Μικροψυχία, αχαριστία και άλλα δεινά…

Μεγάλη η ευθύνη έναντι της διαφαινόμενης επικράτησης του περιθωρίου, της αδιαφορίας, της απραξίας, της αχαριστίας, της αμορφωσιάς και του θράσους…

Κι εκεί που λες ότι ως μεσήλιξ πλέον, έχεις δει κι έχεις ζήσει πολλά, ως δημοσιογράφος έχεις ακούσει κι έχεις απομυθοποιήσει ακόμη περισσότερα κι ως ελεύθερη επαγγελματίας έχεις αντιμετωπίσει ων ουκ έστιν αριθμός και θεωρείς ότι ελέγχεις συναισθήματα κι αντιμετωπίζεις λογικά και ψύχραιμα ανθρώπινες αντιδράσεις, ανακαλύπτεις ότι κάποιες ρήσεις σοφών ή υψηλής ευφυίας αρχαίων ή προγενέστερων γενικώς, ισχύουν πέραν πάσης υποψίας για το αντίθετο!

Εκείνο το ‘ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος’ που έρχεται να επιβεβαιώσει την αυστηρή τιμωρία του εγκλήματος της αχαριστίας όπως θεωρούνταν στην αρχαία Αθήνα, πόσο πια μένει ν’ αποδειχθεί αφού σε καθημερινή βάση το διαπιστώνουμε γύρω μας;

Το περί βλακείας που ανέφερε ο Αϊνστάιν: ‘ δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία αν και για το σύμπαν δεν είναι βέβαιος’ που έρχεται να ‘δέσει’ με τόσες άλλες αναφορές φιλοσόφων και σοφών για την ανθρώπινη βλακεία γενικά και ειδικά, φαντάζουν να είναι το φως στην καθημερινότητά μας τελικά.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι όμως ότι η πρόκληση που δεχόμαστε από αχάριστους, ηλίθιους, αδαείς, αδιάφορους, υπάνθρωπους, κομπλεξικούς, αγενείς, ελλειμματικούς, αμόρφωτους, απαίδευτους, ακοινώνητους, κεντρίζει συναισθήματα που μπορεί να έχουμε θάψει μέσα μας μετά από πολλή και σκληρή δουλειά με τον εαυτό μας και τα δικά μας ελαττώματα!

Κι εκεί είναι που όσο ήρεμος, συνειδητοποιημένος, ψύχραιμος, εκπαιδευμένος κι αν είσαι, όσο κι αν έχεις μάθει ν’ αντιμετωπίζεις την βλακεία, την άγνοια, την αχαριστία κι όλα τα συμπαραστατούντα, όλο και κάποιος θα βρεθεί να σε προκαλέσει με το τραγικό επίπεδο αμορφωσιάς που είναι αντιστρόφως ανάλογο του θράσους και της πρόκλησης που θεωρεί, προφανώς, απαραίτητη για να πείσει τον εαυτό του ότι αξίζει το οξυγόνο που καταναλώνει.

Ειδικά με τη δυνατότητα που δίνουν πλέον τα κοινωνικά δίκτυα, να εκφράζεται καθείς, επωνύμως ή κρυβόμενος, όχι λόγω ντροπής αλλά κυρίως λόγω έλλειψης θάρρους της γνώμης, η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί σε επικίνδυνο βαθμό. Όπως έχει πει ο μεγάλος φιλόσοφος- συγγραφέας που ευτυχήσαμε να είμαστε σύγχρονοί του, Ουμπέρτο Έκο που έκανε λόγο για «επίθεση ηλιθίων»: «Εδωσαν δικαίωμα λόγου σε λόχους ηλιθίων οι οποίοι προηγουμένως δεν μιλούσαν παρά σε μπαρ, μετά από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δεν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τους έκοβε την κουβέντα ενώ τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ».

Καταντήσαμε λοιπόν να προκαλούμαστε από διάφορους άσχετους που έχουν γνώμη επί παντός επιστητού χωρίς να έχουν καν διαβάσει κάτι σχετικό μ’ αυτό που απλώς ‘κάτι άκουσαν κάπου’ και θεωρούν ότι έγιναν αυθεντία επί του θέματος!

Παρακολουθούμε δε, μια λυσσαλέα επίθεση κατά οτιδήποτε είναι αποδεδειγμένα άριστο, ολοκληρωμένο, εξειδικευμένο, από ορδές αμόρφωτων, ανειδίκευτων κηφήνων που έχουν ελεύθερο χρόνο να σχολιάζουν οτιδήποτε σοβαρό μπορεί να εμφανισθεί στο διαδίκτυο.

Το χειρότερο όμως είναι ότι λόγω της επίπλαστης κοινωνικοποίησης που προσφέρει το διαδίκτυο και την εύρεση απίθανων υποστηρικτών ό,τι βλακείας εκτεθεί, ηθελημένα ή άθελα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο πιο αμόρφωτος κι άξεστος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο θεωρεί ότι έχει γνώση και δικαίωμα να την περιφέρει κι εκτός πληκτρολογίου.

Κι όταν πρόκειται απλώς για λανθασμένες απόψεις, η ζημιά που γίνεται είναι σαφώς περιορισμένη. Όταν όμως είναι κακόβουλη κι επαναλαμβανόμενη επί σκοπόν, έκφραση αχαριστίας έναντι προσώπων ή τακτικών, που προσφέρουν θετικά στο σύνολο, ασχέτως αντικειμένου, η πρόκληση είναι πέραν των ορίων!

Κλείνονται σπίτι τους οι σοβαροί, περιορίζονται στις εκφράσεις τους οι μορφωμένοι κι επιτρέπουν να πολλαπλασιαστούν και να κάνουν θόρυβο οι κηφήνες, άσχετοι, αμόρφωτοι, αχάριστοι του περιθωρίου και της τεμπελιάς και την απραξίας.

Και πόσο να το αντέξεις όλο αυτό; Πόσο να το παρακολουθείς να εξελίσσεται χωρίς να ξεσπάσεις και να προσπαθήσεις να διακόψεις τη συνέχιση του φαινομένου; Γιατί η αδιαφορία των σοβαρών κι η έλλειψη αντίδρασης, μόνο την επικράτηση του γελοίου και κακεντρεχούς θα επιφέρει!

Είναι σαφές ότι κρίνεται απαραίτητο το φίλτρο σε ό,τι διαβάζουμε, ακούμε, παρακολουθούμε να εξελίσσεται. Ωστόσο, η απουσία αντίδρασης όσων γνωρίζουν κι ενημερώνονται σωστά ή εξειδικεύονται σε διάφορα αντικείμενα, μόνο κακές υπηρεσίες θα προσφέρει αφού όσο κάνει πίσω το καλό, τόσο σπρώχνει το κακό να καλύψει το κενό που δημιουργείται.

Η ευθύνη των έξυπνων, σοβαρών, μορφωμένων, προσεκτικών, είναι πολύ μεγαλύτερη αφού οι υπόλοιποι απλώς δεν ενδιαφέρονται ή ακόμη χειρότερα δεν έχουν αίσθηση της ζημιάς που γίνεται στο παρόν και το μέλλον της κοινωνίας που καλείται να λειτουργήσει με όλο και περισσότερους από δαύτους.

Οι αντοχές ημών των μεσηλίκων έχουν ελαττωθεί σημαντικά μετά από όσα μας έχουν τύχει κιόλας! Ωστόσο η ευθύνη παραμένει και μας βαραίνει κι ίσως εμείς είμαστε κιόλας που επιβάλλεται να στηλιτεύσουμε το γεγονός και να υπενθυμίσουμε τι πρέπει να γίνει πριν επικρατήσει ολοκληρωτικά το περιθώριο της αμορφωσιάς, της αχαριστίας, της αδιαφορίας και της απραξίας και τελειώσουμε αργά αλλά σταθερά ως κοινωνία.

Όπως και να το δούμε βέβαια, στη φάση της αρχής του τέλους έχει ήδη ξεκινήσει…