Ανθρωπισμός ή ασυδοσία…;

Πλειοδοσία ανθρωπισμού και υπέρμετρη ευαισθησία για τους κάθε λογής μετανάστες κι όχι μόνο τους έχοντες πραγματικό πρόβλημα, απ’ την αριστερή φρεσκοεκλεγμένη κυβέρνηση που φιλοδοξεί να κρατήσει στη χώρα και να την παραγεμίσει με κάθε λογής, ηθικής και ποιότητας περαστικό προς την Ευρώπη!

Παραπάνω από εξοργιστική είναι η πολιτική που διαφαίνεται ότι θ’ ακολουθήσει η φρεσκοεκλεγμένη κυβέρνηση στο θέμα της μετανάστευσης, κατά κοινή ομολογία και πέρα από ακροδεξιές κορώνες που μπορεί να οδηγούν στο ένα άκρο. Γιατί το άλλο άκρο, σίγουρα το διεκδικεί η μεταναστατευτική πολιτική που μάλλον δεν πολυδιάβασαν όσοι προτίμησαν ΣΥΡΙΖΑ να μας κυβερνήσει.

Η αξία που δίνει στο θέμα, φάνηκε με την τοποθέτηση υπουργού, αρμόδιας για το θέμα και γνωστής για τους αγώνες και τις θέσεις της για τη μετανάστευση. Εκείνος που δείχνει όμως να ξεπερνάει κάθε όριο, είναι ο συναρμόδιος υπουργός της ΔΗΜΑΡ που ήταν εξαιρετικά συμπαθής και σοβαρός ως καθηγητής κι εξελίσσεται επικίνδυνα σε ακραίο, ως πολιτικός…

Ελεύθεροι λοιπόν θα κυκλοφορούν στη χώρα όλοι εκείνοι που περιορίστηκαν μετά τη διαμαρτυρία κατοίκων περιοχών του κέντρου της Αθήνας που είχαν φτάσει να φοβούνται να κυκλοφορήσουν στους δρόμους της γειτονίας τους. Ελεύθεροι επίσης προγραμματίζεται να κυκλοφορούν όσοι εισέρχονται στη χώρα, λαθραία. Επίσης σχεδιάζεται να δίνεται άδεια παραμονής, έστω και ορισμένου χρόνου, σε όποιον μπαίνει στη χώρα.

Δυστυχώς η φράση που ταιριάζει πλέον στον σχεδιασμό είναι η αηδιαστική: ‘μπάτε σκύλοι αλέστε…’. Κι όπως κρίνει τέτοιες αποφάσεις και σχεδιασμούς, κατηγορείται ότι είναι φασίστας και Ελληνολάγνος… Αλήθεια, ο εταίρος της κυβέρνησης, συμφωνεί με τη μεταναστευτική πολιτική της αριστερής έκφρασης που σχεδιάζεται; Θα τη στηρίξει;

Η εύλογη απορία κάθε λογικού Έλληνα, που έχει διατυπωθεί από άλλους νοήμονες ευρωπαίους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα της προσπάθειας εισόδου στη χώρα τους, κυμάτων λαθρομεταναστών, αφορά στους λόγους που μπορεί να οδηγούν κάποιους σε τόσο ακραίες αποφάσεις που απλώς καταργούν, στην ουσία, τα σύνορα μιας χώρας και την καθιστούν χώρα- πρόσκληση κάθε καρυδιάς καρυδιού!

Πού στοχεύουν λοιπόν; Είναι τόσο περισσότερο ανθρωπιστές από όλους εμάς που απλώς ζητάμε να γίνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε ν΄ αποτρέπεται η διέλευση ή η είσοδος στη χώρα, ανθρώπων που μπορεί να έχουν πρόβλημα στη χώρα τους αλλά δεν έχουν κάτι να περιμένουν απ’ τη σύγχρονη Ελλάδα; 

Είναι πιο ευαίσθητοι όλοι εκείνοι που θέλουν τη χώρα ξέφραγο αμπέλι από μας που επιθυμούμε να προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, αντιμετωπίζοντας τα δικά μας προβλήματα που αυξάνονται και φυσικά περιλαμβάνουν την ντόπια εγκληματικότητα που αυξάνεται, χωρίς να προσθέσουμε την εγκληματικότητα λαών με άλλα ήθη και συνήθειες;

Όλοι αυτοί που ψήφισαν τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, θεωρούν εαυτούς περισσότερο ανθρώπους απ’ τους υπόλοιπους που απαιτούμε η χώρα να ξαναβρεί τη θέση και την αξία της με τη φύλαξη και διατήρηση των συνόρων της, χωρίς την ουσιαστική κατάργησή τους με κίνητρα σε κείνους που θέλουν με κάθε τρόπο να περάσουν στην Ευρώπη;

Μπορεί να φαντάζει σεναριολογία αλλά τελικά, επειδή λογική απάντηση δεν είναι δυνατόν να δοθεί, οι περιπτώσεις που απομένουν δεν τιμούν εκείνους που επιθυμούν μια χώρα να αλλοιώνεται σε τέτοιο βαθμό που σε πολύ λίγα χρόνια δεν θα θυμίζει σε τίποτα τη χώρα που κατοικούν οι Έλληνες αλλά θα είναι μια χώρα- παζλ λαών, θρησκειών, ηθών κι εθίμων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Μας κυβερνά αυτό που αξίζουμε κι αυτό που ψηφίζουμε. Προφανώς με την τελευταία ψήφο μας αποδείξαμε ότι βαρεθήκαμε να λειτουργούμε ως έθνος κι επιθυμούμε να διαλυθούμε μέσω ανακατέματος με άλλους λαούς κι αυτό φαίνεται ότι είναι απ’ τους πρώτους στόχους της κυβέρνησης που μπορεί να μην έχει καταφέρει τίποτε ακόμη αλλά στο συγκεκριμένο θέμα, τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα… ποιος ξέρει γιατί με τόση βιασύνη…