Μονόδρομος ο «θάνατος του εμποράκου»…;

Κι άντε κρατάμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κι άντε μπαίνουμε σε ρυθμίσεις για τα χρέη στο δημόσιο κι άντε το παλεύουμε περιμένοντας την πολυπόθητη ανάπτυξη… Μέχρι πότε; Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε αδιέξοδο και την συσσώρευση χρεών που άλλοι αντέχουν κι άλλοι όχι… Πάμε λοιπόν όλοι για το μεγάλο φινάλε… ;

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για σενάριο, κάποιοι άλλοι για προσχεδιασμένη πρακτική που περίμεναν πολλά χρόνια εκείνοι που υποβλέπουν τη χώρα μας ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν απλώς ότι αυτοί που αποφασίζουν, απλώς δεν ξέρουν τι κάνουν. 

Όπως και να ΄χει, το σίγουρο είναι ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πασχίζουν να διατηρηθούν στη ζωή έχοντας απέναντί τους άπαντες! Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενους, λογιστές, δικηγόρους όποτε τους χρειάζονται… και κάθε είδους επαγγελματία που φροντίζει και προσβλέπει να κερδίσει απ’ αυτές ό,τι περισσότερο μπορεί όταν «πέσει κάποιος στην ανάγκη τους».

Όσο για έσοδα; Εκεί είναι ο αγώνας αφού η πάλη για διατήρηση των τιμών σε τέτοια επίπεδα ώστε να μπορούν να κρατούν ποιότητα με τη χαμηλότερη χρέωση στους πελάτες τους που αδυνατούν να διαθέσουν περισσότερα αφού δεν έχουν, αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα!

Η πορεία λοιπόν, όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα πλέον, είναι προδιαγεγραμμένη! Όποιος δραστηριοποιείται στον χώρο της μεσαίας επιχειρηματικότητας στη σύγχρονη Ελλάδα, απλώς μαζεύει χρέη και «φορτώνεται» προβλήματα. Κι όσο περνούν τα χρόνια και δουλειά δεν έρχεται περισσότερη και δάνεια δεν προτίθεται κανείς να δώσει για στήριξη, τόσο τα χρέη θα συσσωρεύονται και θα προσαυξάνονται μέχρι να γίνουν δυσβάστακτα.  

Και τι θα γίνει λοιπόν; Κάποιοι θα κλείσουν αφήνοντας αυξάνοντας την ανεργία κι αδυνατώντας να συνεχίσουν να πληρώνουν υποχρεώσεις. Κάποιοι άλλοι απλώς θα συνεχίζουν μέχρι τελικής πτώσεως και κάποιοι θα πεθάνουν προσπαθώντας! Με όλη τη σημασία της λέξης!

Οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί ήδη σημαντικά κι όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς, δεν υπάρχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό, από κανέναν απ’ τους ιθύνοντες. Αν συνεχιστεί λοιπόν η κατάσταση όπως έχει σήμερα, φυσικά οι αυτοκτονίες θ’ αυξάνονται αφού όλο και περισσότεροι δεν θ’ αντέχουν τα χρέη κι όλα όσα συνεπάγονται…

Φυσικά, κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι το ανάλγητο κράτος με τους απάνθρωπους δανειστές, θα προβλέψουν κάτι που θα οδηγεί στη μεταβίβαση χρεών όσων αναχωρούν απ’ τον μάταιο ετούτο κόσμο κι αυτό ίσως να είναι κι ο μόνος τρόπος για ν’ αποτρέπουν την αυτοχειρία. Μέχρι τότε όμως, έχουμε πολλές άσχημες στιγμές ν’ αντιμετωπίσουμε όπως διαφαίνεται…

Κάποτε οι έμποροι πέθαιναν σε προχωρημένη ηλικία, αφήνοντας το μαγαζί τους να τους μακαρίζουν. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν κι αν δεν γίνει κάτι γρήγορα, οι εξελίξεις θα είναι πέρα από κάθε πρόβλεψη και του πιο απαισιόδοξου…