Η ελεύθερη αγορά αυτορυθμίζεται χωρίς παπαγαλάκια και δικαστικές αποφάσεις…

Πόσο ώριμη και σοβαρή μπορεί να θεωρείται μια κοινωνία όταν εμφανίζεται ανίκανη να ρυθμίσει ακόμη κι αυτά που, θεωρητικά πάντα, μόνη της πρέπει να επιβάλλει ή να ακυρώσει, πέρα από λανθασμένες νομοθετικές ταγές που οδηγούν σε πιεστικές δικαστικές αποφάσεις…; 

Η αλήθεια είναι ότι η νομοθετική εξουσία στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια μας έχει τσακίσει, εκτός απ’ τα νεύρα, όλη τη ζωή τελικά. Ακούγονται με μεγαλύτερο θόρυβο κάποια νομοθετήματα αλλά σίγουρα κάποια στιγμή «νιώθουμε στο πετσί μας» όλοι και τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά που ψηφίζονται στη σκιά των μεγάλων και θορυβούντων.

Πολλά τα δεινά που προκύπτουν απ’ τη νομοθεσία που επιβάλλει δύσκολα για να βγούμε απ’ τα… δύσκολα. Όλη αυτή η κατάσταση όμως και ειδικότερα η ανασφάλεια που προκύπτει απ’ την υπερβολική «παραγωγή νόμων» που κρίνεται αναγκαία, έφερε και την εύλογη αντίδραση εκτός απ’ την καχυποψία.

Αποτέλεσμα; Η εύκολη πλέον, πάντως σαφώς ευκολότερη απ’το παρελθόν, προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, νόμων που βρίσκουν αντίθετες μεγάλες ομάδες πολιτών. Κι έρχονται στη συνέχεια οι δικαστικές αποφάσεις που όσο σωστές κι αν είναι βάσει του νόμου, δεν είναι λίγες οι φορές που φέρνουν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουν…

Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για την προσωρινή αναστολή του νομοθετήματος για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, λογικό είναι να επιφέρει μια αναστάτωση στην ήδη μπερδεμένη αγορά. Διχασμένοι οι καταστηματάρχες όπως κι οι καταναλωτές ενώ δεν είναι λίγοι κι οι εργαζόμενοι που αντιδρούν στην κρατούσα άποψη στον κλάδο τους.

 Αφού λοιπόν, είμαστε ανώριμοι ως κοινωνία να επιλύσουμε θέματα που άλλοι έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια, καταντήσαμε να περιμένουμε κάποιους δικαστές ν’ αποφασίσουν, λες και πρόκειται για αδίκημα.

Η αγορά αυτορυθμίζεται, είναι γνωστό αυτό, τουλάχιστον σε πολιτισμένα και προηγμένα κράτη. Υπάρχει μια δοκιμαστική περίοδος που κάθε πρόταση που βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία, τεστάρεται στην καθημερινότητα κι αποδεικνύεται η ορθότητα, απ’ τη συμπεριφορά των εμπλεκομένων.

Αυτή η δοκιμαστική περίοδος, διακόπτεται τώρα με μια δικαστική απόφαση. Οι συνδικαλιστές εργαζόμενοι εξέφρασαν τις αντιδράσεις του, το ίδιο κι οι διαφωνούντες επαγγελματίες κι έμποροι. Τι πιο λογικό απ’ το να αφεθεί στην ελεύθερη βούληση του κάθε μαγαζάτορα αν θ’ ανοίξει ή όχι και στη διάθεση του κάθε καταναλωτή αν θα προτιμήσει την Κυριακή για να κάνει τα ψώνια του ή όχι; Και κάποια στιγμή, μετά από κάποιους μήνες που διασφαλίζεται το ακριβές του συμπεράσματος, παίρνονται οι αποφάσεις συλλογικά και δημοκρατικά.

Ούτε φωνές, ούτε κομματικοποίηση των απόψεων, ούτε κυβερνητικές παρεμβάσεις και φυσικά, ούτε δικαστικές αποφάσεις που μπλοκάρουν κάτι που ξεκίνησε με άγνωστη τη συνέχεια αλλά δεδομένο το μπέρδεμα και το ανακάτεμα.

Οι λύσεις βρίσκονται στις απλές κινήσεις κι η δημοκρατία στηρίζεται στη λογική. Αυτά βέβαια σε πολιτισμένες και προηγμένες χώρες που οι πολίτες είναι σκεπτόμενοι κι ασχολούνται πραγματικά με τα ζητήματα κι όχι περιστασιακά κι υπό την «επήρεια» συνδικαλιστικών, κομματικών και άλλων παπαγαλακίων…