Εμπιστοσύνη; Τι είναι αυτό…;

Το σύντομο ανέκδοτο της εποχής μάλλον είναι η ‘ψήφος εμπιστοσύνης’ που συζητιέται στη βουλή… ‘Ψήφος στήριξης’, μπορεί, ‘ψήφος σωτηρίας’, ακόμη καλύτερα, ‘ψήφος διατήρησης’, στην εξουσία εννοείται, σίγουρα! Η λέξη ‘εμπιστοσύνη’ όμως, καλό είναι να μείνει για κάποια χρόνια στα αζήτητα μήπως και ξανακερδίσει την αξία της…

Διάγουμε την εποχή της αποκαθήλωσης εννοιών και αξιών που φυσικά ακολουθείται κι απ’ την καταβαράθρωση της αξίας λέξεων που κάποτε πραγματικά άξιζε να τις χρησιμοποιούμε. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τον γνωστό δημαγωγό πολιτικό του ’80 που η συνθηματολογία κι η χρήση νέων λέξεων ή ανατοποθέτηση παλαιότερων και φυσικά η αναβίωση κάποιων ξεχασμένων της καθομιλουμένης, αποτελούσαν απ’ τα χαρακτηριστικά του ως πολιτικό ον.

Κάποιες λέξεις όμως, ασχέτως πολυχρησίας ή ενδεχόμενης κόπωσης απ’ το διάβασμα, το γράψιμο ή το άκουσμά τους, έχασαν τελείως την αξία τους λόγω της ταύτισής τους με πρόσωπα, τακτικές, πολιτικές, δράσεις ή απραξίας, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Η φράση που επικρατεί αυτές τις μέρες στις πολιτικές ειδήσεις, για όσους έμειναν ακόμη να ενδιαφέρονται…, είναι η περίφημη ‘ψήφος εμπιστοσύνης’ που ζητάει η κυβέρνηση απ’ τους εκλεγμένους βουλευτές της χώρας. Η λέξη ψήφος, όσο κι αν έχει διασυρθεί και κατάντησε να παραπέμπει σε διάφορες εκλογικές διαδικασίες, άξιες ή εντελώς ανάξιες λόγου, παραμένει να περιγράφει ως έννοια, κάτι που υφίσταται τέλος πάντων, το δημοκρατικό δικαίωμα να ψηφίζουμε για οτιδήποτε, από εκείνους που θα μας κυβερνήσουν μέχρι την ομορφότερη πέργολα στη γειτονιά μας… η την καλύτερη γειτονοπούλα ή τον πιο πετυχημένο τηλεοπτικό αστέρα που έμαθε να χορεύει τέλος πάντων.

Με τη λέξη ‘εμπιστοσύνη’ όμως τι γίνεται; Πόσο έχει χρησιμοποιηθεί και τι σημαίνει στις μέρες μας άραγε τελικά; Εμπιστοσύνη σε όλους τους μείς και τα επίπεδα, γιατί και μεταξύ μας, τα τελευταία χρόνια, δεν τα πάμε και πολύ καλά στις μεταξύ μας σχέσεις όπως καταγράφεται σε όλες τις έρευνες.

Κι αν, για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, λογοδοτούμε ο ένας στον άλλον, για τις πολιτικές επιλογές μας έχουμε μάθει να μην λογοδοτούμε αλλά τελικά τα’ αποτελέσματα των λανθασμένων επιλογών, τα ‘νιώθουμε στο πετσί μας’ όλοι.  

Η λέξη ‘εμπιστοσύνη’ λοιπόν, όσο αφορά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, έχει χαθεί ανεπιστρεπτί εδώ και χρόνια! Ελάχιστοι έμειναν να πιστεύουν αυτά που τους ‘σερβίρουν’ οι πολιτικοί αφού επαναλαμβάνονται απελπιστικά πανομοιότυπα και με συχνότητα που ξεπερνάει τα όρια του θράσους! Κι αν υπάρχουν κάποιες αναλαμπές αυτοκριτική, ειδικά σε ό,τι αφορά τους παλαιότερους πολιτικούς, τελείωσε κι αυτό, δεν παίρνει άλλο!

Η κυβέρνηση λοιπόν, μπορεί να ζητάει ό,τι θέλει απ’ τους βουλευτές της ή τους εκλεγμένους όλων των πτερύγων της βουλής και να το ονομάζει ‘ψήφο εμπιστοσύνης’. Οι πολίτες όμως ως ψηφοφόροι, τη θεωρούν απλώς ‘ψήφο στήριξης’ της κυβέρνησης αφού η λέξη ‘εμπιστοσύνη’ απλώς αναφέρεται πλέον στα λεξικά εκφράζοντας μια έννοια που όλοι θυμόμαστε αλλά δύσκολα κάποιος τη ζει στις μέρες μας…