Πικρό το αστείο, για να γελάσουμε…

Πάμε για ομαδική παράκρουση όσο περνούν οι μέρες της «πρώτη φορά αριστερά» αφού οι διαφορές με τους προηγούμενους που καταψηφίσαμε, έχουν πλέον εκλείψει επικίνδυνα ενώ η μεγαλομανία εξεχόντων στελεχών της κυβέρνησης είναι η μόνη που ανταγωνίζεται τη λατρεία για δημοσιότητα και τον «πλουραλισμό» απόψεων που πρώτη φορά παρακολουθούμε σε κυβερνών κόμμα…   

Όσο κι αν άλλαξε κάπως η διάθεσή μας λόγω Πάσχα, επιστρέψαμε στα προβλήματα που στωικά περίμεναν απλώς να τα ξαναβρούμε. Διότι, δεν υπάρχει και κανείς, όπως δυστυχώς διαπιστώνουμε, ν’ ασχοληθεί με τη λύση, έστω μερικών εξ αυτών, που τελικά ψηφίσαμε κάποιους καινούργιους να μας τα λύσουν.

Εν αναμονή τεράστιων ζητημάτων όπως η παραμονή της χώρας, τελικά στο ευρώ, η κάλυψη οικονομικών υποχρεώσεων του δημοσίου, η αδυναμία των πολιτών να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, η συμφωνία με τους δανειστές ώστε να «ομαλοποιηθεί» όσο μπορεί η κατάσταση, η αθρόα εισροή λαθρομεταναστών στη χώρα που ο τρόπος αντιμετώπισης τρομάζει και τους πιο ψύχραιμους, το μόνο που διαπιστώνεται ξεκάθαρα πλέον εδώ και τρεις μήνες, είναι η ανικανότητα διοίκησης και υλοποίησης των στοιχειωδώς απ’ όσα είχαν υποσχεθεί τα κόμματα της συγκυβέρνησης, για να υφαρπάξουν την ψήφο των εξαντλημένων απ την κοροϊδία των προηγούμενων,  ψηφοφόρων.

Φαινόμενα μεγαλομανίας από νάρκισσους πολιτικούς γόνους αποτυχημένων «αριστερών», που ωστόσο κατέχουν θεσμικές θέσεις, πολυγλωσσία στελεχών του κυβερνητικού σχήματος για σοβαρότατα ζητήματα, θέματα ηθικής τάξης για επαγγελματικές δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με την υπουργοποίηση συγκεκριμένων ατόμων, η αντίθετη άποψη που δημοσίως εκφράζεται από υπουργούς που καλούνται να καλύψουν σοβαρούς τομείς όπως αυτός της ασφάλειας, είναι μόνο μερικά απ’ τα πολλά κι άκρως ανησυχητικά δείγματα που καθημερινά λαμβάνουμε απ’ τους νεοφώτιστους κυβερνώντες.

Η απορία που πλέον εκφράζεται κι απ’ τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης είναι απλή κι εύλογη: πού είναι η αριστερά που υποτίθεται ότι ψηφίστηκε απ’ τους Έλληνες, καλώς ή κακώς; Κι ένας καλοπροαίρετος παρατηρητής, μπορεί πλέον να διαπιστώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι μια ζωή πάλευαν για την ανάληψη της εξουσίας απ’ την αριστερά, είναι ίσως και περισσότερο συντηρητικοί και  πάντως το ίδιο ανίκανοι, απ’ τους κεντρώους ή δεξιούς που ο λαός έστειλε σπίτι τους, με την ψήφο του.

Το επιχείρημα της σύντομης περιόδου που κυβερνούν, είναι απλώς παιδαριώδες αφού εκείνοι οι ίδιοι διατείνονταν ότι ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν κι ότι κατανοούσαν ότι η χώρα δεν έχει χρόνο! Αποδεικνύεται καθημερινά ότι ούτε συγκεκριμένο και υλοποιήσιμο σχέδιο υπήρχε, ούτε η στοιχειώδης ώσμωση μεταξύ των μελών του κόμματος τελικά, που κέρδισε τις εκλογές!

Πολιτική ανοιχτών συνόρων ή υλοποίησης του σχεδίου ενός οικονομολόγου ή του γνωστού πλέον επιχειρήματος «δε μπορούν να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε», μόνο γοερά κλάματα μπορούν να προκαλέσουν γιατί τα γέλια είναι πολύ ακριβά για να τα προτιμήσουμε!

Και μένουμε λοιπόν εμβρόντητοι κι ανίκανοι, να παρακολουθούμε την αλλοπρόσαλλη πορεία της χώρας προς τον οριστικό όλεθρο, με την τραγική διαπίστωση ότι απλώς άλλαξαν τα πρόσωπα που μας κυβερνούν και μάλιστα τα καινούργια, εκτός όλων των παλαιότερων ελαττωμάτων, προσθέτουν και την απειρία σε συνδυασμό με την έλλειψη συνεννόησης μεταξύ τους! Κι αυτό έχει βαφτισθεί «πρώτη φορά αριστερά»! Πολύ πικρό αστείο για να γελάσουμε…