Κι εκείνοι που δε βρέθηκαν σε αεροπλάνο που πέφτει…

Οποία είδησις ότι κάποιοι νεοεκλεγμένοι, μεταξύ των οποίων κι η νέα Περιφερειάρχης Αττικής, δεν θα δώσουν θρησκευτικό όρκο αλλά πολιτική υπόσχεση! Πόσο είδηση είναι αφού είχαν δηλώσει άθεοι…;

Μια έκφραση που αποτελεί συχνή απάντηση πιστών Χριστιανών Ορθόδοξων, σε όσους δηλώνουν άθεοι είναι: «δεν υπάρχει κανείς άθεος σ’ ένα αεροπλάνο που πέφτει». Οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, ανέδειξαν περισσότερους από ποτέ εκλεγμένους που δε βρέθηκαν σε αεροπλάνο που πέφτει όπως αποδεικνύεται…

Κι ήρθε η ώρα να ορκισθούν εκείνοι που έχουν δηλώσει άθεοι. Και κάποιοι εκπλήσσονται απ’ την ανακοίνωση ότι δεν θα ορκισθούν στη Βίβλο και γενικώς σε άλλο ιερό βιβλίο, άλλης θρησκείας αλλά θα δώσουν πολιτικό όρκο. Προς τι η έκπληξις; Και πού είναι η είδησις;

Όταν τους ψήφιζαν οι Έλληνες στις τελευταίες εκλογές, σαφώς και γνώριζαν ότι πρόκειται για άθεους υποψήφιους. Τα συμπεράσματα που εξάγονται αυτομάτως είναι δυο: ή απλώς δεν ενδιαφέρονται οι ψηφοφόροι για το θρήσκευμα εκείνων που θα διοικήσουν τις τοπικές κοινωνίες ή απλώς αυξήθηκαν σημαντικά οι άθεοι Έλληνες παρά το γεγονός ότι οι εκκλησίες γεμίζουν περισσότερο, χρόνο με το χρόνο, ειδικά μέσα στην κρίση.

Και ποιος μπορεί να δώσει ασφαλή απάντηση; Καμιά έρευνα και καμιά δημοσκόπηση δε μπορεί ν’ απαντήσει ασφαλώς αφού το μπέρδεμα της ελληνικής κοινωνίας, είναι τόσο εκτεταμένο και βαθύ και σε τόσα θέματα, ήσσονος ή άλλης σημασίας, που μόνο αυτό έμεινε να λύσουν…

Το γεγονός είναι ότι μια χώρα που θεωρείται πολιτισμένη και δημοκρατική, μια χώρα που ισχύουν άλλες πρακτικές που επιτρέπουν στους πολίτες της να προχωρούν σε πράξεις που κάποτε δεν ήταν δυνατόν να ισχύσουν χωρίς την ευλογία της εκκλησίας, θεωρητικά είναι έτοιμη να δεχτεί και τον πολιτικό όρκο απ’ το περισσότερο ψηφισμένο άτομο της επικράτειας, την Περιφερειάρχη Αττικής.

Όσο κι αν ενοχλούνται οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όσο κι αν κάποιοι φανατικοί της εκκλησίας κρίνουν σκληρά, αποτελεί δικαίωμά εκείνων που «δεν βρέθηκαν σε αεροπλάνο που πέφτει», να δώσουν πολιτικό αντί θρησκευτικού όρκου.

Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αφού πολλοί αριστεροί ακολουθούν αυτή την πρακτική, δεκαετίες τώρα, στην ελληνική βουλή. Η χρήση αυτής της απόφασης, για ανάδειξη άλλων ζητημάτων ή για κριτική άλλου είδους στα συγκεκριμένα πρόσωπα, μόνο ως υποκρισία μπορεί να θεωρηθεί.

 Και τελικά, αν δεν θέλαμε να έχουμε το πρώτο σε ψήφους εκλεγμένο άτομο στη χώρα, μακριά απ’ την Ορθόδοξη πίστη, απλώς δεν θα το είχαμε… Γι’ αυτό στη δημοκρατία επιβάλλεται η προσοχή της συμμετοχής, της αποχής και της ψήφου, να είναι εξαιρετικά τεταμένη πριν πάμε στην κάλπη… Μετά, απλώς αποδεχόμαστε αυτό που ανέδειξε η πλειοψηφία, είτε είχε χιούμορ, είτε είχε νεύρα, είτε απλώς δε βαρέθηκε να πάει να ψηφίσει…

Άντε, σιδεροκέφαλοι κι όσοι ορκισθούν θρησκευτικά, καλοφώτιστοι! Οι υπόλοιποι, ας μας πουν τι θέλουν να τους ευχόμαστε, να μάθουμε κιόλας…