‘Νέοι’ πολιτικοί, με εφηβικά σύνδρομα…

Η εικόνα ενός πρωτοκλασάτου υπουργού που παρακολουθεί την ομιλία του πρωθυπουργού καθήμενος οκλαδόν στο πάτωμα, μπορεί να ενταχθεί στην ίδια κατηγορία με την αντικατάσταση της γραβάτας ή της δερμάτινης τσάντας με σακίδιο πλάτης…;

Είναι μια πραγματικότητα, πικρή ή όχι, άλλο θέμα, ότι στη χώρα μας βιώνουμε το ‘πρώτη φορά αριστερά’ όσον αφορά τις πολιτικές ή τις ιδεοληψίες τέλος πάντων και μάλιστα να υπάρχει μια γενική σύγχυση με μια κυβέρνηση που για πρώτη φορά φιλοδοξεί να καλύψει και τις δυο θέσεις της δημοκρατίας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Αυτή η πραγματικότητα όμως ταυτίσθηκε μάλλον τυχαία ή ίσως νομοτελειακά, με την έλευση μεγάλου κομματιού νεοεισερχόμενων στην πολιτική σκηνή της χώρας. Κάποιοι εξ αυτών, μέσης ηλικίας και πολλοί νεώτεροι σε ηλικία και φυσικά σε στυλ κι άποψη.

Η ‘επανάσταση του στυλ’ λοιπόν, αναπόφευκτα μας ‘έπληξε’ με την βίαιη προσαρμογή της δημόσιας εικόνας του σύγχρονου πολιτικού, στο ντύσιμο που συνηθιζόταν μεταξύ των νεοκουλτουριάρηδων καθηγητών πανεπιστημίων και πάντως πολύ μακριά απ’ την εικόνα που είχαμε συνηθίσει.

Και μέχρι εδώ, κανέναν θέμα αφού το ντύσιμο του καθενός, αφορά τον ίδιο και μόνο. Τα σοβαρά έγγραφα και τα φλασάκια με τα σημαντικά στοιχεία της χώρας, φυσικά μπορούν να μεταφέρονται σωστά κι ασφαλώς, τόσο σε δερμάτινες στημένες τσάντες όσο και σε σακίδια πλάτης. Μια σοβαρή πρόταση ενός σοβαρού ευφυούς ανθρώπου που βρίσκεται στον θώκο ενός υπουργείου, μπορεί να εκφραστεί και χωρίς γραβάτα. Ειδικά όταν το κοστούμι κι η γραβάτα έχουν κρύψει τόσα και τόσα που τώρα μαθαίνουμε… Επίσης, καλύτερη και πιο γρήγορη είναι η μετακίνηση με δίκυκλη μηχανή, γνωστό αυτό. Αποδεκτή κι η διάθεση για αντικομφορμιστική αντιμετώπιση της ζωής.

Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα, κάποιες συμπεριφορές και κινήσεις, που έχουν και τη σημειολογία τους κι είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν σωστά απ’ τους εκλεγμένους και κατέχοντες θέσεις στην κορυφή της διοίκησης του κράτους. Ειδικά μέσα στο κτίριο που στεγάζει τη δημοκρατία, το κοινοβούλιο.

Η εικόνα ενός υπουργού που κάθεται σ’ ένα σκαλοπατάκι, οκλαδόν και παρακολουθεί το κινητό του ενώ στη βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας, βρίσκεται ο πρωθυπουργός της χώρας, μόνο ασέβεια και εφηβική αντίδραση μπορεί να επιδείξει! Όπως και να το κάνουμε, ό,τι μπλουζάκι κι αν φοράει, ό,τι στυλ ζωής κι αν έχει επιλέξει κάποιος, όσο κι αν έχει ζήσει στο εξωτερικό, όταν εκλεγεί στην Ελλάδα και λάβει ένα τόσο υψηλό αξίωμα, επιβάλλεται να μάθει τα ήθη κι έθιμα της χώρας που εκπροσωπεί και διοικεί!

Χώρες με πολύ πιο άνετους πολιτικούς και σαφώς οικονομικά καλύτερα, με σαφώς λιγότερα προβλήματα, λόγω του συντηρητικού των πολιτών τους, επιβάλλουν κανόνες συμπεριφοράς στους εκλεγμένους τους. Το γεγονός ότι υπάρχουν έντονες απογοητεύσεις απ’ τα πρόσωπα που ενδεχομένως ακολουθούσαν επακριβώς τις σωστές συμπεριφορές, δε σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουμε τα πάντα και να καταλυθεί κάθε τύπος και σημειολογία!

Ο υπουργός Οικονομικών μιας χώρας που βρίσκεται σε τέτοια δίνη, εν μέσω μιας τόσο σοβαρής διαπραγμάτευσης, με τον λαό να έχει γονατίσει απ’ τα προβλήματα και να σέρνεται ανάμεσα στην κατάθλιψη και τη θλίψη, όταν σούρνεται στα πατώματα με εφηβική αφέλεια και χαλαρή αντιμετώπιση της ομιλίας του πρωθυπουργού, η σημειολογία δεν έχει να κάνει με τον ‘άνετο’, νεανίζοντα, ξενοσυνηθισμένο καθηγητή ξένων πανεπιστημίων, με τον άνθρωπο και την εικόνα που έχει επιλέξει να βγάζει προς τα έξω.

Και μπορεί να πει κάποιος ‘αυτό έμεινε να κρίνουμε τώρα;’. Κι εδώ ελλοχεύει ένας ακόμη κίνδυνος, λόγω των προβλημάτων και της γενικότερης κατάστασης που βιώνουμε, υπάρχει ο κίνδυνος να διαλυθούν τα πάντα, να μην κρατήσουμε τίποτε απ’ αυτά που τέλος πάντων μας κρατάνε όσο γίνεται ήρεμους, ότι κάποιοι σοβαροί άνθρωποι κρατούν τις κρατικές υποθέσεις στα χέρια τους! Το έχουμε ανάγκη!

Πολλή περισσότερη μάλλον κι ας είναι και παραμυθία…, απ’ ό,τι να πεισθούμε ότι άνθρωποι που έχουν ξεπεράσει τα 50 τους, διατηρούν εφηβικά σύνδρομα που μπορεί ο καθένας να θεωρήσει πιθανό να εκφραστούν τη λάθος στιγμή, στο λάθος σημείο, με τους λάθος ανθρώπους… Κάτι που έχουμε σοβαρές υποψίες ότι έχει συμβεί βέβαια… κι όχι μόνο μια φορά… κι όχι μόνο από ένα μέλος της κυβέρνησης…