Στον
πιο περιττό κι ελλειμματικό από επιχειρήματα προεκλογικό αγώνα, που μόνο την
παράσταση μεταξύ των αρχηγών κάποιων κομμάτων παρακολουθούμε, λείπουν εκείνες
οι φωνές που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν ελπίδα ή να στείλουν μηνύματα
εναλλακτικών λύσεων κι αυτή η σιγή είναι που λέει την αλήθεια…
Ξαφνικές εκλογές με λίστα, για να εκπέσει απ’ την
εξουσία η αριστερά, αυτή η είναι πραγματικότητα της πολιτικής σκηνής της χώρας
αυτή την εποχή. Και μέσα στον γενικό χαμό με τις οικονομικές εξελίξεις παντελώς
αρνητικές για τους πολίτες, την αγορά να στενάζει και την κοινωνία γενικώς να
ετοιμάζεται για έναν βαρύ και δύσκολο χειμώνα, ασχέτως κλιματολογικών συνθηκών.
Περιττές εκλογές, χωρίς ουσία και νόημα και φυσικά
χωρίς ελπίδα ότι μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για τον λαό που όμως έχουν
φέρει την παραδοσιακή αναστάτωση στη ζωή της χώρας.
Το χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών όμως, που τις κάνει
να ξεχωρίζουν απ’ τις υπόλοιπες, είναι ότι πρόκειται για εκλογές των αρχηγών
των κομμάτων. Περισσότερο από ποτέ, εμφανίζονται ως μονομάχοι που παρακολουθούν
όλοι ενώ οι υποψήφιοι βουλευτές δεν πολυακούγονται. Παίζει το ρόλο της κι η
λίστα βέβαια αλλά η απουσία επιχειρημάτων κι η βεβαιότητα ότι πλέον ελάχιστοι
είναι οι τομείς που μπορεί να υπάρξει παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης,
καθορίζουν την παρουσία και το εύρος των επιχειρημάτων.
Ωστόσο, την πλήρη εικόνα και την τραγικότητα της κατάστασης,
περιγράφουν δυο δεδομένα πλέον του συγκεκριμένου προεκλογικού αγώνα. Το πρώτο είναι
η διαπίστωση ότι ακούγονται σοβαρότερα πλέον, φωνές πολιτικών που μέχρι
πρόσφατα προκαλούσαν γέλιο, αποδεικνύονταν την κατάπτωση της πολιτικής ζωής του
τόπου. Το δεύτερο είναι η σιγή πολλών αρχηγών μικρότερων κομμάτων που σε παλαιότερες
προεκλογικές περιόδους ήταν λαλίστατοι κι έκαναν τα απάντα για να τραβήξουν την
προσοχή.
Χρήματα δεν περισσεύουν για να πραγματοποιηθεί
προεκλογικός αγώνας όπως παλαιότερα με την ανάλογη προβολή απ’ τα μέσα
ενημέρωσης. Ωστόσο η σιγή των μικρών, δεν έγκειται μόνο σ’ αυτό. Κι όμως, αυτή
η σιγή είναι που λέει πάρα πολλά περισσότερα απ’ όσα ακούγονται, πολλά εκ των
οποίων εξόφθαλμα ψέματα και γελοιότητες.
Σερνόμαστε στις κάλπες τρίτη φορά μέσα σε εννέα
μήνες, χωρίς να έχουμε αυτή την πολυτέλεια ως κράτος και πάμε σε εκλογές χωρίς διακύβευμα.
Αντιπαράθεση δεν μπορεί να υπάρξει αφού για τα επόμενα χρόνια, ο τρόπος
διακυβέρνησης έχει αποφασισθεί και υπογραφεί, ασχέτως ποιος θα έχει
εγκατασταθεί στο Μαξίμου. Οι δε, δανειστές μας, έχουν φυσικά φροντίσει να δεσμεύσουν
και τους επόμενους αφού ξεκαθάρισαν με την αριστερά που ενοχλούσε.
Απ’ τη στιγμή που δε μπορεί να γίνει καμιά σοβαρή
αλλαγή στα συμφωνηθέντα, καμιά αντιπαράθεση δεν έχει νόημα στον πολιτικό στίβο
και λόγω του ότι παρακολουθούν στενά οι δανειστές, τα λόγια επιβάλλεται να
είναι μετρημένα.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το σκηνικό του παράλογου
που βιώνουμε, με τους αρχηγούς κομμάτων που την επομένη θα συμπράξουν, απλώς να
μπαμπαλίζουν σε πλατείες και μπαλκόνια, κάποιους γραφικούς να διασκεδάζουν με
την απόγνωση των πολιτών που για άσχετους με σοβαρότητα λόγους, τους παρακολουθούν
ενώ κάποιοι άλλοι απλώς σιωπούν, λέγοντας ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό
να λεχθεί.
Οι λύσεις είναι παραπάνω από γνωστές κι οι
μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν ν’ ανατρέψουν την τραγικότητα της κατάστασης, παραπάνω
από προφανείς. Όπως εμφανές όμως είναι και το κλίμα όπως διαμορφώθηκε στην
προεκλογική περίοδο κι αποτυπώνει πλήρως το αδιέξοδο της πολιτικής στη χώρα που
επιβάλλει και τις συνεργασίες της επόμενης μέρες, όπως ζητούν οι δανειστές
εμμέσως πλην σαφώς.
Αυτοί είναι και κάποιοι απ’ τους λόγους που
υπάρχει η βεβαιότητα πλέον ότι η συντριπτική πλειοψηφία της επόμενης βουλής θ’
απαρτίζεται από μέτριους, ελάχιστους σε δυνατότητες, εύκολους σε χειρισμό και
πάντως διαχειρίσιμους εκπροσώπους των πολιτών, που απλώς θα χειροκροτούν και θα
ψηφίζουν ό,τι χρειάζεται για να συνεχίσει το σύστημα.
Εκτός αν,
ξαφνικά ξυπνούσαμε οι ψηφοφόροι κι επιλέγαμε βάσει των δικών μας συμφερόντων,
αφουγκραζόμασταν τις σιωπές και σκεφτόμασταν σοβαρά πριν πάμε στην κάλπη. Τότε,
ίσως υπήρχε μια ελπίδα να στείλουμε δυνατά και καθαρά ένα μήνυμα που θα
μπορούσε να ταράξει τα νερά και να φέρει την παραγωγική αναστάτωση που ίσως
έφερνε και κάποια θετικά αποτελέσματα κι απ’ τους δανειστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου