Ρύθμιση λουκέτου…

Ξεκάθαρα διαφαίνεται ότι οι αλλαγές στην πρόβλεψη για τις 100 δόσεις, που θα ψηφιστούν με τα προαπαιτούμενα, έχουν υπαγορευθεί, συζητηθεί κι αποφασισθεί από γραφειοκράτες που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματική οικονομία…

ΟΙ Έλληνες ψάχνουν τρόπους να κάνουν κάτι σαν διακοπές, έστω για δυο τρεις μέρες, έστω κάπου γύρω απ’ τον τόπο κατοικίας τους, ανάμεσα στους τουρίστες που έχουν κατακλύσει τα πάντα, ευτυχώς…, και κάποιοι τους ‘σκάβουν’ στην κυριολεξία ‘τον λάκκο’ με τα όσα ετοιμάζονται να υπογράψουν μετά τις υποδείξεις, υπαγορεύσεις, του κουαρτέτου των δανειστών.

Η πλούσια ελληνική γλώσσα έδωσε την απόλυτα σωστή ονομασία στα νέα μέτρα που ονομάζονται πλέον προαπαιτούμενα κι αφορούν σε μεταρρυθμίσεις και προβλέψεις που απαιτούνται ώστε να γίνει η εκταμίευσης της δόσης. Ωστόσο, προβλέπονται και κάποιες αλλαγές σε κάποια απ’ αυτά που μονομερώς ψήφισε κι εφάρμοσε η σημερινή συγκυβέρνηση, τις ημέρες που κορόιδευε ο Γιάνης, ότι διαπραγματεύεται.

Αυτό που αποτελεί ταφόπλακα και των τελευταίων επαγγελματιών και μικρών επιχειρήσεων που παρακολουθούν τον τζίρο τους να μειώνεται συνεχώς, είναι οι αλλαγές στη ρύθμιση των 100 δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα. Κάποιες εκ των αλλαγών έχουν λογική όπως αυτό περί περιουσιακών κι άλλων κριτηρίων για την ένταξη ή την αύξηση του ποσού των δόσεων ή τη μείωση των δόσεων για όσους μπορούν να πληρώσουν.  

Μια πρόβλεψη όμως που ακούγεται ότι θα ψηφιστεί, θα ‘τελειώσει’ την αγορά, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται με την πραγματική οικονομία. Πώς θα μπορέσει ένας επαγγελματίας που με το ζόρι τα βγάζει πέρα και πήρε μια ανάσα, έστω και ψεύτικη όπως αποδεικνύεται, με τις 110 δόσεις, να είναι εντάξει στις τρέχουσες υποχρεώσεις του και να καλύπτει και τις παλιές; Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτό είναι εντελώς ανέφικτο.

Λίγο ως πολύ, όσο κι αν είναι σε κάποια παραλία οι περισσότεροι ή έστω και σε χαλαρούς ρυθμούς στις πόλεις, όλοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις και την πορεία των διαπραγματεύσεων. Ποιος ξέρει με τι δικαιολογίες και κρυφές ελπίδες, ξεγελιόμαστε και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε καλοκαιρινούς ρυθμούς. Όπως και να χει όμως, θα τα βρούμε μπροστά μας με την επιστροφή μας τον Σεπτέμβριο και το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας!

Το θέμα όμως που αυτομάτως τίθεται αφορά στο κατά πόσο τελικά στοχεύουν οι δανειστές στη διατήρηση της ελληνικής οικονομίας έστω κι αν ο μόνος στόχος αφορά στην φοροδοτική της ικανότητα. Οι φοροεισπρακτικές προβλέψεις κι οι διαφοροποιήσεις με αποκλειστικό στόχο την αποπληρωμή των όλο και βαρύτερων φόρων, χωρίς καμιά προσπάθεια τόνωσης της κίνησης όλων των επιπέδων της αγοράς, οδηγούν στον μονόδρομο του λουκέτου όσων επιχειρήσεων απέμειναν.

Η αδυναμία κάλυψης των υποχρεώσεων που τα τελευταία χρόνια απλώς εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερους επαγγελματίες, φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με την απόρριψη και των τελευταίων διευκολύνσεων που θα μπορούσαν να δώσουν προσωρινή ανάσα στους καταχρεωμένους επαγγελματίες.

Οι χαρτογιακάδες με τα πτυχιακά που απλώς παρακολουθούν  εξέλιξη γραφικών και αλγορίθμων σε οθόνες υπολογιστών, δε μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι έχουν υποχρέωση να γνωρίζουν τη νοοτροπία και τον τρόπο λειτουργίας κάθε λαού που διορίζονται να ελέγχουν και να προτείνουν, ως αριστούχοι φοιτητές.

Οι ντόπιοι εκλεγμένοι όμως που υποτίθεται ότι έχουν αφουγκρασθεί τους Έλληνες κι έχουν εκλεγεί από κείνους που αγανακτισμένοι έστειλαν τους προηγούμενους κυβερνώντες σπίτι τους, θα έπρεπε να έχουν ξεκάθαρη άποψη για την τραγική οικονομική πραγματικότητα των Ελλήνων σήμερα και να παλέψουν για τη διευκόλυνση αποπληρωμής όσων χρωστούν.

Είναι ν’ απορεί κανείς, πού εδράζεται η πίστη ότι θα μπορέσουν αν εισπράξουν, με τέτοιες προβλέψεις και τι θα κάνουν τελικά, με όλους αυτούς που δε θα μπορέσουν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Δύσκολα πάντως μπορεί κάποιος ν’ αντικρούσει τα σενάρια περί ξεπουλήματος της χώρας, διά των ιδιωτικών περιουσιών, σε άγνωστα συμφέροντα, μέσω των κατασχέσεων που αναπόφευκτα θα προκύψουν με την αδυναμία κάλυψης των υποχρεώσεων των ιδιωτών.

Όσο κι αν αποφεύγουμε να το σκεφτόμαστε αγναντεύοντας τη θάλασσα, μέσα μας γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι εδώ και μας περιμένουν, οπότε κάθε στιγμή που μπορούμε ακόμη να ξεφεύγουμε, αποτελεί πολύτιμο κέρδος για την ψυχική μας υγεία…. Αυτή την υγεία που χρειαζόμαστε όπως φαίνεται, αποκλειστικά πλέον, για να δουλεύουμε και να πληρώνουμε τους δανειστές του κράτους που κακοδιαχειρίστηκαν αυτοί που ψηφίζαμε.

Η έσχατη τιμωρία…