Όταν
αυξάνεται ο ‘εκτός πολιτικών στρατών’ πληθυσμός, μόνο κίνδυνος για το σύστημα
προκύπτει…
Διαγραφή, λέει, απ’ τον ‘κομματικό στρατό’ ακόμη κι
αν πρόκειται για εξέχον μέλος του στελεχιακού δυναμικού ενός κόμματος εξουσίας,
ανήκον σε ομάδα που εν πολλοίς ελέγχει τις κομματικές διαδικασίες, παρά την
υποτιθέμενη σιγή κι από κάποιους περιθωριοποίηση του αρχηγού της…
Άραγε πόσοι έμειναν που πανικοβάλλονται στη σκέψη
ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στους ίδιους; Πόσοι έμειναν που ‘κρέμονται’
πλέον απ’ τις ορέξεις της κάθε ηγεσίας του κόμματος που υπηρετούν και τρέμουν
στην ιδέα ότι μπορεί να μην περιλαμβάνονται στον πυρήνα των εξελίξεων,
καταθέτοντας όπως έμαθαν, τα πάντα, πιστά, στο σύστημα που τους ανέδειξε και τους
ταϊζει…;
Η καθεστωτική, σχεδόν, λειτουργία του μεγαλύτερου
κόμματος της κυβέρνησης, με το στήσιμο του κομματικού στρατού βάσει όλων των
πεπαλαιωμένων αλλά δοκιμασμένων τακτικών, το μόνο που κατάφερε είναι την
επικαιροποίηση στις νέες συνθήκες, του διπολισμού του πολιτικού συστήματος της χώρας
και των ακολούθων του.
Μόνο που πλέον, οι αρκετοί, ευτυχώς, που έμαθαν απ’
τα βιώματά τους στις κομματικές τους πορείες και πρόλαβαν κι έφυγαν αξιοπρεπώς
απ’ τον κομματικό κουρβανά του παλαιού, άπληστου όσο και υπεροπτικού, απαξιωτικού
για τον λαό και συνεχώς διολισθένοντος πολιτικού σκηνικού της χώρας, δεν έχουν
καμιά ανάγκη τα παραπαίοντα κομματικά σχήματα που μόνο παλαιοκομματικές
τακτικές θυμίζουν αναδύοντας την μπόχα της κατάπτωσης και της θρασύτητας
εκείνων που μόνο συγγνώμη έπρεπε να ζητούν.
Πρόκειται για όσους παραδώσαμε την κομματική μας ταυτότητα,
αρνούμενοι να σκύψουμε το κεφάλι σε εξαρτήσεις και ομάδες που απλώς έψαχναν
ορντινάτζες, με μόνο αντάλλαγμα τη δημοσιότητα και την τοποθέτηση σε κάποιες
θέσεις όπως ακριβώς κατακρίνεται ότι πράττει το σημερινό μόρφωμα που κυβερνά.
Σε όλους εμάς που κάποτε πράγματι πιστέψαμε,
πολεμήσαμε, πονέσαμε, κυνηγηθήκαμε απ’ τον αντίπαλο του δικομματισμού τότε,
άλλαξε η ζωή μας λόγω του σθένους μας να στηρίξουμε τις επιλογές, κάτι διαγραφές
‘να χαμε να λέγαμε’ στελεχών που έστησαν τη ζωή και την ύπαρξή τους στηριζόμενοι
στην κομματική πειθαρχία, δε λένε τίποτα απολύτως!
Σε κάτι, κάποτε ιδεολόγους όπως εμείς, που δίναμε τα
πάντα για την παράταξη μέχρι να έρθει η επόμενη απογοήτευση κι η εξάντληση της υπομονής
μας τελικά, μηδενικό είναι το μήνυμα μιας διαγραφής μέλους μιας ομάδας που
απλώς παρακολουθεί τις εξελίξεις, πιστά προσκολλημένη όμως στη συστημική
λειτουργία του εναπομείναντος κόμματος.
Κι όλα αυτά αποκτούν εξαιρετικά σημαντικότερη αξία
απ’ τη θέση του ακομμάτιστου πολίτη που υποφέρει σήμερα λόγω της απαράδεκτης
νοοτροπίας λειτουργίας των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στον όλεθρο.
Το γεγονός ότι κάποιοι διαβλέψαμε τι έρχεται και
προτιμήσαμε να μείνουμε εκτός, ακριβώς τη στιγμή που θεωρητικά θα ξεκινούσαμε
να δράττουμε τους καρπούς της κομματικής μας πίστης, μας καθιστά τους πλέον
αρμόδιους όσο και δικαιωματικά υποχρεωμένους, να κρίνουμε τη θεατρικότητα των,
άνευ ουσιαστικής στρατηγικής, σπασμωδικών κινήσεων, του τραγελαφικού σημερινού,
πολιτικού συστήματος στη διαλυμένη κι απολύτως παραδομένη χώρα!
Όσο εμείς παλεύουμε να σταθούμε επαγγελματικά,
κοινωνικά και κυρίως αξιακά, χτίζοντας τη νέα χώρα που έχουμε υποχρέωση να
κληροδοτήσουμε στους επόμενους απογοητευμένους κι απαισιόδοξους Έλληνες που
ακολουθούν, υπάρχουν ακόμη εξαρτημένα, παραδομένα κομματικά στρατιωτάκια που
κοιμούνται και ξυπνούν με το φόβο της μήνης των αρχηγών του συστήματος, ασχέτως
σοβαρότητας και αξίας.
Όσο συμβαίνει αυτό κι ασχολούμαστε με διαγραφές
αποτυχημένων πάλαι ποτέ στελεχών που έχουν το θράσος και μιλούν, οι σοβαροί κι
αξιόλογοι θα μένουν εκτός πολιτικού συστήματος κι η χώρα θα βουλιάζει στα
καθεστωτικά προτάγματα και αποφάσεις άσχετων ανίδεων κι ανίκανων κυβερνητών που
απλώς διεκπεραιώνουν αποφάσεις δανειστών- οξογονοδοτών της χώρας…
Η πλήρης διάλυση όλων των σημερινών κομμάτων εις τα
εξ ων συνετέθησαν κι η σύσταση νέων κομματικών σχηματισμών, με τη σύγχρονη
ευρωπαϊκή κατεύθυνση του πολιτικού κόσμου,με τοποθέτηση στον χάρτη βάσει σύγχρονων
πραγματικών ιδεολογικών θέσεων κι όχι παρελθοντικών ονειροπόλων στείρων
παλαιοκομματικών ανασφαλών ονειρώξεων, αποτελεί το μόνο, ίσως, βήμα για την
ελπιδοφόρα επόμενη μέρα του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Άλλωστε οι εκκρεμούσες δίνες κι οι βαριές σκιές, δεν
αφήνουν πλέον κανέναν ακάλυπτο, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να εμφανισθούν
σωτήρες εκείνοι που κρύβουν την ανικανότητά τους στο γελοίο πρόταγμα της μη
εμπλοκής τους σε σκάνδαλα που απλώς δεν τους προτάθηκε να συμμετάσχουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου