Όμως
πόσο πονόψυχος μπορεί να είναι ένας λαός! Μας το αποδεικνύουν αυτές τις μέρες,
οι φίλοι μας οι Γερμανοί που καλωσορίζουν εκείνους που εμάς μας ταλαιπωρούν και
μας κοστίζουν εκατομμύρια και δοκιμάζουν την ανθρωπιά μας με τις απαιτήσεις τους
στη χώρα μας.. Εμείς δεν έχουμε βαριά βιομηχανία όμως…
Κι ο πιο σκληρός κι απάνθρωπος, αυτό τον καιρό με
ό,τι επιτελείται στη Συρία, δε μπορεί παρά να λυγίσει. Παιδάκια νεκρά που
ξεβράζει η θάλασσα της φιλίας και της ειρήνης, άνθρωποι καταπονημένοι και
κατατρεγμένοι και μεταξύ τους κάποιοι ‘πονηροί’ ανακατεμένοι όπως θα
διαπιστώσουμε στο κοντινό μέλλον…. Όπως και να χει, μια ανθρώπινη αλυσίδα που
κυλάει συνεχόμενα με συγκεκριμένη διαδρομή και μια στάση στη χώρα μας.
Κι εκεί που εμείς δοκιμαζόμαστε ως χώρα κι ως
οντότητες, οι γείτονες κλείνουν σύνορα και κάποιοι κραυγάζουν για το κύμα και
τα βάζουν μαζί μας λες και φταίμε για τη γεωγραφική μας θέση, έρχονται οι
Γερμανοί και κλέβουν στην κυριολεξία την παράσταση!
Γιορτινή ατμόσφαιρα υποδοχής των μεταναστών,
φιλιά, γέλια, χαρές, προσφορές ρούχων και απαραίτητων, το κράτος τους έτοιμο με
καταυλισμούς και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όλα στη θέση τους και την ώρα τους!
Κι όλα για τους μετανάστες! Και μένουμε εμείς εμβρόντητοι, στην καλύτερη περίπτωση,
αισθανόμενοι σκουπίδια για όσα σκεφτόμαστε με την παραβίαση της χώρας μας.
Κι η ερώτηση πλανάται πλέον πάνω απ’ όλο τον
πλανήτη: τι τους έπιασε τους Γερμανούς και τόση χαρά με τόσους μετανάστες που τους
κοστίζουν τόσα εκατομμύρια; Η απάντηση είναι παραπάνω από εμφανής κι απλή
βέβαια και ξεκίνησε ν’ ακούγεται. Η βαριά βιομηχανία της Γερμανίας, χρειάζεται
χέρια για τη βρώμικη δουλειά που πλέον ο λαός της δικαιούται μετά από τόση
προσπάθεια, να την αποφύγει. Οι μουντζούρες κι η βρωμιά του σίδερου, ο καρκίνος
των μετάλλων και των αναθυμιάσεων, δεν ταιριάζουν βέβαια σε έναν λαό όπως οι
Γερμανοί!
Ένας άνθρωπος που φεύγει απ’ τη χώρα του
κυνηγημένος απ’ τον πόλεμο με απάνθρωπους κι αιμοσταγείς ανισόρροπους που
προκαλούν κάθε ανθρώπινη αίσθηση και το διατυμπανίζουν καθημερινά, μόνο ως
σωτηρία θ’ αντιμετωπίσει ένα κεραμίδια πάνω απ’ το κεφάλι του και μια
οποιαδήποτε δουλειά, όσο κακοπληρωμένη κι αν είναι, σε ένα ασφαλές περιβάλλον,
μακριά από πόλεμο! Όνειρα και σχέδια, πολλά στο μυαλό του, μέχρι τη σύνταξη, αν
τη φτάσει, ξεπερνώντας ασθένειες απ’ την επιβάρυνση της εργασίας του.
Κι όλο
αυτό, φυσικά φέρνει τα πάνω κάτω και στην αγορά εργασίας για όλη την ήπειρο και
για οικονομικούς μετανάστες όπως οι Έλληνες που μπορεί να εξάγουμε μυαλά και
πτυχιούχους αλλά έχουμε κι ανειδίκευτους που θα μπορούσαν να ελπίζουν σε
δουλειά στην κραταιά Γερμανία. Ο Έλληνας όμως, θα είχε απαιτήσεις ως ευρωπαίος,
θα ήξερε τα δικαιώματά του και θα είχε τρόπο να μιλήσει και ν’ αντιδράσει στα
κακώς κείμενα. Ο εξαθλιωμένος μετανάστης που έρχεται απ’ την κόλαση, μέχρι να μάθει
και να δικαιούται, θα έχει δώσει νέα ώθηση και πολλά κέρδη στην καλοκουρδιμένη
γερμανική μηχανή παραγωγής.
Ούτε πολιτικές αναλύσεις, ούτε παραπάνω γνώσεις
χρειάζονται για να δοθούν απαντήσεις στο θεατράκι που παίζεται μπροστά στα
μάτια μας τις τελευταίες μέρες. Ανοίγουν τα σύνορα οι χώρες που έχουν ανάγκη
από φθηνά εργατικά χέρια κι όχι οι πλουσιότερες χώρες που θέλουν να βοηθήσουν.
Όσο κι αν το φωνάζουν κάποια κόμματα που δεν
ακούγονται πλέον αφού γενικώς φώναζαν τόσα χρόνια για διάφορα, αυτή είναι η
σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνει το νέο κλίμα στην Ευρώπη που ανήκουμε και
με την ανθρωπογεωγραφία της ν’ αλλοιώνεται γρηγορότερα κι επικίνδυνα…
Το κέρδος όμως είναι πάνω απ’ όλα…και για τους λίγους
δυνατούς…το κόστος όμως θα το πληρώσουμε όλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου