέβαιναν, τόσο πιο πολλά θα τους ζητούνταν! Κι έτσι κι έγινε! Κι απεδείχθη αυτό που φοβόταν όλοι τους! Δεν μπορούσαν! Ήταν πολύ γι’ αυτούς! Αν ήταν όμως μόνο δικό τους το πρόβλημα, δεν θα μας έπεφτε και λόγος. Το κακό είναι ότι τα λάθη και την ανικανότητά τους την πληρώνουμε όλοι μας τώρα!

Κι αντί να λουφάξουν και να προσπαθήσουν να ξεχαστούν τέλος πάντων απ’ τον κόσμο, μήπως και στη λήθη, προκύψει και κάποια συγχώρεση κάποια στιγμή, «τρώγονται» μεταξύ τους και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα ενώ ο εσωτερικός «πόλεμος» βγάζει τέτοια δυσοσμία που δεν την αντέχουν ούτε κι εκείνοι που ευεργετήθηκαν απ’ το κόμμα τους!  

Κι όταν βγαίνει ένας κολλητός του Βεζίρη που απλώς κληρονόμησε την καρέκλα αφού λόγω επιθέτου ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος ενώ όλοι ήξεραν την ανικανότητα που «κραύγαζε» απ’ τις θέσεις που είχε αναλάβει ελέω μπαμπά…, να μιλάει για αυτοκράτορες του 4,5% που κατάντησε το κόμμα, μόνο γέλιο και μάλιστα δυνατό προκύπτει!

Αν είχαν επιδείξει λιγότερη ανικανότητα να διαπραγματευτούν και να διαχειριστούν όσα τους εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός, ίσως να έμενε και διάθεση για περισσότερο γέλιο… Δυστυχώς ο λαός είναι τόσο εξουθενωμένος απ’ τ’ αποτελέσματα των επιλογών εκείνου του περίφημου μπουλουκιού που μάζεψε σε γυμναστήρια και φιλικά νησιώτικα σπίτια ο Μέγας…, που δεν έχει διάθεση για γέλια. Όσο κι αν προσπαθούν, περιοδικά ευτυχώς, κάποιοι εκ των συνεργατών, να προσφέρουν αυτή την κοινωνική υπηρεσία…

Η ανικανότητα είναι ένα θέμα που όμως τελικά, δε φταίει εκείνος που την επιδεικνύει όταν αποδεικνύεται «λίγος» για κάποια καθήκοντα, έχει την ευθύνη κι εκείνος που του τα ανέθεσε. Η πρόκληση όμως και το ασύστολο θράσος εκείνων που τόσο βαθιά πλήγωσαν κι απογοήτευσαν έναν ολόκληρο λαό και πάνω απ’ όλους εκείνους που τους εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους για να διαχειριστούν τα κοινά συμφέροντα στην πιο κρίσιμη στιγμή της νεώτερης ιστορίας της χώρας, βαραίνουν τον καθένα χωριστά! Έχουν ήδη αργήσει ν’ αποδείξουν ότι οι χαρακτήρες τους είναι διαφορετικοί απ’ αυτό που διαπίστωσαν όλοι, όταν ξαφνικά βρέθηκαν στα φώτα της δημοσιότητας που απόλαυσαν δεόντως… Έστω κι αργά, ας σταματήσουν επιτέλους να προκαλούν! Αυτό είναι το μόνο κοινωνικό έργο που μπορούν να προσφέρουν… έστω κι αν δεν υπάρχει περίπτωση να πατσίσουν ποτέ το κακό που έκαναν στη χώρα…