Υπόδειγμα καπιταλιστή, με ‘αριστερή σκέψη’…

Κι αν δεν ενοχλούν τα δεκάδες ακίνητα που κρύβουν έναν άριστο οπαδό του καπιταλισμού όσον αφορά τις επενδύσεις, πόσο πρέπει να ενοχλεί η μέθοδος πλουτισμού του μοντέλου: δηλώνω αριστερός για ν’ αμείβομαι καπιταλιστικά…;

Μεγάλο και δύσκολο στην απάντησή του το ερώτημα: τι να κάνουν τα χρήματα που κερδίζουν απ’ τον καπιταλιστικό τρόπο λειτουργίας ενός κράτους, οι αριστεροί πολιτικοί που εκλέγονται με θέσεις αντίθετες αυτών που τελικά μετέχουν κερδίζοντας;  

Διότι, έτσι όπως ανακατευθήκαμε και μπερδευτήκαμε και ήρθαν τα πάνω - κάτω και τα μέσα - έξω όπως έλεγαν οι γιαγιάδες μας, φτάσαμε να μας κυβερνούν εκείνοι που ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους το πίστευαν ενώ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την πολιτική αξιόλογα μέλη των κοινωνιών που θα μπορούσαν να προσφέρουν τα μέγιστα!

Και τέλος πάντων, όταν ένας γόνος εφοπλιστικών ή άλλων οικονομικά δυνατών οικογενειών, αποφασίζει να ενταχθεί στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, μπορεί κάποιος να το δικαιολογήσει με διάφορους τρόπους. Το ίδιο κι όταν εμφανισθεί να πείθει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων ένας επιτυχημένος τηλεαστέρας, ηθοποιός ή άλλης ειδικότητας ‘φίρμα’ που επίσης έχει λύσει το οικονομικό του πρόβλημα.

Όταν όμως, ένας απλός άνθρωπος της καθημερινότητας, λιγότερο από μεσοαστός, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις αριστερές πεποιθήσεις περί νομής των κερδών και του περισσεύματος και άλλα τινά που πρεσβεύει η ‘αριστερή αντίληψη περί διακυβέρνησης’ φτάνει στα ύπατα αξιώματα ή στις πλέον καλοπληρωμένες εκλόγιμες θέσεις, το λιγότερο που περιμένει κανείς, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν τουλάχιστον, περίμενε κανείς, είναι να μοιράσει, τουλάχιστον, το περίσσευμά του, στους λιγότερο τυχερούς.

Δεν το είδαμε φυσικά να συμβαίνει σε κάποια απ’ τις ευρωπαϊκές, τουλάχιστον, χώρες που έστω ‘ξώφαλτσα’, έστω για λίγο, έστω με συγκυβερνήσεις μορφωμάτων, βρέθηκαν στην εξουσία τέτοιου τύπου αριστεροί. Καμιά έκπληξη βέβαια αφού κανείς δεν περιμένει τέτοιον αλτρουισμό, ειδικά σε τάξεις ανθρώπων που ούτε τολμούσαν να ονειρευτούν ότι θα κυβερνήσουν κάτι μεγαλύτερο από μια κομματική ομάδα.

Αντιθέτως, απολαύσαμε αριστερούς πολυλογάδες, φωνακλάδες, όσο ήταν σε χαμηλά ποσοστά αντιπολίτευσης, να εγκλιματίζονται στα ύπατα αξιώματα με ιδιαίτερη ευκολία και μάλιστα να διαχειρίζονται με άκρατα καπιταλιστικό τρόπο, το μεγάλο και σημαντικό περίσσευμά τους.

Αναρωτιέται κανείς, πόση δύναμη να έχει τελικά αυτός ο ‘κακός καπιταλισμός’ που σπρώχνει σε κέρδος και διαχείριση με σκοπό το όφελος ώστε να ΄διαβρώνει’ καθαρούς αριστερούς που έλιωσαν παπούτσια στα πεζοδρόμια της διεκδίκησης σοσιαλιστικής νομής και κομμουνιστικής διακυβέρνησης;

Πόση δύναμη έχει επιτέλους η φιλελεύθερη Ευρώπη που καταστρέφει τα αγνά αριστερά παιδιά που στέλνουμε ως εκπροσώπους μας και τα πείθει να φέρονται ως γνήσια τέκνα άκρατου καπιταλισμού, με επενδύσεις σε τομείς που χαρακτηρίζουν μόνο φιλελεύθερα κράτη;

Η εύκολη και πρόχειρη ρήση ‘δε μας ενδιαφέρει το κάνει καθείς στο πορτοφόλι του’ φυσικά δεν ισχύει για τους κυβερνήτες και τους εκπροσώπους ενός λαού! Ούτε φυσικά μπορεί να λειτουργήσει ως ‘κολυμβήθρα του Σιλωάμ’ για τους αριστερούς, η προκλητική διαχείριση κάποιων γιαλαντζί σοσιαλιστάδων  που επικράτησαν επί δεκαετίες στην πολιτική ζωή του τόπου με άδοξο ωστόσο, τέλος.

Κι αν όλα τα παραπάνω απλώς μας πλήγωσαν ή μας εκνεύρισαν, εκείνο που μας υποτιμά τόσο ως νοήμονες ψηφοφόρους όσο κι ως πολίτες με αξιακό κώδικα, όσοι διαθέτουν τέλος πάντων, είναι η προκλητική προσπάθεια εμπαιγμού με την άγαρμπη υπενθύμιση μιας απ’ τις πολλές αρχές της αριστερής αντίληψης, που αναφέρεται στην ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων, απ’ τους έχοντες υπερβολικό κέρδος!

Πόση πρόκληση ενέχει η αντίδραση ΄το δίνω επειδή με πιάσατε να το έχω’! Πόσο θυμό προκαλεί η θέση ‘σιωπούσα μην το καταλάβετε και τώρα το μοιράζομαι για να μ’ αφήσετε να συνεχίζω να το κάνω’!

Ο λαός το λέει ‘δούλεμα’ κι είναι απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα! Η Μ. Θάτσερ είχε αναφέρει σοφά: ‘ο σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώσουν τα λεφτά των άλλων’. Ενώ η κατάρρευση της ΕΣΣΔ έχει αποδείξει ότι τόσα χρόνια μετά, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί το μοίρασμα των συσσωρευμένων από λαούς που ήταν ίσοι προς τα κάτω με απαγόρευση την βελτίωση συνθηκών ζωής τους και πρόοδο.

Φαντάζει περιττό ν’ αναφέρεται κανείς αναλυτικά σε τέτοια παραδείγματα πλέον αφού έγιναν τόσα πολλά που έχει ξεχαστεί ‘τι πρέπει να γίνεται’ κι απλώς παρακολουθούμε τι γίνεται, με τέκνα κομμουνιστών ηγετών να σκορπούν προκλητικά εκατομμύρια σε χλιδάτη κι ανέμελη ζωή ενώ συγγενικά τους πρόσωπα βρίσκονται ξαφνικά με τεράστιες περιουσίες απ’ το πουθενά!

Απογοήτευση, θλίψη, θυμός, αποστροφή, αηδία, τα συναισθήματα που προκαλούνται απ’ την παρακολούθηση τέτοιων κινήσεων που φυσικά οι πρωταγωνιστές τους, μόνο να ζητήσουν συγγνώμη ταπεινά όπως θα έπρεπε δεν προτίθενται να κάνουν αλλά αντιθέτως ευθαρσώς προκαλούν περισσότερο και σαφώς βασίζονται στη λήθη που τόσο εύκολη έχουμε και τόσο γρήγορα υιοθετούμε!

Η ηθική στην πολιτικής και των εκφραστών της σε μια χώρα, είναι επακόλουθο της ηθικής των πολιτών της κι η ηθική των πολιτικών της είναι καθρέφτης των ψηφοφόρων τους. Η επαναλαμβανόμενη υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών, απλώς αποδεικνύει την κατάπτωσή της και την έλλειψη του αξιακού κώδικα που στην περίπτωσή μας μάλλον τείνει να καταργηθεί εντελώς…

Και το μέλλον, αόρατον…