Πικρό deja vu…

Μπορεί να είναι όλα χειρότερα για μας τους απλούς θνητούς, μπορεί το χρέος μας να έχει τερατοποιηθεί, μπορεί να ζοριζόμαστε και για τα πιο απλά πλέον καθημερινά αλλά η πλειοψηφία οδηγήθηκε να επιλέξει για τη χώρα, με ενθουσιώδη τρόπο ένα πικρό deja vu (ντεζά βου)…

Θα καθυστερήσει φαίνεται να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που έχει σηκώσει η εκλογή του νέου κυβερνητικού μορφώματος που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί, του εκφραστή, στα λόγια τουλάχιστον, της αστοαριστερής άποψης στη χώρα, σε σύμπραξη με ένα κόμμα δεξιότερα της …δεξιάς άκρης της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.

Ο λόγος της καθυστέρησης, δεν έγκειται μόνο οι δηλώσεις και τα προγράμματα που έχουν θορυβήσει άπαντες αλλά κυρίως στο γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές εκλεγμένοι, με μια πρωτόγνωρη έπαρση νέου τύπου, προκαλούν μ’ έναν καινούργιο τρόπο, απολαμβάνοντας φυσικά τη δημοσιότητα που ονειρευόταν, περίμεναν και προετοιμαζόταν, όπως φάνηκε, εδώ και χρόνια, να δεχτούν.

Μόνο που ξεχνούν ή εντέχνως παραβλέπουν, ότι όλα αυτά για μας τους απλούς θνητούς, τα πρόβατα όπως σαφώς μας θεωρούν όπως σαφέστατα φαίνεται τόσο απ’ την προεκλογική τακτική όσο και τη λαϊκίστικη διαχείριση της νίκης τους, απλώς αποτελούν ένα θλιβερό deja vu.

Θυμόμαστε ή έχουμε μάθει όλοι βέβαια, τον λαϊκίστικο τρόπο που πανηγύρισε το 1981 ο τότε ‘σοσιαλιστής’ Πρωθυπουργός κι όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξε… Γνωρίζουμε όλοι με τι τρόπο ξεγέλασε και πανηγύρισε ο έτερος λαϊκιστικής της ίδιας οικογενείας ΓΑΠ πριν λίγα χρόνια και φυσικά γνωρίζουμε και πληρώνουμε ακόμη, την κατάληξη.

Η έλλειψη γραβάτας κι η μεταφορά με δίκυκλα ή με φθηνά αυτοκίνητα αλλά κι όλη η εικόνα που προσπαθούν να στήσουν την πρώτη εβδομάδα ανάληψης της εξουσίας, δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση πρωτοτυπία και δυστυχώς, ούτε εμπνέει βεβαιότητα για τη συνέχεια.

Απλώς δεν έχουν αποκοπεί ακόμη απ’ τους κοινούς θνητούς και δεν έχουν βολευτεί στις καρέκλες. Από χρήμα, έχουν οι περισσότεροι αρκετά πολύ και πάντως πολύ περισσότερο απ’ ό,τι προτάσσει η αριστερή τους φύση που τέλος πάντων, προσπαθούν να πείσουν ότι τους χαρακτηρίζει…

Το ζητούμενο στην παρούσα φάση, φυσικά δεν είναι να παρακολουθούμε νεόκοπους κυβερνήτες, σε κάθε τους βήμα ώστε να διαπιστώσουμε κάτι καινούργιο ή να στηλιτεύσουμε τη γνωστή τακτική της λαϊκιστικής νοοτροπίας που θεωρούν ότι ζητάει ο σύγχρονος, καταταλαιπωρημένος και οικονομικά «στεγνός» Έλληνας.

Το ζητούμενο είναι να διαπιστώσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα και με τις λιγότερες απώλειες, αν το πρόγραμμα που ισχυρίζονται ότι έχουν, αποτελεί τη λύση για μια καλύτερη καθημερινότητα σε πρώτη φάση και στη συνέχεια, για μια καλύτερη συνέχεια για τη χώρα. Γι’ αυτό, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε κάμποσο καιρό και μάλλον θα έχουν συνηθίσει κι εκείνοι στις κυβερνητικές θέσεις οπότε θα γλιτώσουμε απ’ όλη αυτή την ιδιότυπη πρόκληση και την αποτύπωση της αλαζονείας που διαπιστώνουμε πλέον σε κάθε πρόσωπο των νικητών των εκλογών.

Και φυσικά, εκείνο που διακαώς επιθυμούμε κι απ’ τα ‘σώψυχά μας ευχόμαστε, είναι να πρόκειται για ένα απλό deja vu, μόνο ως προς την επιφανειακή, πρώτη εικόνα κι όχι ως προς τη συνέχεια… γιατί ο τόπος δεν αντέχει άλλους σωτήρες που απλώς ήθελαν να κερδίσουν τις εκλογές για να «πάρουν το αίμα τους πίσω» απ’ όσους δεν πίστευαν σ’ αυτούς…