Και στις τσέπες… μόνο τα χέρια…

Τελικά δε ζούμε μόνο την επανάσταση της αστοαριστεράς που της παραχωρήθηκε η διακυβέρνηση της χώρας διά της αποτυχίας των παραδοσιακών κυβερνώντων που προβατοειδώς εκλέγαμε επί δεκαετίες… Ζούμε και την επανάσταση άλλων επιπέδων και κυρίως της εικόνας των νέων πολιτικών που με θράσος «βγάζουν τη γλώσσα» στους παλαιότερους καταργώντας τη γραβάτα και με τα χέρια στις τσέπες…

Καινούργιες εικόνες τις τελευταίες μέρες, καινούργια πρόσωπα, άλλο κλίμα βε παιδί μου! Λες κι εκείνο το γκρίζο και το μπλε κοστουμαρισμένο με γραβάτα και σκαρπίνι, εξαφανίστηκε! Ακόμη κι οι παρουσιαστές εκπομπώμ στο χαζοκούτι, λες και ξαφνικά βαρέθηκαν τη γραβάτα…

Εκείνο που μας κατακλύζει όμως, είναι η εικόνα δυο σαραντάρηδων, άντε σαράντα και κάτι ο ένας, που βγήκαν στην Ευρώπη κι εκτός απ’ τα συγχαρητήρια για την εκλογή τους, εισπράττουν και χαμόγελα, προς το παρόν τουλάχιστον. Κι εμείς εδώ, τους θαυμάζουμε, τους χαιρόμαστε και θεωρούμε ότι έχει γίνει η επανάσταση, επειδή άλλαξε το στυλάκι. Όπως είχε εμφανιστεί κι ο Ιταλός πρωθυπουργός, όταν ανέλαβε, με ένα απλό πουκαμισάκι με τα μανίκια σηκωμένα και τώρα τον βλέπουμε συνεχώς με γραβάτα….

Ωστόσο, είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμη για σοβαρή κριτική των φρεσκοεκλεγμένων και φυσικά επιβάλλεται να έχουν την απόλυτη στήριξή μας στην προσπάθεια ενημέρωσης για το πρόγραμμα που προεκλογικά παρουσίασαν κι επέλεξε ο ελληνικός λαός να υλοποιήσουν με στόχο το καλύτερο παρόν και μέλλον της χώρας και των καταταλαιπωρημένων κατοίκων της.

Ζούμε όμως στην εποχή της εικόνας και παρά τα όσα προβλήματα αντιμετωπίζουμε, παρά την κατάρριψη όλων των μύθων για την εικόνα και το ‘φαίνεσθαι’ γενικά, παρά τη φυλάκιση πολιτικών που πρόσεχαν υπέρ του δέοντος, ενίοτε, την εικόνα τους, γενικώς και ειδικώς, διαπιστώνεται ότι συνεχίζουμε να επηρεαζόμαστε απ’ την εικόνα!

Και μόνο το γεγονός ότι παραπάνω απ τις μισές ελληνίδες, δηλώνουν ψιλοερωτευμένες με έναν, αντικειμενικά άσχημο άνθρωπο που όμως έχει το δικό του στυλ, όσο κι ανασφαλής αν εμφανίζεται απ το αμήχανο χαμόγελο που είναι κολλημένο στο πρόσωπό του και τα χέρια στις τσέπες που πλέον όλοι συζητούν, αποδεικνύεται πόσο ανάγκη είχαμε το διαφορετικό!

Και μόνο το ότι, στις τσέπες μας πλέον όλοι, μόνο χέρια μπορούμε να έχουμε ή να βρούμε, αν ψάξουμε, διότι μάταια θα ψάχνουμε κάτι άλλο να βρούμε και παρ’ όλ’ αυτά ασχολούμαστε περισσότερο με τις τσέπες του νέου υπουργού, που όμως είναι γεμάτες όπως μαθαίνουμε, δείχνει πόσο πρόβατα δείχνουμε!

Όλα αυτά αποτυπώνουν γλαφυρότατα βέβαια, την πλήρη αποτυχία του κοστουμιού, της γραβάτας, του στημένου παρουσιαστικού, του ψεύτικου χαμόγελου και του επιτηδευμένα ωραίου που επί δεκαετίες μας δούλευε κι εμείς συνεχίζαμε να το καλλιεργούμε και να το τροφοδοτούμε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή, από μόνο του θ’ αλλάξει.

Είναι άδικο όμως να «τσουβαλιάζουμε» κάθε κοστουμαρισμένο και γραβατωμένο πολιτικό αυτής της χώρας και μάλιστα όταν γνωρίζουμε όλοι κατά βάθος, ότι σε λίγο καιρό, αν αντέξει αυτό το νέο το ξεκούμπωτο, θ’ αναγκαστεί και τα χέρια να βγάλει απ’ τις τσέπες και γραβάτα να βάλει ή τέλος πάντων να σουλουπωθεί βάσει κανόνων. Κι αν δεν το σχεδιάζει ή δεν το επιθυμεί, πάντως θα του το επιβάλλουν, είναι βέβαιο!

Χαιρόμαστε το διαφορετικό λοιπόν, απολαμβάνουμε το θράσος που εκφράζει «το χέρι στην τσέπη» κι ελπίζουμε ότι αποτελεί κομμάτι μιας γενικότερης; «επανάστασης» που μπορεί να φέρει οφέλη στη χώρα. Ευχή παραμένει ακόμη κι ελπίδα ότι θα υπάρξει και ουσία πίσω απ’ την εικόνα που προς το παρόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον… Τουλάχιστον ξεχνιόμαστε λίγο… κάτι είναι κι αυτό!