Ποιος ξέρει τι είναι;

Ευτυχούμε λοιπόν να βιώνουμε και την ‘πρώτη φορά αριστερά’ με τους εκφραστές της να κυβερνούν εμβρόντητοι, όχι απλά έκπληκτοι και φυσικά έχοντας μέσα σε μόνο λίγους μήνες υπαναχωρήσει απ’ τα περισσότερα ‘αριστερά προτάγματα’. Νωρίτερα βέβαια είχαν απομυθοποιηθεί κι αποτύχει στη διακυβέρνηση της χώρας, οι σοσιαλιστές, οι καπιταλιστές, οι νεοφιλελεύθεροι….  

Όσο απομακρυνόμαστε απ’ την πολυπόθητη συμφωνία που δεν τη βλέπει πλέον κανείς στον ορίζοντα και πάντως όχι ως ελπίδα ανάπτυξης ή ελάφρυνσης αλλά σίγουρα ως επιπλέον βάρος για τα γνωστά υποζύγια, τόσο αναρωτιόμαστε όλοι για θέματα που άλλοι λαοί έχουν τακτοποιήσει εδώ και δεκαετίες!

Είχαμε την ευτυχία, με βαρύ λογαριασμό όπως μάθαμε πολύ αργότερα βέβαια, να κυβερνηθούμε κατόπιν επιλογής μας ή τέλος πάντων, ξεγελάσματός μας…., από δημαγωγούς που το έπαιζαν σοσιαλιστές, από καπιταλιστές που ενίσχυσαν το κράτος, από νεοφιλελεύθερους που γιγάντωσαν το δημόσιο λόγω πελατείας…

Η παταγώδης αποτυχία τους φυσικά είναι η αιτία της τραγικότητας της σημερινής κατάστασης που βιώνουμε και θα βιώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη όπως διαφαίνεται. Το γρήγορο συμπέρασμα είναι πως, ό,τι έρχεται ως ιδέα στην Ελλάδα, προσαρμόζεται στην περίεργη όσο και μοναδική νοοτροπία μας σε κάτι διαφορετικό και μοναδικό μάλλον και τελικά αποτυγχάνει.

Οι μόνοι και τελευταίοι παραπονούμενοι ήταν οι αριστεροί, όχι οι γνήσιοι, οι γιαλαντζί που τα κατάφεραν να δελεάσουν τους γιαλαντζί σοσιαλιστές κι ανέλαβαν την εξουσία. Βέβαια, το μόνο που μας το θυμίζει αυτό, είναι η προσπάθεια επέκτασης, διεύρυνσης, αύξησης, του κράτους που προσπαθούν ακόμη. Κατά τ’ άλλα, μόνο αριστεροί δεν είναι σε νοοτροπία και τρόπο λειτουργίας. Ούτε καν η εικόνα τους δεν συνάδει και πολύ περισσότερο οι λογαριασμοί κι η εν γένει ζωή τους.

Κι έτσι, καταλήξαμε σ’ αυτή τη χώρα, εκτός απ’ την αποτυχία διακυβέρνησης που αποτελεί απλώς συμπέρασμα της άγνοιας ορθής επιλογής εκείνων που επιθυμούμε να μας κυβερνούν, να έχουμε αποδείξει και κάτι ακόμη, ότι όποιο πολιτικο- κοινωνικό σύστημα κι αν επιλέξουμε ν’ ακολουθήσουμε, το διαμορφώνουμε ελληνικά και το καταδικάζουμε ν’ αποτύχει.

Η νοοτροπία μας φταίει; Τα 400 χρόνια σκλαβιάς; Το αγύριστο κεφάλι μας; Η τεμπελιά μας όταν μένουμε εντός των συνόρων; Το φιλότιμό μας που λειτουργεί όποτε θεωρούμε ότι θίγονται τα προσωπικά μας συμφέροντα κι όχι το κοινό καλό; Το γεγονός ότι δεν έχουμε ιδέα τι θα πει ‘το δημόσιο είναι τα δικά μας ιδιωτικά, μαζεμένα’; Κάτι φταίει σίγουρα. Όμως σίγουρο είναι και το ότι όποιο σύστημα κι επιλέξουμε, το μεταμορφώνουμε σε αποτυχία, λες και θα την πληρώσει άλλος τελικά…

Και τώρα, μέσ’ τη μιζέρια και τη δυστυχία μας, είτε έχουμε τα κότσια να τη δούμε και να την αντιμετωπίσουμε , είτε όχι, άντε να ξέρει ο καθένας τι είναι, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, φιλελεύθερος; Και να διαβάσουμε, λέμε τώρα, τι ακριβώς σημαίνει, ο καθένας μας κατά το δοκούν, ερμηνεύει και υιοθετεί όπως τον συμφέρει και μετά βάζει και την ταμπελίτσα…

Κι όταν βάλει ταμπελίτσα ο Έλληνας, άντε να τον πείσεις ότι κάνει λάθος! Έτσι θέλει κι έτσι λέει. Μα, δεν είναι έτσι οι αριστεροί ή οι φιλελεύθεροι! Άσχετο! Έτσι θέλει, έτσι θα το υλοποιήσει. Κι αλίμονο σ’ αυτόν που θα προσπαθήσει να τον διορθώσει ή να του καταρρίψει τη θεωρία!

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες τα ξέρουμε όλα! Μόνο να ξέραμε και τι είμαστε πολιτικά…τελικά…