Τώρα, ΚΑΙ σε πορτοκαλί…!

Αναρωτιέται κανείς, μέσα σε τόσα προβλήματα, τόση εχθρότητα απ’ τους δανειστές μας, τόση περιττή πρόκληση απ’ τους φιρμάτους υπουργούς, τόση παγωμάρα στην αγορά, εκείνος ο χαμογελαστός καθηγητής- ευρωβουλευτής και σήμερα υπουργός, γιατί τόση πρεμούρα να προχωρήσει σε προσλήψεις κι αποκαταστάσεις στον δημόσιο τομέα…

Όσο κι αν φωνάζουν απ’ έξω ότι δεν έρχονται λεφτά, όσο κι αν ζορίζεται ο Αλέξης με τον Γιάνη να ‘χει γίνει «τρελός» απ’ τις πτήσεις και τις συνεντεύξεις- όσο κι αν τις γουστάρει- ο χαμογελαστός υπουργός αρμόδιος για τον δημόσιο τομέα, δείχνει να μην καταλαβαίνει τίποτα! Προχωράει ακάθεκτος στην τήρηση των όσων έχουν εξαγγελθεί!

Ίσως τελικά να είναι το μόνο που θα έχουν πετύχει, ακόμη κι αν γίνουν εκλογές τον Ιούνιο! Μήπως όμως γι’ αυτό τρέχουν τελικά; Μήπως γι’ αυτό, δεν περιμένουν τη θέση των δανειστών για την αύξηση του δημόσιου τομέα και την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων που έτσι κι αλλιώς, περισσεύουν;

Είχαμε συνηθίσει να ταΐζουμε τους μπλε και πράσινους ημετέρους που περνώντας από βουλευτικά γραφεία, έβρισκαν θέση στο δημόσιο ασχέτως προσόντων. Έχουμε συνηθίσει το πελατειακό κράτος να τρέφεται και να παραβλέπει τη δυσκολία του ιδιωτικού τομέα που πάντα θεωρούσε δεδομένο ότι φοροδιαφεύγει.

Έχουμε συνηθίσει να προσπαθούμε  να βρούμε άκρη με το τέρας της γραφειοκρατίας να μας τρώει τα σωθικά και τα ευτράπελα να κάνουν το γύρο του κόσμου, μαζί με την παρόμοια κατάσταση στις αναπτυσσόμενες χώρες κι όχι στις ευρωπαϊκές- αδελφές…. και καλά…

Κάποιοι όμως, αριστεροί ή όχι, πίστεψαν, αφελώς προφανώς, ότι όλα αυτά θα λήξουν με την «αριστερή», λέμε τώρα, κυβέρνηση του αστοαριστερού Αλέξη. Έλα όμως που διαψεύδονται όλες οι ελπίδες και μάλιστα τόσο γρήγορα! Βέβαια, κάποιοι θα βολευτούν, οπότε καλά έκαναν και τους ψήφισαν. Οι πολλοί όμως, θα μείνουν έξω απ’ το δημόσιο και θα καταλάβουν τι ακριβώς έγινε.

Και τι έγινε; Ο σχεδιασμός για παραμονή στην εξουσία, προβλέπει απαραιτήτως μια βάση ψηφοφόρων, εξαρτημένων απ’ το κόμμα, με κάποιον τρόπο. Ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές, με κόσμο να πεινάει και σπίτια με κανέναν εργαζόμενο, τι καλύτερο απ’ τη μαζική προσφορά εργασίας και μάλιστα στο δημόσιο; Μήνας μπει, μήνας βγει τα λεφτά, συνθήκες άριστες, δουλειά ελαφριά έως πολύ ελαφριά στις περισσότερες περιπτώσεις και σιγουριά για όλα!

Να τος λοιπόν κι ο πορτοκαλί, νεοαριστερός στρατός! Όλοι αυτοί που προσλαμβάνονται ή αποκαθίστανται απ τις μεταρρυθμίσεις που όλοι ξέρουμε ότι ήταν απαραίτητες αλλά ποιος τολμάει να το πει…, φυσικά δεν θα ξεχάσουν ποιος τους έβαλε στο δημόσιο. Τα γραφεία των βουλευτών που ήδη έχουν αθετήσει υποσχέσεις αφού οι λιμουζίνες οι τζάμπα είναι αραχτές απ’ έξω…, θα γεμίσουν με «δικά τους» παιδιά που φυσικά θα προτιμηθούν! Και γρήγορα μάλιστα μήπως και τους προλάβουν οι εξελίξεις και χρειαστούν ψήφους τον Ιούνιο!

Όσο για τους παλιούς στρατούς, αυτοί απλώς επαναχρωμτίστηκαν από μπλε και πράσινοι σε πορτοκαλί, εξέλεξαν και βουλευτές όπως οι απολυμένοι της ΕΡΤ κι είναι έτοιμοι για νέους αγώνες με τις μισθάρες και τα προνόμια!

Κι άντε τώρα εσύ που δούλευες μια ζωή και συνεχίζεις να δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα, αρνούμενος να ενταχθείς σε χρωματιστό στρατό, να βρεις δύναμη να συνεχίσεις αφού δε φτάνουν και χρωστάς όλο και περισσότερο και σύνταξη δε βλέπεις να παίρνεις!

Έχεις υποχρέωση όμως να συνεχίσεις γιατί πρέπει να βρεθούν τα ευρώ για να πληρωθεί ο στρατός τους… οι συντάξεις τους όταν βγουν νωρίς νωρίς κι όλα τα υπόλοιπα. Δε μπορείς να κάνεις πίσω τώρα! Σε χρειάζονται οι αριστεροί! Στους άλλους έκανες τη χάρη, τώρα θα λιγοψυχήσεις; Δούλευε! Σε χρειάζονται…!