Τώρα μιλάμε εμείς…!

Ολική και καθοριστική, με τραγικά αποτελέσματα η απογοήτευση που μας επεφύλασσε κι η τελευταία ελπιδοφόρα, για την πλειοψηφία, διοίκηση απ’ το ‘φρέσκο’ αριστερό, λέμε τώρα, κόμμα της εξουσίας που συγκυβερνά με το δεξιό κομματίδιο – μαξιλάρι… Όλα δείχνουν ότι ωρίμασε ο χρόνος για τη λαϊκή έκφραση χωρίς μεταφραστές κι ενδιάμεσους…

 Παρακολουθώντας τον δημόσιο πολιτικό διάλογο των φρέσκων, νέων, καθαρών κι άφθαρτων, νεοεκλεγμένων πολιτικών που πλέον κυβερνούν ή αντιπολιτεύονται, σε μια χώρα που διαλύθηκε και χρεοκόπησε κι απλώς περιμένει την επίσημη ανακοίνωση, συναισθήματα όπως απογοήτευση, θλίψη, εκνευρισμός, δεν είναι πλέον αρκετά για να εκτονώσουν αυτό που αισθανόμαστε.

Η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας, παρά την κάθαρση που διατείνονται πολλοί ότι έχει επιτευχθεί, είναι τόσο οφθαλμοφανής πλέον που ακόμη κι οι ευγενικοί κατά τα άλλα εταίροι μας και δανειστές, την τονίζουν σε κάθε ευκαιρία.

Κι εκτός απ’ τα κόμματα εξουσίας, αυτά που άσκησαν ή ασκούν σήμερα την εξουσία, κομματίδια που δεν έπεισαν κι έμειναν εκτός βουλής, μπορεί να έχουν τις λύσεις για τη χώρα αλλά απεδείχθη περίτρανα πλέον ότι λόγω λάθος χειρισμών των ιθυνόντων τους, κυρίως, δεν κατάφεραν να πείσουν και σε πολλές περιπτώσεις, ούτε να τραβήξουν με τους σωστούς τρόπους, την απαραίτητη προσοχή των πολιτών ώστε να νομιμοποιηθούν με την είσοδό τους στη βουλή.

Η τελευταία ευκαιρία για αριστερή, λαϊκή έκφραση, διαλύεται αργά και βασανιστικά κι όλοι παρακολουθούμε αυτό που πολλοί είχαν διακρίνει ξεκάθαρα, τις πληγές που θα φέρει στο αριστερίστικο κόμμα που διεύρυνε τη βάση του συγκυριακά, λόγω διάλυσης του ‘σοσιαλιστικού’ κέντρου. Η εξουσία που αδυνατεί να διαχειριστεί κι η σκληρή πραγματικότητα που ξεπερνάει τα πρόσωπα που ανέλαβαν να κυβερνήσουν.

Μόνο που όλα αυτά, για τον απλό Έλληνα που βιώνει ό,τι πιο σκληρό μπορούσε να φανταστεί, στην καθημερινότητά του, δεν είναι πλέον άγνωστά ή καινούργια. Τα έχει ξαναδεί επανειλημμένως να συμβαίνουν και τ’ αποτελέσματα είναι παραπάνω από γνωστά.  Ακόμη κι οι προσπάθειες ενοποίησης κομματιδίων, υπό φιλόδοξων ανδρών που τελικά, εκτός από λαλίστατοι κι ενίοτε ανυπόφορα προκλητικοί, δεν απέδειξαν τίποτε απ τις ιδέες που πρεσβεύουν, παρά την ορθότητα της φιλοσοφίας που τις περιλαμβάνει.

Λύσεις διαφυγής απ’ το αδιέξοδο; Διαφαίνεται μόνο μία και φαντάζει μονόδρομος. Η οργάνωση της βάσης, με κοινό στόχο τη διάδοση ιδεών και συστήματος που έχει τις απαντήσεις κι έχει δοκιμασθεί, αφήνοντας πίσω του εμπειρία απ’ τα λάθη αλλά και τακτική που με σωστή υλοποίηση, μπορεί να δώσει τις απαραίτητες απαντήσεις στα διλήμματα και τ’ αδιέξοδα της σύγχρονης Ελλάδας.

Διάθεση για οργάνωση, εκπαίδευση, γνώση και δουλειά προς τη μια και σωστή κατεύθυνση, αυτά είναι τα υλικά που κρίνονται απαραίτητα, ώστε μια ομάδα να ξεκινήσει και σαν πυρήνας να φέρει την ελπίδα και το όραμα που έλειψαν πλέον απ’ τους κατηφείς κι απογοητευμένους Έλληνες.

Χωρίς ηγετίσκους και ματαιόδοξους μπλαμλπάδες και χωρίς ηγεμονίες και προσπάθειες καπελώματος. Ένα αγνό λαϊκό κίνημα που με την πορεία του θ’ αναδείξει πρόσωπα που θα εναλλάσσονται και θα προσπαθούν να σπείρουν αυτό που πιστεύουν ότι μπορεί να σώσει την κατάσταση, βάσει επιχειρημάτων κι εμπειρίας απ’ τα λάθη του παρελθόντος.

Μπορούμε, αρκεί να θέλουμε!