Η ‘αγελοποίηση’ της άγνοιας…

Αποτελεί επιλογή πλέον να ‘τελείς εν εγνοία’ αφού όλες οι πληροφορίες είναι εκεί κι απλώς περιμένουν να ενδιαφερθείς για να τις λάβεις αντί να δέχεσαι ό,τι επιλέγουν να σου ‘σερβίρουν’ άλλοι…

Κατά σύμπτωση, αφού εδώ και χρόνια αποτελεί τη μοναδική περίπτωση να παρακολουθήσουμε τηλεόραση κάποιοι, ευτυχώς αρκετοί ακόμη, όποιος τύχει να ακούσει απλώς, όχι να παρακολουθήσει επισταμένως, τις ειδήσεις και τα αναπαραγόμενα ως πληροφορίες προς γνώση των τηλεθεατών, θα κατανοήσει απόλυτα κι αμέσως, τι σημαίνει ‘αγελοποίηση’.

Αδόκιμος ο όρος μάλλον αποτελεί μια από κείνες τις αρκετές, δυστυχώς, περιπτώσεις εννοιών που αναγκαστικά φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να επινοήσουμε ώστε να εκφράσουμε κάτι που δεν είχε παραστεί ανάγκη να εκφραστεί έτσι ακριβώς, μέχρι σήμερα.

Αγέλη λοιπόν, ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας τι σημαίνει κι ότι τη συναντάμε στη φύση θέλοντας να περιγράψουμε την οικογένεια με δεσμούς αίματος που έχουν τα μέλη μιας ομάδας. Αυτό το διάστημα το χρησιμοποιήσαμε πολύ λόγω της ανάγκης να εκφράσουμε ένα απ’ τα χαρακτηριστικά που μας είναι χρήσιμα κι αφορά στην μετάδοση ασθενειών μεταξύ των μελών μιας αγέλης και τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει.

Ωστόσο, η αγέλη χαρακτηρίζεται κι απ’ το γεγονός ότι υπάρχει ένας αρχηγός που προηγείται και τα  μέλη της ακολουθούν χωρίς δικαίωμα αντίρρησης ή αμφισβήτησης των αποφάσεων του αρχηγού αφού κάτι τέτοιο οδηγεί σε ρήξη για την επικράτηση του δυνατότερου.

Μόνο που στην εποχή που η πληροφόρηση διακινείται με ταχύτητες ασύλληπτες και οι πηγές της είναι αμέτρητες πλέον, μόνο δυο περιπτώσεις υπάρχουν ως εναλλακτικές για να αγελοποιηθεί κάποιος: είτε να μη θέλει να μάθει λεπτομέρειες για κάτι που τον ενδιαφέρει είτε επειδή ηθελημένα επιλέγει τις πηγές που ικανοποιούν τα όσα θέλει να πιστεύει, αδιαφορώντας για την αλήθεια ή την πραγματικότητα των γεγονότων.

Δημιουργούνται λοιπόν συνεχών ομάδες- αγέλες, που τα μέλη τους επιλέγουν ν’ αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, αδιαφορώντας για την αλήθεια ή τις νέες πληροφορίες που προκύπτουν, διαψεύδοντας τα όποια επιχειρήματα χρησιμοποιούσαν και τους οδηγούσαν στα λανθασμένα συμπεράσματα που βολεύει να αναμασούν.

Βγαίνει κάποιος λοιπόν και διαχέει στο διαδίκτυο μια είδηση, μια άποψη, μια θεώρηση, μια πληροφορία τέλος πάντων, που δεν έχει καμιά αληθινή βάση και καμιά τεκμηριωμένη θέση αλλά βολεύει πολύ ως εύκολη απάντηση σε δύσκολες ερωτήσεις που απαιτούν δύσκολες απαντήσεις. Τρέχουν λοιπόν τα γίδια πίσω απ’ την άποψη, μασάνε ό,τι τους σερβίρει ο αρχηγός και μάλιστα πείθονται και τόσο πολύ που αναπτύσσουν και δικά τους, άσχετα επιχειρήματα που θέλουν να προβάλουν κιόλας!

Η αλήθεια, η πραγματικότητα, η λύση που μπορεί να φέρει αποτελέσματα, δεν ενδιαφέρει και πολλούς στις μέρες μας. Όλο και περισσότεροι θεωρούν ότι έχουν εντρυφήσει σ’ ένα θέμα και μπορούν να εκφράζουν άποψη επί παντός επιστητού, χωρίς να διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη γνώση ή ακόμη χειρότερα, μια μονοθεματικά λανθασμένη άποψη.

Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η πρωτοφανής υπερηφάνεια της άγνοιας, συνδυάζεται στις μέρες μας με την αγένεια, τον εγωισμό, την προσπάθεια επικράτησης του μέτριου κι εύκολου να επιτευχθεί, την απομυθοποίηση οτιδήποτε άριστου και δύσκολου να προσεγγισθεί και το αποτέλεσμα είναι μια θλιβερή μετριότητα του τίποτα, του κενού, του ανούσιου, του αβάσιμου, του οπισθοδρομικού, του χυδαίου, του αμόρφωτου, του αγράμματου.

Κι όχι μόνο δεν τρέχει να κρυφτεί αυτό το αηδιαστικό αποκύημα, κάνει και θόρυβο, φωνασκεί, προκαλεί, προσπαθεί να επικρατήσει, προσπαθεί να φέρει νέα δεδομένα και να τραβήξει προς τα κάτω, ό,τι καλό, θετικό, άριστο, δε μπορεί να φτάσει! Με την αηδιαστική κενότητά του προσπαθεί να λερώσει οτιδήποτε καθαρό προσπαθεί να εξελιχθεί και να προοδεύσει.  

Το χειρότερο όλων είναι ότι λόγω της αδυναμίας να συρθεί το σοβαρό κι αξιόλογο, στον βούρκο της αγέλης της άγνοιας, μένει κενό που εύκολα καλύπτει το τίποτα και δείχνει να επικρατεί και να εξαπλώνεται.

Η ευθύνη του ατόμου, της μονάδας, του κάθε μέλους της κοινωνικής ομάδας, πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο, όσο εξαπλώνεται η αηδιαστική κενότητα. Η επιλογή καθενός μας για πληροφόρηση, γνώση, διαλεύκανση, έρευνα, ξεκαθάρισμα, φιλτράρισμα όσων ακούγονται και διακινούνται, η προσπάθεια αντικειμενικής προσέγγισης όσων ενδιαφέρει καθέναν, αποτελούν βασικά και πάντως σημαντικότατα κριτήρια ανακοπής της αγελοποίησης της άγνοιας.

Έτσι κι αλλιώς, για να μην ξοδεύουμε άσκοπα το οξυγόνο που αναπνέουμε, επιβάλλεται να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι σε καθημερινή βάση και ν’ αντιστεκόμαστε στα ταπεινά κι άγρια ένστικτα καθώς και στο εύκολο και φθηνό που πάντα δελεάζει περισσότερο απ’ το δύσκολο και πολύτιμο που όμως δίνει και την μεγαλύτερη ικανοποίηση απόκτησης.   

Αλίμονο αν πάψουν να θυμίζουν οι σύγχρονοι φιλόσοφοι ποιοι είναι οι δρόμοι που οδηγούν στην αυτοβελτίωση, αλίμονο αν αγνοήσουμε τις νουθεσίες των αρχαίων φιλοσόφων για την πορεία του ανθρώπου στη ζωή που πρέπει να ζει κι όχι αυτή που αφήνεται να ζήσει!

Τα δείγματα δεν είναι καλά κι οι ενδείξεις οδηγούν σε όχι και τόσο θετικές εξελίξεις αφού η αγελοποίηση από μόνη της οδηγεί αναπόφευκτα σε πλήρη κι εύκολη χειραγώγηση του ανθρώπινου είδους.

Πόσο ευκολότερο θα γίνει όλο αυτό αν το ανθρώπινο είδος αφεθεί στην άγνοια και στην ηθελημένη απομάκρυνση απ’ την εξέλιξη της μονάδας που οδηγεί στην πρόοδο του κοινωνικού συνόλου, που αποτελεί το άκρως αντίθετο της αγέλης…