Ένα επίθετο αρκεί… ακόμη!

Πόσο μπορεί να θεωρήσει κάποιος ότι πήγαμε παρακάτω ως λαός κι ότι μάθαμε απ’ τα παθήματά μας που τελειωμό δεν έχουν, όταν ακόμη και σήμερα, επιλέγουμε αρχηγούς κομμάτων υπευθύνων για την κατρακύλα μας, βάσει οικογενειακού επιθέτου…;

Είχε, λέει, το ΠΑΣΟΚ, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό (;;;;) Κίνημα, το εναπομείναν τέλος πάντων, με όσους αποφάσισαν να συνεχίσουν να εκτίθενται εμφανιζόμενοι στο συνέδριο, λέμε τώρα, που πραγματοποιήθηκε… εκλογές για τον επόμενο Πρόεδρο!

Υποψήφιοι, ένας που είχε φύγει και ξαναγύρισε ως συνεργαζόμενος, ένας νέος που απλώς επειδή ακούστηκε λίγο παραπάνω απ’ τους υπόλοιπους κι έπαιξε λίγο στην τηλεόραση, θεώρησε ότι έγινε και πολιτικός, έτοιμος να διεκδικήσει τον θώκο πολιτικού κόμματος κι η κόρη ενός ανθρώπου που έχει πεθάνει εδώ και δεκαετίες κι απλώς είχε δείξει καλά σημάδια απ’ την πορεία του που άδοξα όμως και πάνω που θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο, εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο.

Και πήγαν οι ελάχιστοι που παραμένουν στο απόκομμα πλέον και ψήφισαν. Μετά από τέτοιο τράκο που έπαθε στις τελευταίες εκλογές και μετά τις εξελίξεις στη συνέχεια που αποδεικνύουν ότι όσοι έφυγαν πήγαν στα χειρότερα αριστερά του, οι σοφοί ψηφοφόροι πασόκοι, επέλεξαν με σοβαρότητα και σωφροσύνη αποδεικνύοντας ότι αγαπούν τη χώρα… Πήγαν και ψήφισαν λοιπόν, την ανύπαρκτη πολιτικά κι απλώς καλοβολεμένη στα δύσκολα χρόνια πάλης της συγκυβέρνησης, στο υφυπουργείο Εθνικής Άμυνας, κόρη του εκλιπόντος!

Τα κριτήρια επιλογής της φυσικά ανύπαρκτα εκτός του επιθέτου της! Μα και να ήθελε ο πατέρας της να της μάθει πολιτική και τα κόλπα, δεν πρόλαβε ο άνθρωπος! Κι όμως, έχει το επίθετό του, ασχέτως αν κι ο ίδιος δεν πρόλαβε να ξεδιπλώσει όλα αυτά που είχε δείξει απλώς, ότι μάλλον διέθετε!

Κι όλα αυτά βέβαια, αφού η χώρα καταστράφηκε με την εκλογή στο τιμόνι της ενός άλλου γόνου και κάτοχου βαρύ επιθέτου που μάλιστα είχε κάνει κι υπουργός σε διάφορα υπουργεία και διάφορες εποχές, με το ίδιο κόμμα. Όλα αυτά μετά την απόδειξη ότι και κάτοχοι επιθέτων με βαριά κληρονομιά, σε άλλα κόμματα, έφτασαν να κυβερνήσουν αποδεικνύοντας ότι δεν είχαν καμιά σχέση με τους παλαιότερους κατόχους του ονόματος.

Προσπαθούμε, λέμε, να πάμε παρακάτω ως λαός, να βγούμε απ’ τα αδιέξοδα, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Διατυμπανίζουμε ότι γυρνάμε την πλάτη σε όλους εκείνους που μας ξεγελούσαν και τους ψηφίζαμε για να περιφέρουν, απλώς, την ανικανότητά τους. Βρίζουμε κι ενιστάμεθα με κάθε τρόπο για όλα αυτά που υποφέρουμε εξαιτίας των λανθασμένων πολιτικών μας επιλογών επί δεκαετίες.

Κοντεύουμε να επιτεθούμε ο ένας στον άλλον για θέσεις εργασίας που αυξάνονται στο δημόσιο κι ελαττώνονται σταθερά στον ιδιωτικό τομέα λόγω λανθασμένης επιλογής των τελευταίων κυβερνώντων που απλώς καταλύουν και τις όποιες μεταρρυθμίσεις με τόσο κόπο, δέχτηκε αυτός ο έρ’μος ο καταπονημένος λαός, αυξάνοντας το κράτος που όλοι κατανοούν ότι επιβάλλεται να συρρικνωθεί εκ νέου!  

Κι εν μέσω αυτής της ‘υπέροχης’ κατάστασης, έρχονται οι αμετανόητοι, ελάχιστοι εναπομείναντες πασόκοι και δηλώνουν με σθένος ότι συνεχίζουν να επιλέγουν βάσει επιθέτου, τη νέα αρχηγό που θέλουν να τους οδηγήσει στο μέλλον, περιμένοντας μαζί με όλους τους απελπισμένους Έλληνες, να ξαναπάρει το κόμμα τη θέση του στον πολιτικό άξονα της χώρας ώστε να ισορροπήσει!

Αν αυτό είναι ένα δείγμα και προστεθεί στην αποτύπωση των δημοσκοπήσεων περί συνεχιζόμενης στήριξης στην ‘πρώτη φορά αριστερά’, παρά τα όσα παρακολουθούμε σχεδόν πανικόβλητοι να διαδραματίζονται, η φράση ‘μαύρα τα γραμμένα μας’ είναι το ελάχιστο που μπορεί να περιγράψει τα μελλούμενα.

‘Καληνύχτα Ελλάδα, αυτός ο κόσμος δεν ήταν για μας…’