Όχι, δεν είναι αυτή η Ελλάδα!

Κι εκεί που λέμε ότι πιάσαμε τον πάτο του βαρελιού, έρχεται κάτι καινούργιο κι αποδεικνύει ότι αυτή η άλλη κοινωνία που ζούσαμε, τελικά έκρυβε μέσα της ατέλειωτα σκουπίδια, αηδία, βρωμιά, μίσος, μετριότητα, αχαριστία… Όμως δεν είναι τελικά αυτή η Ελλάδα!

Αυτό το καλοκαίρι που μας αφήνει, θα μείνει σίγουρα γραμμένο διαφορετικά στην ιστορία του τόπου κι όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος χρήστης σελίδας κοινωνικής δικτύωσης: ‘ζούμε τα ΣΟΣ του μαθήματος ιστορίας των απογόνων μας’.

Πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση στη χώρα, με απόλυτη επιβεβαίωση εκείνων που έλεγαν πάντα ότι όποιος θέλει να διαλύσει την αριστερά, πρέπει να την αφήσει να κυβερνήσει. Μόνο που αυτή η διάλυση έχει πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις σε όλη τη χώρα και σε όλους τους τομείς.

Εκτός απ’ την θρασεία επικράτηση φασιστοειδών σε θεσμικές θέσεις κι ελλειμματικών σε θέσεις- κλειδιά, εκτός απ’ την εκλογή όλο και περισσότερων καραγκιοζάκων και πλαστικών Μπάρμπι στη βουλή, εκτός απ’ την απόλυτη επικράτηση του τίποτα στην καθημερινή πραγματικότητα, παρακολουθούμε και την πλήρη διάλυση κάθε θύλακα σοβαρότητας, ευγένειας, πολιτισμού, πραγματικής και κοινωνικής μόρφωσης και αξιοσύνης, στην καθημερινότητά μας.

Αναγκαζόμαστε να συνυπάρχουμε στον επαγγελματικό μας χώρο ή στον κοινωνικό μας περίγυρο, με τοξικά κι επικίνδυνα για την πνευματική μας ισορροπία άτομα, που μόνο πρόκληση κι αηδία τα συνοδεύουν. Και δυστυχώς, αυξάνονται συνεχώς αφού το εύκολο που είναι το ακριβώς αντίθετο της αριστείας και της προσπάθειας αυτοβελτίωσης, είναι κι άκρατα αγενές. Αποτέλεσμα; Όσο υποχωρούν οι σοβαροί, ευγενείς, χρηστοί, με σεβασμό στον διπλανό τους, τόσο επικρατούν οι γελοίοι καραγκιόζηδες που αναπαραγάγουν το τίποτα κι πολλαπλασιάζουν το μηδέν!

Η σήψη της σύγχρονης Ελλάδας αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν είναι σημερινό φαινόμενο και σίγουρα δεν αφορά μόνο στον τομέα της πολιτικής. Απλώς, ο καθρέφτης αυτού που καταντήσαμε, είναι η σύνθεση της βουλής κι οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής σε όλα τα επίπεδα. Γιατί, όλοι αυτοί οι γελοίοι της πολιτικής από κάπου εκλέγονται και κάποιοι τους στηρίζουν. Όλο αυτό το οπαδικό προσωπικό που του επιτρέπεται να εκφραστεί και να βγει απ’ την αφάνεια που του πρέπει, φυσικά, εκτός απ’ την ανικανότητα και τη γελοιότητα που εκφράζει, βγάζει στην επιφάνεια κι όλο το μίσος για καθετί χρηστό, σοβαρό, ευγενές, που έχει μάθει να προσπαθεί με στόχο το άριστο.

Οι ευθύνες για την επικράτηση του χειρότερου που είχαμε να επιδείξουμε ως κοινωνία, φυσικά βαραίνουν άπαντες αφού απλώς αφήναμε κάτω απ’ το χαλί ό,τι μας ενοχλούσε και δε θέλαμε ν’ ασχοληθούμε και τώρα, με το τίναγμα του χαλιού, διαπιστώσαμε ότι θέριευε τόσο που μας πνίγει πλέον, μας εξαφανίζει! Πλημυρίσαμε με τοξικούς ανθρώπους, αγενείς, ασεβείς, άπληστους, εγωιστές, αηδιαστικά προκλητικούς και θρασείς που αποφεύγουν αλλά καταστρέφουν κιόλας όπως μπορούν, καθετί πνευματικό!

Κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι τους τελευταίους αιώνες είχαμε να επιδείξουμε κάτι εξαιρετικά αξιόλογο ως λαός, δυστυχώς! Κάποιες αναλαμπές στον πνευματικό κόσμο, στον κόσμο της τέχνης κι ίσως και κάποιες προσωπικότητες της πολιτικής, απλώς αποτέλεσαν την εξαίρεση που επιβεβαίωσε τον κανόνα της μετάλλαξης. Αργή και σταθερή μέσω επίπλαστου πλούτου και υπερβολικής αναγνώρισης του ελάχιστου.

Η σημερινή κατάντια που μόνο ταπεινές λέξεις μπορούν να την αποδώσουν, όπως ‘ξεφτίλα, κατρακύλα’ κτλ, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο! Αλίμονο αν πιστέψουμε ότι αυτή είναι η Ελλάδα πλέον! Αλίμονο αν δεχτούμε ότι το τίποτα έγινε ο στόχος που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας! Αλίμονο αν δεχτούμε τοξικούς γελοίους καραγκιοζάκους όλων των επιπέδων της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής, να επικρατήσουν!

Έχουμε υποχρέωση ν’ αντισταθούμε, να βρούμε το κουράγιο και ν’ ασχοληθούμε με τους τρόπους που θα επιστρέψουμε, έστω κι αργά, έστω και με πόνο, στο σημείο εκείνο που ο αμόρφωτος κοινωνικά, ο αγενής, ο ασεβής, δεν θα τολμούσε, όχι να προκαλεί αλλά ούτε καν να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κοινωνικό και πολιτικό, πέραν των ορίων των ομοίων του.

Αυτή η ασυδοσία βολεύει μόνο τους ανεπαρκείς και τους κενούς προσόντων. Η κοινωνία που επιθυμεί να βγει απ’ την κρίση και να προσδοκά καλύτερο μέλλον, επιβάλλεται να δώσει χώρο στο ορθό, το δίκαιο, το ευγενές, το βελτιούμενο, το μορφωμένο κοινωνικά και γενικά, να παλέψει και να επικρατήσει τελικά!

Γιατί, όσο κι αν φαντάζει μακρινό και αστείο σήμερα, είναι πραγματικότητα ότι αυτή είναι η Ελλάδα! Της αριστείας, της ευγένειας, της άμιλλας, του σεβασμού και της προόδου!