Ασπίδα ή απλώς χαζομάρα…;

Είπαμε επικοινωνιακά κόλπα, είπαμε πλέον οι πολιτικοί να είναι πιο κοντά στον μέσο Έλληνα, είπαμε να δείχνουν τις καλές σχέσεις που έχουν αντί να τις κρύβουν αλλά πολλή η χαρά για την τραγικότητα της κατάστασης! Μήπως έτσι προστατεύονται τελικά;

Οδεύουμε προς το τέλος της ευθείας για τις πιο περιττές, γελοίες, άνευ ουσίας και διακυβεύματος εκλογές, του πιο χαζού τελικά προεκλογικού αγώνα, που το μόνο που αποδείχθηκε είναι ότι το επίπεδο της πολιτικής στη χώρα σέρνεται στα πατώματα δυστυχώς.

Οι υποψήφιοι βουλευτές, λόγω λίστας, έκαναν διαφορετικό αγώνα, πιο βουβό και με συγκεκριμένα επιχειρήματα που μάλλον μέσω κοινοποίησης ηλεκτρονικού μηνύματος πρέπει να τα λάμβαναν αφού από όλους ακούσαμε τα ίδια. Όλη η προσπάθεια λοιπόν, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, έπεσε στους αρχηγούς κομμάτων που τελικά αναμασούσαν τα ίδια και τα ίδια αφού είναι όλα υπογεγραμμένα και συμφωνημένα όπως όλος ο πλανήτης γνωρίζει πλέον!

Ωστόσο, κανείς δε μπορεί να πει ότι δεν το διασκέδασε, όσο κι αν παρακολούθησε εκ του μακρόθεν την προεκλογική περίοδο. Γελάκια, χαρούλες, χαρακτηρισμοί με υποκοριστικούλια, παιδικές αντιδράσεις, και καλά άνετοι πολιτικοί που όμως τερμάτισαν τον λαϊκισμό τελικά, είναι αυτά που θα καταγράψει η ιστορία τελικά για τις εκλογές αυτές.

Πολύ ανέκδοτο, πολύ γέλιο, πολύ πείραγμα, πολύ χιούμορ, πολύ ατάκα, πολύ γρήγορη σκωπτική απάντηση, γενικώς πολλά χαζολογήματα τελικά στον δημόσιο διάλογο. Πολιτικοί αρχηγοί, πρωτοκλασάτοι υποψήφιοι αλλά και φρέσκοι στο παιχνίδι, με δημοσιογράφους όλων των επιπέδων και κάθε συνομιλητή, ένα γέλιο, μια χαρά, μια χαζομάρα ή καλύτερα, χαζαμάρα αποπνέουν παντού.

Έπεσε γραμμή να μας διασκεδάσουν πριν αρχίσουν να ‘ρχονται τα ραβασάκια που θα μας ‘βγάλουν έξω απ’ τα ρούχα μας’ ή απλώς πρόκειται για την ασπίδα προστασίας τους απ’ την μήνη των πολιτών που σε κάποιες περιπτώσεις δε μαζεύτηκε και γιαούρτωσαν υποψήφιους;

Είναι πολλή η χαρά και το στυλάκι για να είναι τυχαίο. Έχουμε χιούμορ οι Έλληνες κι οι πολιτικοί αρχηγοί είναι βέροι Έλληνες αλλά ο δημόσιος διάλογος, ειδικά σε τόσο σοβαρές εποχές, αντέχει λίγες ατάκες μόνο και μόνο για να ‘σπάει’ το βαρύ κλίμα, όχι να γίνεται το κύριο χαρακτηριστικό ενός προεκλογικού αγώνα των πιο κρίσιμων εκλογών των τελευταίων ετών, στη χώρα και με το Αιγαίο να ξεβράζει πτώματα.

Το χειρότερο όλων είναι πως όλο αυτό το κλίμα, πρέπει να μας βάζει στη διαδικασία να σκεφτόμαστε αν τελικά έμειναν σοβαροί και ικανοί πολιτικοί για να διαχειριστούν τα πολλά και δύσκολα που έχει μπροστά της η χώρα για πολλές δεκαετίες. Πώς μπορεί κάποιος που διακωμωδεί τα πάντα ή κάποιος που είναι συνεχώς χαρούμενος ή κάποιος που ζει για την ατάκα, να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στον, σε κατάθλιψη στην πλειοψηφία του, λαό που η ανασφάλεια έγινε το κυρίαρχο συναίσθημά του;

Και μέσα σ’ όλη αυτή τη χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα, με τα δύσκολα να έρχονται μόλις απ’ την επομένη των εκλογών, αν υπάρχει κάποια σοβαρή φωνή που προειδοποιεί για τα δύσκολα και τα συμφωνηθέντα, εκτός των γραφικών που επίσης βγάζουν γέλιο, χάνονται κι απλώς τους καταπίνει το θεατρικό επικοινωνιακό και κούφιο των αστέρων της πολιτικής σκηνής.

Το χειρότερο όλων όμως, είναι ότι αυτό το σκηνικό, αποτυπώνει κι εκφράζει έναν λαό που δείχνει να το αποδέχεται ευχαρίστως και προφανώς, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, θα αναδείξει, για να τον κυβερνήσει. Απόδειξη ότι είναι γέννημα δικό του και σπλάχνο απ’ τα σπλάχνα του, άρα στη δική του λογική και στο ίδιο μήκος κύματος.

Κατά πόσο τιμητικό είναι να τοποθετούμε τον εαυτό μας ως μονάδες σε ένα χαζοχαρούμενο, άνευ επιχειρημάτων, ουσίας και υπευθυνότητας σύνολο, που ενώ το περιμένουν τα κοράκια να το κατασπαράξουν αυτό διασκεδάζει με τη βλακεία του, θα το κρίνει ο καθένας μας. Και δε θα φανεί μόνο στην κάλπη αλλά κυρίως στη διαχείριση των πολλών και δύσκολων που μας περιμένουν, που θα κόψουν τα γελάκια και τις ατάκες στους χιουμορίστες…